"ผมเป็นสามีคุณ" ...เป็นประโยคที่เลือดเย็นและโหดเหี้ยมมากนะที่บอกสาวยังเวอร์จิ้นว่ามีผัวแล้วเนี่ย ในเมื่อแม้แต่ขาอ่อนผู้ชายเธอยังไม่เคยได้จับ แล้วนับประสาอะไรกับการมีผัวเป็นตัวเป็นตนแบบนี้กันเล่า!

มีคำกล่าวว่าพบกันครั้งแรกคือความบังเอิญ ครั้งที่สองคือโชคชะตา ครั้งที่สามคือพรหมลิขิต แล้วการพบกัน 3 ครั้งในช่วงเวลาสั้นๆ ควรนิยามว่าอะไร?

เธอคือน้องสาวของเพื่อนที่ทำเขาใจสั่นทุกครั้งที่เจอหน้ากัน “อย่ายิ้มบ่อย” “ทำไมคะ?” “ไม่ชอบให้ใครมอง...หวง”

หัวใจของต้องแสงบอบช้ำเพราะคนที่แอบชอบกำลังจะแต่งงานกับคนอื่นโดยที่เขาไม่มีโอกาสสารภาพความในใจ เขาตัดสินใจหนีความจริงมุ่งหน้าไปยังค่ายฐานของเอเวอเรสต์ เพื่อฟื้นฟูหัวใจที่หล่นหายไปให้กลับมาเป็นดังเดิม

อายุยี่สิบเมื่อไหร่...แล้วค่อยมีแฟน!

ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอเริ่มต้นด้วยคำว่า 'เว้าวอน'...

พิมเด็กสาวที่สวยเก่งมากความสามารถมีครอบครัวที่ดีแต่โชคร้ายต้องมาตายเพราะกีฬาที่รัก เธอต้องมาอยู่ในร่างของเด็กสาวอวบอ้วน ขี้กลัวไม่สู้คน ถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวอยู่กับญาติ ซ้ำยังเกือบตายเพราะแม่เลี้ยงอีก!!

เพราะจังหวะชีวิตที่บังเอิญตรงกัน จึงได้พบกันอีกครั้ง

ความผิดพลาดแค่เพียงคืนเดียวเท่านั้น กลายเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงในชีวิตตลอดไป แสนวิเศษได้รับโชคสองชั้นเป็นของขวัญมีชีวิตฉลองรับการเรียนจบ ใบปริญญาบัตรที่แปรเปลี่ยนเป็นปริญญาบุตร

“ฉันเอาเธอตายแน่พิ”

กู้เยว่ฉี คุณหนูผู้เย่อหยิ่งลูกสะใภ้ของหลิงอ๋องนางถูกสามีที่แสนดีจับกรอกยาให้แท้งบุตร เขียนหนังสือหย่าและจับไปบวชชีภายหลังสกุลกู้ถูกตัดสินประหารชีวิต นางถูกฆ่าที่ลานหลังวัด ก่อนตายนางขอโอกาสอีกครั้ง

หากพูดถึงหานจิวอิงผู้คนทั้งเมืองหลวงย่อมคิดถึงความร้ายกาจของนางที่พยายามจนได้เป็นฮูหยินของคุณชายรูปงามแต่ผู้ใดจะรู้นั่นคือหานจิวอิงในตอนสูญเสียความทรงจำนิสัยจริง ๆของนางมิได้เป็นเช่นนั้นแม้แต่น้อย

คบกับพี่ เธออาจจะเจ็บทุกวัน รับได้ไหม?

อรุณ…เภสัชกรหนุ่มมีโอกาสได้ไปต่างโลก เพื่อทำภารกิจแลกกับการมีชีวิตรอด โดยมีตัวช่วยเป็นระบบช่วยเหลือฉุกเฉิน ระบบที่ไม่เคยช่วยเหลือโฮสต์ได้ตามชื่อ มีแต่จะคอยเพิ่มความลำบากในการทำภารกิจอยู่ร่ำไป

เธอหมั้นกับเขาเพราะต้องการเงินมารักษาน้องสาว เขาแต่งงานกับเธอเพราะอยากเปิดเผยการมีตัวตนของน้องสาว ความตั้งใจแรกเริ่มยิ่งใหญ่จนลืมใส่ใจความรู้สึกของตัวเองที่ถลำลึก รู้ตัวอีกทีก็ยากถอยหลังกลับแล้ว

ตระกูลหลี่ถูกเนรเทศมาอยู่ในดินแดนที่เต็มไปด้วยผืนทรายและน้ำทะเล ไม่มีแม้แต่น้ำจืดจะให้ดื่มกิน หลี่เพ่ยหยาหนูน้อยวัยห้าขวบกอดกาต้มน้ำไว้แน่นพูดชัดถ้อยชัดคำ "ขอแค่มีกาต้มน้ำ เราก็มีน้ำกินได้สบายหายห่วง"

ชาติก่อนเธอเป็นเพียงวิญญาณที่ทำได้แค่ติดตามอยู่ข้างกายเขาผู้โดดเดี่ยวและน่าสงสาร แต่โชคชะตาได้นำพาเธอกลับมาอีกครั้งในคืนวันแต่งงาน ครั้งนี้เธอจะใช้อ้อมกอดของตัวเองปกป้องเขาไม่ให้ต้องโดดเดี่ยวอีกต่อไป

สัมพันธ์ลับ อย่านับเป็นเรื่องเศร้า เพราะเขาและเธอจะทำให้มันกลายเป็นเรื่องตื่นเต้น

วินถึงกับตาเป็นประกายกับภาพตรงหน้า หญิงสาวไม่ได้ใส่บรานอนเธอมีแค่เพียงแพนตี้ตัวน้อยติดกายไว้เท่านั้น หน้าอกของเธออวบอิ่มได้รูปและชิดสวย วินมองดูสิ่งที่ปรากฏแก่สายตาของเขาแล้วก็กลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก