รักเราเป็นเรื่องบังเอิญหรือใครบางคนตั้งใจ

“หมายความว่า… ถ้าฉันตั้งครรภ์ คุณจะให้ฉันเอาเขาออกเหรอคะ”

กว่าจะได้สามีคนนี้มา เธอขอพระแม่ลักษมีไปมากมาย แต่ลืมขอให้เขารัก!

'พริม' อยู่ในช่วงตกต่ำของชีวิต เธอเสียใจ เมามาย และพอตื่นมากลับพบว่าตัวเองมีอะไรกับกับคู่หมั้นพี่สาว! “มะ เมื่อคืนพี่…ป้องกันรึเปล่า” /“ป้องกัน” เขาบอกเสียงเย็นชา แต่ทุกอย่างกลับไม่จบ!

เธอคือรักแรกของเขา แต่เธอจำเขาไม่ได้ กลับมาเจอเธออีกครั้งในวัยทำงาน หักห้ามใจไม่ให้คิดอะไรกับเธอ มันช่างยากเย็น กลิ่นกายของเธอ ริมฝีปากของเธอ ทรวดทรงของเธอ ทำให้เขาอดใจไม่ไหว

“คุณคิดว่า ฉันไม่รู้เหรอ คิดว่าฉันโง่และตาบอด มองไม่เห็นภาพรวมความสัมพันธ์ทุกอย่างของเราอย่างงั้นเหรอเจมส์” "........." "คุณกับผมก็ไม่ต่างกันเท่าไรหรอกอิมิลี่ ..."

ในคืนเข้าหอ แต่เจ้าบ่าวขอนอนข้างเตียง...รังเกียจกันขนาดนั้นเลยหรือคะ คุณสามี!

จากสถานะ สามี -ภรรยา สู่สถานะศัตรู ที่ห้ำหั่นกันราวกับไม่เคยรักกันมาก่อน ถ้าเราไม่สามารถอยู่กันได้ด้วยความรัก ก็ให้เราจากกันด้วยความเกลียดชัง

แม่ขอโทษนะฉัตร ถ้าแม่ไม่พาเบลเข้ามา ครอบครัวของฉัตรคงไม่เป็นเเบบนี้.."ไม่ใช่ความผิดของคุณแม่หรอกค่ะ ผัวหนูมันเลี้ยงไม่เชื่องเองมากกว่า หมาเวลาที่มันติดสัตว์มันก็ชอบวิ่งเข้าใส่หมาตัวเมียอยู่แล้วนี่คะ"

ชายพิการพิการที่จู่ๆก็ได้รับโอกาส ย้อนเวลากลับมาตอนอายุ17ปี

'ใบหย่าและอิสรภาพ' คือสิ่งที่เธอมอบให้เขาตามต้องการ ส่วน 'ลูก' ในท้องคือเศษรักที่เขาเหลือไว้ให้เธอในวันที่จากลา

'เมียหมอ' ที่ว่าร้ายหรือจะเท่า 'คุณหมอ' ที่กำราบเมียร้ายๆ อยู่หมัด

ตอนอ่านนิยายเธอไม่เคยเข้าใจ..ทำไมรักแรกของพระเอก ต้องเป็นนางร้ายด้วยนะ แต่ก็แค่สงสัยไง..ไม่จำเป็นต้องส่งเธอมาพิสูจน์ก็ได้

สุขใจอยู่ในฐานะลูกหนี้ที่ต้องชดใช้เงินแทนพ่อของตัวเอง แต่เป็นลูกหนี้แบบใดก็ไม่รู้ถึงได้กินอิ่มนอนอุ่นเช่นนี้ เท่านั้นยังไม่พอ ยังได้เงินจากเจ้าหนี้อีกด้วย! เพิ่งรู้ว่าเป็นลูกหนี้ของปราณนทีช่างแสนสบาย!

“เธอท้องใช่ไหม!” “ไม่ใช่!” “แล้วนี่มันคืออะไร สมุดฝากครรภ์ ยาบำรุง ไม่ได้ท้องแล้วจะมีไอ้พวกนี้อยู่ในมือได้ยังไง!”

เขายอมถูกที่บ้านคลุมถุงชนเพื่อจะได้ศรีภรรยาในโอวาทมาคนหนึ่ง แล้วก็ค่อยมีเล็กมีน้อยไปตามประสาผู้ชาย แต่เหมือนกับว่า ม้าสาวในปกครองที่เขาดูผิวเผินเหมือนจะเชื่องนั้น พยศเก่งอยู่

“ต่อให้จะเป็นงานแต่งที่ไม่เต็มใจ แต่เรื่องอะไรที่ฉันจะต้องยอมอยู่ใต้การปกครองของนาย” ใบหน้าสวยที่ถูกแต่งแต้มด้วยสีสันสดสวยหันมองเจ้าบ่าวแล้วยิ้มให้ราวกับนางมารร้าย...

เขาไม่เคยคิดจะคบใคร แต่ทว่าดันสนใจผู้หญิงปากเก่งที่เอาแต่เมินเฉย และคอยกัดกันทุกครั้งที่เจอหน้า “ฉันมีแฟนแล้ว” // “หึ ก็แค่แฟน ไม่ใช่ผัวสักหน่อย”

“พี่ว่า… พี่ก็ไม่ได้เป็นแฟนเก่านะ เพราะพิงค์ยังไม่เคยเลิกรักพี่ได้เลย”

ลืมรักในอดีตไม่ได้แล้วมาทำให้รักทำไม รู้ว่ารักที่มันฝังใจทรมานมากแค่ไหน…แต่ก็ยังมาทำร้ายกันให้ฉันเจ็บปวดเหมือนคุณอีก!!!