เวลาอาจเยียวยาจิตใจคนอกหักแต่ไม่ใช่สำหรับ ‘ภาวัชร’ รอยยิ้มแสนสวยและความเหลือร้ายของ 'ไลลาลิณ’ ยังคงสลักลึกอยู่ในความทรงจำของเขา เพื่อให้ได้เธอมาอยู่บนเตียงต่อให้ต้องใช้ทั้งชีวิตเป็นเดิมพันเขาก็ยอม

ขวัญนรีคิดว่าจะนอนกับเขาแค่ครั้งเดียว แต่ทำไมถึงมีครั้งที่สอง สาม สี่ ตามมาอีกล่ะ…

เทพเซียนเห็นแต่ในทีวี ขี่กระบี่ปราบอสูรทำบ่อยในเกม แต่ที่มันอะไร ที่ไหนกันเนี่ย ตะหลิวหนักขนาดนี้ใครจะไปยกไหว แถมข้าก็ไม่สนใจทำอาหารเสียหน่อยอย่ามาชักจูงเสียให้ยาก

เธอคือผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้ฉันลุกขึ้นสู้อีกครั้งในยามที่ล้มลง เธอคือผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้ฉันเรียนรู้ที่จะยอมรับ เธอคือผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้ฉันรักเป็น

แม้ใครจะบอกว่าโทเงะใจดีมาก แต่คำศัพท์แปลกๆ อย่างชื่อไส้ข้าวปั้นที่เขาใช้แทนการพูดนั้นทำให้ซาสะไม่ค่อยเข้าใจเขาสักเท่าไร แต่การมาใจดีกับเธอด้วยมากเกินไปแบบนี้ก็ใช่ว่าจะดีเลยนะ

“แม่คิณณ์โสดนะ” ผินหน้าไปสบตากันครู่หนึ่ง คณินก็หันกลับไปมองถนนพลางพยักหน้ารับรู้แต่ไม่ได้ต่อความยาวสาวความยืด “บอกไว้เฉย ๆ เผื่ออยากจีบ”

รักเราเป็นเรื่องบังเอิญหรือใครบางคนตั้งใจ

"นี่ๆเราให้นะอย่ากินเยอะละเดี๋ยวฟันก็ผุหรอก"

เราจะหมั้นกันแค่สามเดือน จากนั้นเราจะถอนหมั้นกัน แล้วกลับไปเป็น 'พี่น้อง' กันเหมือนเดิม ตกลงไหม ?

กิรณาตั้งใจจะหอบลูกไปก่อนที่ดลภัทรจะย้ายกลับมาเมืองไทย เธอไม่ต้องการให้เขาได้เจอลูก เธอกลัวว่าเขาจะแสดงท่าทางรังเกียจลูกของเธอ เธอกลัวว่ามันจะกลายเป็นภาพจำที่เลวร้ายฝังอยู่ในหัวใจดวงน้อย...

" ไม่มีใครกล้าตบหน้าผม! เดี๋ยวคุณจะได้รู้ว่าเวลาผมโกรธแล้ว มันเป็นยังไง" " ก็ไม่มีใครดูถูกฉันได้มากเท่าคุณมาก่อนเหมือนกัน สมควรแล้วที่โดน!" น้ำมันกับไฟ ยามใกล้กัน ก็มีแต่เผาผลาญให้มอดไหม้ สุดท้ายแล้วความรักจะนำพาให้ทุกอย่างกับมาดีเหมือนเดิมได้หรือไม่

ใครจะไปคาดคิดว่าผู้ชายลุคอันตรายที่จับเธอกินเพราะความเข้าใจผิดในคืนนั้น คือท่านประธานหนุ่มมาดขรึมในบริษัทที่เธอเพิ่งเข้าทำงาน ผู้ชายที่เหมือนหลุดออกมาจากหนังเอวีจะกลายเป็นประธานบริษัทได้อย่างไร

เธอคิดว่าเขาร้าย แต่สุดท้ายกลับไม่ตรงปก

แต่ทว่าทุกครั้งที่เขามุ่งหมายจะสานสัมพันธ์ฉันท์สามีภรรยากับมัทนา ภาพใบหน้าของ พิมพ์ลดา แฟนสาวผู้เป็นที่รัก กลับลอยวนเวียนในมโนภาพ ขัดขวางมิให้เขาสามารถสานต่อกิจกรรมอันเร่าร้อนนั้นได้

โอ้ว.. พระเจ้าช่วย ได้โปรด...ใจดีกับข้าหน่อยเถอะ เห้อออ อย่าส่งมารมาขัดความสุขข้าสิขอรับ

“เราจดทะเบียนกันเล่นๆ แต่เรื่องอื่นพี่เอา...จริง” คุณหมอรูปหล่อพูดกระซิบ เร่าร้อนระดับเธอฟังแล้วรู้สึกเหมือนจะตั้งท้องขึ้นมาทันที ยามอยู่บนเตียงด้วยกันเช่นนี้

“หนูชื่นคะ หนูจะฟันแล้วทิ้งพี่ไปแบบนี้ไม่ได้นะ พี่เสียหาย”

วินาทีที่ 'มุทิตา' ได้สบตา 'คุณหมอวายุ' เธอได้ตกหลุมรัก เธอติดใจแววตาเศร้าๆ คู่นั้น เธอรู้สึกได้ว่าคุณหมอที่แสดงออกกับทุกคนอย่างเย็นชา กำลังโหยหาใครสักคน เธออยากเป็นคนคนนั้น เธอจึงเดินหน้าจีบคุณหมอ

ความทรงจำที่ผ่านมาราวกับภาพฝันตื่นนึง ทั้งเจ็บปวด และ งดงาม เพียงได้แต่มองดูคนรักจากไปสู่ดินแดนเทพชั่วนิรันดร แม้อยากรั้งไว้แต่มิอาจทำได้ แต่สวรรค์หาได้ไร้เมตตากลับมาครานี้ข้าจะตามท่านไป

ปิลันหทัยเพิ่งรู้ทีหลังว่าสามีเลือกแต่งงานกับเธอเพียงเพราะต้องการลืมผู้หญิงที่เขารักหมดหัวใจ ในเมื่อเขาไม่เคยรักและหลอกใช้เธอเหมือนของเล่นที่ไร้ความรู้สึก ก็หย่ากันซะให้จบๆ "หย่าก็ดี พี่เบื่อจะทนแล้ว"