ความจำเจ็ดปีที่หายไป ก็คือเจ็ดปีที่เขากับเธอคบกันในฐานะ‘คนรัก’ แต่เพราะไม่อาจยอมรับ เขาจึงต้องผลักไสเธอออกไป

เกลียดแสนเกลียดอย่างไรนั้นเธอก็เป็นแม่ของลูก ขับไล่ไสส่งจนเธอทนไม่ไหว ดอกไม้บอบช้ำสักวันก็คงต้องหลุดลอยไปตามสายลม...ในวันที่เขายากที่จะไขว่คว้ามันกลับคืนมา

มินตา โดนคนร้ายวางยาในงานเลี้ยง เธอจึงเผลอไปมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับท่านรองประธานของโรงแรม ซึ่งเป็นคู่ปรับเก่าของเธอโดยไม่รู้ตัว

จะเป็นอย่างไรเมื่อยุค 1 ไม่ได้มีแค่ตำนานและราชาแต่กลับมีปีศาจไร้พ่ายอยู่ด้วย..การคงอยู่ของเขาจะทำให้เรื่องดำเนินไปในทิศทางใดและจะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นโปรดติดตามในเนื้อเรื่อง

มนุษย์คนหนึ่งมีร่างกายแค่ร่างเดียวยังสร้างประเทศตั้งตนขึ้นเป็นจักรพรรดิได้ ผมที่มีร่างกายมากกว่า1ร่างก็ต้องครองโลกนี้ได้สิ

เมื่อรักของเธอมันไร้ค่า เทียบไม่ได้กับเศษฝุ่นใต้ฝ่าเท้าของคนในใจเขา วันนี้เธอกับลูกในท้องจึงขอลา...

ซินหรูสูญเสียทุกอย่างให้กับน้องสาวต่างแม่ ไม่ว่าจะเป็นทรัพย์สิน หรือแม้แต่คู่หมั้น เธอพยายามทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ได้ทุกอย่างกลับมา แต่ผลสุดท้าย แม้แต่ชีวิตเธอก็ยังรักษาเอาไว้ไม่ได้

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

ฉันแค่อยากจะมาเตือนนาย ว่าให้ระวังตัวไว้ให้ดี ทั้งตัวนายเองและบุญธรรมของนาย อย่ามาล้ำเส้น หรือทำตัวเป็นปลิงดูดเลือดหรือเปรตขอส่วนบุญให้มันมากเกินไป

เมื่อถูกลดสถานะจากคู่หมั้น เหลือแค่ 'คนเคยคุ้น' ทำให้การอยู่ต่อไม่น่าจดจำเท่าการจากไป ผกายดาวจึงเลือกยืนมองเขาจากที่ของเธอ กับลูกที่เขาไม่เคยรู้ว่ากำลังจะเกิดมา

หัวใจที่มอบให้ไปกลายเป็นสิ่งไร้ค่าที่ถูกเมิน การเดินหันหลังจากลาในวันนั้น เป็นคำตอบที่ชัดเจนว่าเขาไม่ต้องการทั้ง ‘เธอ’ และ ‘ลูก’

แต่งกับผมคุณจะได้ทุกอย่าง บ้าน รถ ที่ดิน ทรัพย์สินทั้งหมดที่ผมมี เพราะเราจะจดทะเบียนสมรสกัน...และคุณจะได้ตัวผมแถมไปด้วยนะ

เขาหนีจากความวุ่นวาย เพื่อไปพักใจที่ต่างจังหวัดชั่วคราว แต่ทำให้เขาได้ไปเจอความวุ่นวายกว่า เมื่อเขาต้องไปเจอเด็กแสบ ใครจะแสบกว่าใคร ความวุ่นวายจะขนาดไหน ฝากติดตามด้วยนะคะ

'ความรักของเธอราวกับรักที่ถูกคลื่นซัดให้จมลงไปสู่ก้นบึ้งของทะเลลึกจนยากจะหวนกลับ'

ในสายตาคนภายนอก 'โจวอิ๋น' เป็นแค่ผู้ไร้พลังที่น่าดูถูกเย้ยหยัน ทว่าจริง ๆ แล้วเขากลับมีทักษะเหนือมนุษย์ที่ทำให้คุยกับสิ่งมีชีวิตทุกประเภทได้ กระทั่งไวรัสซอมบี้ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

“...เจ็บแค่นี้ถึงกับลุกไม่ขึ้นเชียว? อย่าลืมสิ ว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านเมืองศิวิไลซ์ รอบตัวคุณจะได้มีแต่ผู้ชายหน้าโง่คอยล้อมหน้าล้อมหลัง แต่ที่นี่คือป่า ผมมีให้แค่ เสือ สิงห์ กระทิง และก็แรด!” “ผู้กอง!!”

ยิ่งรักมาก เธอก็ยิ่งเลือนหาย ความรักของเธอเต็มหัวใจ แต่ความรักของเขากำลังอิ่มตัวและตัวตนของเธอกำลังจางหายลงไปทุกที

“เราห่างกันสักพักเถอะ” ไม่ใช่ประโยคบอกเล่า แต่เป็นประโยคบอกเลิก

‘ปุลวัชร์’ เจ้านายจอมเฮี้ยบที่ทำให้เธออกสั่นขวัญแขวนมาเสมอ เผลอใจไปแค่ครั้งเดียว บอสหน้าโหดกลับเปิดโหมดคลั่งรัก