ค้นหานิยาย: เฟรนด์โซน | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

ความสัมพันธ์(ร้ายหวงรัก)เกิดขึ้น เมื่อผู้ชายเจ้าเล่ห์เริ่มคิดไม่ซื่อกับเพื่อนสนิทตัวเอง

ผู้ชายบ้านๆ ทรงโจรแบบนั้นเหรอ ไม่มีทางที่เธอจะสนใจหรอกไม่ใช่สเปค แล้วนั่นอะไร มีลูกติดอีก เจ้าหนูจำไมที่คอยเตือนเธอว่า 'แม่ขิมอดทนนะ อีกหน่อยพ่อก็โตแล้ว'

เป็นเพื่อนกันก็ดีอยู่แล้วไง

ญดาเป็นเพื่อนสนิทกับคราม สนิทกันมาตั้งแต่เด็กแต่พอโตมากลายเป็นสนิทบนเตียงซะงั้น! ครั้งแรกที่เธอมอบให้เขาแต่ครามกลับไม่เห็นค่า “รู้ว่ากูเลวแล้วจะอ้าขาให้กูเอาทำไม?” “สักวันมึงจะเสียใจคราม”

‘บิ๊ก’ หนุ่มหล่ออัจฉริยะกับระดับไอคิว 158 ทายาทครอบครัวแพทย์โรจน์ไพรจิตร เทพบุตรหน้าเหวี่ยงเย็นชาหยิ่งยโสผู้ไม่เคยสนใจใครนอกจากหนังสือ....ยกเว้นเพื่อนคนโปรดคนนั้น...คนทึ่มที่ไม่เคยรู้ความรู้สึกเขาเลย

ทหารหน่วยพลีชีพถูกสร้างขึนมาเพื่อกำจัดพวกปรสิตให้สิ้นซาก ทหารหน่วยพลีชีพที่เหลืออยู่กันเพียงสามคนมุ่งมั่นที่จะทำภารกิจพลีชีพให้สำเร็จ แต่ทว่ายิ่งใช้เวลาอยู่ด้วยกันความรู้สึกของเธอและพวกเขายิ่งชัดเจน

คุณสมบัติครบเครื่องปานนี้ เหมาะจะเป็นพ่อของลูกจริงๆ วิธีไหนก็ได้ เร็วๆ เลย!

เพราะความพลั้งเผลอแค่คืนเดียว ทำให้ความสัมพันธ์ขยับเข้าใกล้ ความในใจที่แอบซ่อนมานานถูกเปิดเผย ความสัมพันธ์ของเราคืออะไรกันแน่นะ?

ภรรยาซ่อนรัก

"แกอย่าบอกใครนะว่าเราเคยคบกัน"

มึงกับกูได้กันแล้ว แต่มึงจะมาบอกให้กูลืมแล้วให้กลับมาเป็นเพื่อนเหรอ มึงบ้าป่ะน่าน

รักแรกของฉันทำไมมันพังยับเยินแบบนี้

เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก แต่การแสดงออกที่มีต่อกันใครเขาจะเชื่อว่าเพื่อนบ้าง คนหนึ่งรู้ใจแต่ไม่กล้าบอก อีกคนก็รู้ตัวช้า ความสัมพันธ์ของทั้งสองจะเป็นอย่างไร ถ้าทุกอย่างถูกกั้นไว้ด้วย 'สถานะเพื่อน'

"คีย์ กูชอบมึงนะ"

ในชีวิต ชีวิตหนึ่งคนเราจะตกหลุมรักคน ๆ เดิมได้สักกี่ครั้งกันนะ เคยสงสัยกันบ้างหรือเปล่าครับ? ทว่าแม้รักครั้งนี้ดูท่าว่าจะเป็นไปไม่ได้เลย แต่อย่างน้อยก็ขอแค่ให้ได้รัก…สักนิดก็ยังดี

“ถ้ามีแก...ถ้าอนาคต แกไม่หนีเราไปไหน ต่อให้ทางข้างหน้าเป็นหุบเหว เราก็เชื่อว่าตัวเองต้องปีนลงไปได้ แล้วแกล่ะคิ้ม ในอนาคตของแกที่ว่านั่น แกวางเราเอาไว้ที่ตรงไหน...”

เพราะต้องทำตามคำขอของปู่ เธอจึงต้องหาแฟนมาควงให้ปู่เลิกจับคู่ให้ แต่หาแฟนไม่ได้ง่ายเหมือนปอกกล้วย ด้วยความจนใจเธอจึงไปขอร้องเพื่อนใกล้บ้านให้มาเป็นแฟนปลอม ๆ แต่ความสัมพันธ์เริ่มเหมือนจริงเกินไปแล้ว!

คนสันโดษ ไม่เคยและไม่ต้องการขอความช่วยเหลือหรือพึ่งพาใคร กับคนจอมยุ่มย่ามที่คอยอยู่ข้างๆและหยิบยื่นความช่วยเหลือให้กันโดยไม่ต้องเอ่ยปากขอ

เขาว่ากันว่า "รักแรกนั้นลืมยาก" แล้วถ้ารักนั้นได้จบลงไปแล้ว มันจะกลับมาเริ่มใหม่ได้ไหม ถ้าหาก"เธอ" ที่ยังไม่ลืมรักครั้งนั้น และ "เธอ" ที่ยังไม่เปิดใจให้รักครั้งใหม่...

สัส!เล่นไรของพวกมึงเนี่ย..