ค้นหา

การผูกพันธะสัญญาเอาไว้ด้วยความรักมันช่างทรมานอะไรเช่นนี้ ผูกไว้แล้วเขาก็จากไปอย่างไม่มีวันหวนคืน การรอคอยสัญญาที่บอกว่า 'แล้วเราจะกลับมาพบกันใหม่'

เธอผู้ที่รอเขามานานเขาที่มากับความสามารถพิเศษติดตัวมา

บุรุษผู้นั้นสง่างามราวเทพเซียน แววตาเยียบเย็นดุจเกล็ดหิมะ แต่คนดีแสนดีเช่นเขา ไยสุดท้ายกลับชั่วช้าจนถึงที่สุด ใต้ฝ่าเท้าเต็มไปด้วยซากศพผู้คน อาภรณ์ขาวสะอาดแปดเปื้อนกระทั่งโลหิตของสตรีที่เคยพูดว่ารัก

ดาริกายอมขายตัวเองให้กับผู้ชายที่เธอไม่รู้จัก เพื่อแลกกับเงินหนึ่งล้านบาท มารักษาแม่ กฏของเขาคือ ตลอดช่วงกลางคืนในหนึ่งอาทิตย์ ที่อยู่กับเขา เธอจะไม่ได้เห็นหน้าของเขา เพราะเขาจะมาแค่ในเงามืดเท่านั้น

เมื่อไหร่หนอที่การรอคอยของฉันจะสิ้นสุดลง ร้อยกว่าปีที่ฉันต้องทนอยู่ที่นี่เพียงเพื่อรอพี่กลับมา "พระคุณเจ้าเจ้าขา อิฉันมิได้อยู่ที่นี่เพื่อที่จะทำร้ายผู้ใด อิฉันอยู่ที่นี่เพื่อรอให้เขากลับมาทำตามสัญญา"

เพราะความเจ็บปวดล้อมรอบด้านในช่วงหนึ่งของชีวิตทำให้ดวงตะวันผู้เคยอ่อนโยนกลับแผดเผาทุกอย่างที่ขวางหน้า ทว่าการกลับเข้ามาของสายน้ำผู้พร้อมโอบกอดแม้รู้ว่าต้องหายไปในสักวันทำให้พระอาทิตย์ผู้โอหังสั่นไหว

เธอคือนักเขียนและนักวาดปริศนานามปากกา เจ้าชายปีเตอร์... ที่ใครๆต่างเฝ้าถามถึงรักแรก

เมื่อ 300 ปีก่อนเยว่เสี่ยงได้ถูกจ้าวจื่อถงฆ่าตาย ก่อนตายนางได้สาปแช่งเขาให้กลายเป็นอสูรจันทราทนทุกขเวทนาเพราะจะไม่มีวันตาย เขาจะต้องตามหานางให้พบเพื่อถอนคำสาปแต่นางจะเกิดเพียงสามชาติเท่านั้น

ผู้ชายคนนี้... จะมาเติมความรักของหล่อนที่ขาดหายไปในช่วงวัยเยาว์ และความรักของเขา... จะเปลี่ยนโลกใบเดิมที่ว่างเปล่าให้ไม่ต้องเหงาไปตลอดกาล

หญิงสาวกับเหตุการณ์ที่จะเจอหลังเปิดอ่านตำรา

วันคริสต์มาสเป็นวันที่ฉันชอบมากที่สุด เพราะฉันมีสิ่งที่ฉันรอคอย จึงทำให้ฉันมีความสุขอยู่ได้ในทุกวันนี้... และฉันจะยังคงเฝ้ารอมันตลอดไป

ฮุ่ยหมิง หญิงสาวที่ตกหลุมรัก เจียวจิง ชายหนุ่มอันแสนอบอุ่น แต่ไม่ได้อบอุ่นแค่เธอคนเดียว

ซองจดหมายที่จ่าหน้าซองพร้อม แต่ไม่มีจดหมายฉบับไหน ได้ส่งต่อหาผู้รับเลยสักฉบับ

เพราะคำสัญญาของเขาทำให้เธอรอยคอย แต่สุดท้ายนอกจากเขาจะเห็นเธอเป็นตัวร้าย ยังทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจจนหัวใจแทบแหลกราน เหลือเพียงร่างกายที่ไร้หัวใจ!

การรอคอยกลับคำสัญญา ไม่มีวันจบสิ้น จนกว่าจะพบเจอกับสิ่งคำสัญญาที่ให้ไว้….ต่อให้ผ่านมาหลายปีก็จะเศร้าโศกต่อให้พยายาม….

แม้นไร้รักใช่ว่าไร้ภักดีคิดหลีกหนีชั่วนิรันดร์กลับแปรผันมาพานพบ แม้นมีใจใช่คะนึงหาไร้ปรารถนาได้ใคร่ครอง เป็นอสูรใช่ว่าไร้ใจแม้นหทัยพรากจากจักตามหาให้หวนคืน

นักเรียนมหาลัยชื่อดังชายอยู่ตัวคนเดียวจนวันหนึ่งก้เจอ....???

เด็กชายที่แค่ปราถนาจะทานข้าวพร้อมกับพ่อแม่เขา มันไม่มีวันสมปรารถนาเสียแล้ว

"ตัวรอเค้านะ เค้าจะรีบกลับมา" ขวัญชีวากล่าว ก่อนที่จะค่อยๆหลับตาลง "เค้าจะรอตัวกลับมานะ นานแค่ไหนเค้าก็จะรอ" กิ่งกาลพูดด้วยเสียงสั่นปนสะอื้น แล้วจุมพิตที่หน้าผากของคนที่กำลังดิ่งสู่ห้วงนิทราตลอดกาล