ตัวข้า มู่เซียนเซียน ได้แยกจากครอบครัวเป็นเวลากว่า 2000 ปี หลังจากที่ข้าได้สร้างค่ายกล “ห้วงกาลเวลานิรันดร์” ได้สำเร็จ ถึงคราที่ข้าจะได้กลับไปเสียที

สัมผัสของเขาทำใจสั่นไหวอีกระลอกไม่ได้นะอย่าไปตกหลุมพรางมันทั้งเจ้าชู้แพรวพราวรอบข้างก็เต็มไปด้วยผู้หญิงใครได้มันเป็นแฟนต้องน้ำตาเช็ดหัวเข่าแน่ๆวิถีคนเจ้าชู้มันมีเป็นร้อยเล่มเกวียนอย่างเธอตามไม่ทันหรอก

รอยแดงบนตัวเขา มันคือสัญลักษณ์บาปที่เขาต้องการหลบหนีไปชั่วชีวิต แต่กับคนผู้หนึ่งเป็นสัญญารักที่ประทับไว้ชั่วนิรันดร์

ห้วงรัก หนักแน่นดั่งขุนเขา โชคชะตา บางเบาดุจขนนก

ไม่มีวันไหนที่ผึ้งไม่มาหา ไม่ส่งข้าว ส่งน้ำ ร้อยพวงมาลัยสวยๆ มาให้ ไม่เคยเลย พี่เข้มไม่เคยเห็นความดีของผึ้งสักนิดเลย!

เมื่อเฮดว๊ากสุดโหดของวิศวะ มาตกหลุมรักเด็กน้อยแก้มกลมคณะเภสัช

เราต่างล้วนเคยแอบรักใครสักคน ยามที่สายฝนโปรยปรายไร้จุดหมาย

เรื่องนี้มีในรี๊ดอะไรท์ด้วยนะคะ ไปตามกันได้ เรื่องขอใช้นางเอกแทนตัวเองว่าy/nนะคะ ขออภัยในความไม่สะดวกนะคะ

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

“เราจดทะเบียนกันเล่นๆ แต่เรื่องอื่นพี่เอา...จริง” คุณหมอรูปหล่อพูดกระซิบ เร่าร้อนระดับเธอฟังแล้วรู้สึกเหมือนจะตั้งท้องขึ้นมาทันที ยามอยู่บนเตียงด้วยกันเช่นนี้

นางทะลุมิติเข้ามา​ในร่างของนางร้าย​ที่ถูกพระเอกทอดทิ้ง​ แต่แล้วอย่างไร​ นางมิได้ต้องการพระเอกหน้าจืดผู้นั้นเสียหน่อย! ส่วนเขาพระรองหน้าน้ำแข็งผู้ตั้งมั่นจะรักสตรีเพียงผู้เดียว​ นี่แหละเป้าหมายของนาง!

เขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้ภรรยาต้องจบชีวิตลง จึงจมอยู่กับความทุกข์ยาวนานถึงสิบสามปี ก่อนสิ้นลมหายใจเขาปรารถนาที่จะแก้ไขข้อผิดพลาด แล้วก็ได้รับโอกาสนั้นโดยตื่นขึ้นมาอีกครั้งจากเสียงเรียกของภรรยา

"คนหื่น!ในหัวสมองคงมีแต่เรื่องเซ็กส์สินะ” “คิดเรื่องเซ็กส์กับเมียตัวเองมันผิดตรงไหน”สวนทันควันพร้อมกับมองด้วยสายตาแพรวพราว “ทำไม? หรือจะเถียงอีกว่าไม่ใช่เมีย เอากันไปตั้งหลายยกแล้ว”

การนัดหมายแบบผิดฝาผิดตัวทำให้เขาคิดว่าเธอคือสาวใจแตกที่เอาตัวเข้าแลกเพื่อเข้าวงการบันเทิง ส่วนเธอก็คิดว่าเขาเป็นคนที่สามารถช่วยผู้มีพระคุณของตนได้ ก็เลยยอมพลีกายแบบงงๆ พอความจริงเปิดเผย ก็เลยชุลมุน

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

ถ้าจะอยู่ด้วยกัน อย่าแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ อย่าแสดงตัวออกนอกหน้าว่าเป็นอะไรกัน อย่างี่เง่าเพราะฉันไม่ชอบ คำพูดของฉันถือว่าเป็นสิทธิ์ขาด ห้ามแย้ง ห้ามเถียง ห้ามดื้อ

ปิลันหทัยเพิ่งรู้ทีหลังว่าสามีเลือกแต่งงานกับเธอเพียงเพราะต้องการลืมผู้หญิงที่เขารักหมดหัวใจ ในเมื่อเขาไม่เคยรักและหลอกใช้เธอเหมือนของเล่นที่ไร้ความรู้สึก ก็หย่ากันซะให้จบๆ "หย่าก็ดี พี่เบื่อจะทนแล้ว"

'กัญญาวีร์' บังเอิญได้พบ 'สุดเขต' ในวันที่เธอต้องการใครสักคน ...ทว่าหลังจากนั้นเกือบหนึ่งปี เธอก็เลือกเดินออกไปจากเขาเพราะมี 'อีกหนึ่งชีวิต' เพิ่มเข้ามา

ตลอดสิบปีที่เธอหายไป 'ขุนเขา' ไม่เคยรู้เลยว่า 'บุญญิศา' มีความลับสำคัญเก็บซ่อนเอาไว้ ความลับที่เรียกว่า 'ลูก' แถมยังเป็นลูกแฝดชายหญิงที่มีหน้าตาคล้ายเขาราวกับพิมพ์เดียวกัน

ระรินนภาตายแล้วสวมร่างที่ชื่อเหยาลี่หลินมีสามีชื่อหยวนเลี่ยงจินมีลูกฝาแฝดสามคน ที่นี่ไม่ใช่นรกสวรรค์แบบที่คิดไว้กลับเป็นหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่เรียกว่าหมู่บ้านได้เหรอเพราะที่นี่อยู่ในป่าแห่งหนึ่งต่างหาก