- 54
- 9.01K
- 9
ถ้าเธออยากไปจากฉัน อยากไปจากไร่เติมตระกูลมากก็ช่วยอดทนรออีกหน่อย พอคลอดเขาออกมาให้ฉันเมื่อไรเธออยากจะไปไหนก็เชิญ...
ถ้าเธออยากไปจากฉัน อยากไปจากไร่เติมตระกูลมากก็ช่วยอดทนรออีกหน่อย พอคลอดเขาออกมาให้ฉันเมื่อไรเธออยากจะไปไหนก็เชิญ...
"ฉันชอบพี่" "..." "ฉันชอบพี่จริงๆนะ" "พี่จะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ" "เรื่องของเธอ"
ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร
เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง
“พอไม่เห็นหน้าเธอแล้วมันหงุดหงิด ไม่ได้ยินเสียงเธอก็เหงา ยิ่งไม่ได้จูบเธอพี่ก็แทบบ้า” จากที่ "พี่ไม่ชอบเด็กอย่างเธอ" สู่การระวังและเตือนใจตัวเองว่า... ความสัมพันธ์ลับๆ นี้ ต้องห้ามรักเด็ดขาด!
“อยากมีลูก แต่ไม่อยากมีผัว ผิดเหรอ?”
เมื่อจับได้ว่าแฟนกับเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวหักหลัง แทนที่จะเปิดหน้าเคลียร์และจิกหัวตบสักฉาดสองฉาดให้สะใจ ทว่า 'มินตรา' กลับเลือกที่จะทำแบบเดียวกัน เพื่อ 'เอาคืน' ให้สาสม!
จุดจบของความสัมพันธ์ในคืนนั้น ทำให้เธอต้องหอบลูกน้อยติดครรภ์ไปตั้งต้นชีวิตใหม่ในต่างแดน
เมื่อคนที่มีฐานะเป็นว่าที่พี่เขยทำให้หัวใจว้าวุ่น เธอควรทำอย่างไรดีจึงจะยับยั้งความรู้สึกที่ไม่ควรเกิดขึ้นได้ "มาอยู่ห้องพี่ได้ไง" "เฮอะ พี่เมาแล้วหิ้วแพทมามั้ง" "จริงดิ หิ้วง่ายขนาดนั้นเชียว"
เมื่อคนรักถูกพรากจากไกลแสนไกล โลกของพ่อหม้ายเรือพ่วงอย่างปรวัศจึงเต็มไปด้วยสีเทา ชณัญญา...บัณฑิตสาวหมาด ๆ จากรั้วมหาวิทยาลัย เธอเดินเข้ามาในฐานะพี่เลี้ยงเด็ก ก่อนจะฉวยโอกาสแง้มหัวใจที่ปิดตายมาเนิ่นนา
ชีวิตคู่ที่เกิดจากการคลุมถุงชนเพิ่งจบลง แต่กลับมีอีกหนึ่งชีวิต กำลังเติบโตอยู่ในครรภ์ของเธอ
ลั่วซีตัดสินใจรับงานชิ้นสุดท้ายคืองานไปฆ่าคุณชายขี้โรคอย่างหมิงเย่ที่มีผู้ติดตามราวมดในรัง คืนหนึ่งลอบเข้าไปฆ่าเขากลับรับรู้ว่าเขาหายป่วยและวรยุทธก็แข็งแกร่งไม่แพ้เธอ สุดท้ายเธอกลับโดนเขาลากขึ้นเตียง
จากท่านหญิงผู้สูงศักดิ์ธิดาอ๋อง ชะตาชีวิตผกผันต้องกลายเป็นนักโทษประหาร ทว่านั่นไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใด ที่น่าแปลกก็คือนางที่สมควรตายกลับกลายเป็นสตรีชนบท ทั้งยังได้สามีและลูกฝาแฝดมาอีกด้วย
'ถ้าอายุยี่สิบห้าแล้วทรายยังคิดเหมือนเดิม พี่จะลองคิดดูอีกที' คำตอบแบบนี้เรียกว่าปฏิเสธไม่ใช่เหรอ อีกตั้ง 10 ปี ใครจะไปโสดรอกันล่ะ
เขาและเธอกลับมาเจอกันอีกครั้ง หนึ่งคนอยู่ในฐานะลูกจ้าง อีกคนอยู่ในฐานะเจ้านาย ทั้งสองจะจัดการความรู้สึกยังไง เมื่อความผูกพันในวันวาน ยังฉายชัดในความจำ
ความจำเจ็ดปีที่หายไป ก็คือเจ็ดปีที่เขากับเธอคบกันในฐานะ‘คนรัก’ แต่เพราะไม่อาจยอมรับ เขาจึงต้องผลักไสเธอออกไป
อยู่ในห้องเรียนเป็นลูกศิษย์ก็จริง แต่อย่าลืมว่าอยู่ที่บ้าน "เป็นเมีย"
เขาซ่อนตัวตนที่ิแท้จริงไว้หลังฉากกั้นคำว่า'เกย์' โดยไม่ห่วงภาพลักษณ์ เพื่อรอใครคนหนึ่งที่ทำให้หัวใจเขากระตุกสั่นไหวได้เดินเข้ามากระชากเปิดออก
ผู้หญิงโสด ไม่ควรใกล้ชิดผู้ชายที่แต่งงานแล้ว
ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย