ค้นหา

ผีสาวประจำเรือนอดีตเมียทาสของคุณหลวงยังคงวนเวียนมาหลายภพ 'ใบบัว'เด็กกำพร้าที่ถูกอุปการะไว้ เจ้านายหนุ่มของเธอกำลังจะแต่งงานและใช้เรือนเก่านี้จัดงานแต่ง แต่ในวันงานว่าที่เจ้าสาวเสียชีวิตลงอย่างปริศนา!

‘จบบริบูรณ์’ ของนางร้าย… คือเห็น ‘นางเอกตาย’ โดยสวัสดิภาพ!

คัมภีร์ปุรณกาลของตาพาเธอย้อนกลับมายังอโยธยา

เมื่อหญิงสาวจากโลกปัจจุบัน กลับดันไปโผล่ยังอยุธยา ความวุ่นวายอลหม่านจึงเกิดขึ้น พร้อมกับความรักข้ามกาลเวลาที่เริ่มผลิบาน

กาลเวลาไม่อาจขวางกั้น สุดท้ายแล้วผู้เป็นเนื้อคู่กัน ต่อให้อยู่คนละห้วงกาลเวลา อย่างไรก็จะถูกพามาพบกันอยู่ดี อย่างเช่น ออกหลวงสังวาลและพิมพา ที่พัดพรากกันมาเกือบทุกชาติภพนั่นเอง

"คุณหลวงกำลังจะออกเรือน แต่มิใคร่ไปโรงรับชำเรา ข้าจึงอยากมาวานให้เอ็งไปช่วยดูแลคุณหลวงสักครั้ง ให้คุณหลวงได้ 'ขึ้นครู' สักครา"

หลังถูกไฟดูด หลวงมัจจุนฤบาลได้ยินเสียงในใจของสวรรค์ อนุภรรยาที่ภายนอกดูสงบเสงี่ยม แต่ในใจนั้นด่าเขาระยับ! ซ้ำหากไม่อยู่ใกล้เธอไว้ เสียงวิ้งชวนปวดหัวก็จะดังขึ้น วิธีแก้หนึ่งเดียวคือ ‘จุมพิต’ เธอรายวัน

นิทรา ย้อนอดีตมาอยู่ในร่างแม่บุญตา นางคณิกาสมัยต้น ร.๓ ไม่ว่าจะขึ้นเป็นนางโลมเบอร์ตองในย่านสำเพ็ง หรือห้ามใจมิให้หลงรัก หลวงทุกขราษฎร์ (ฉาย) ผู้เคยจับกุมมารดาข้อหาค้าน้ำตาล ก็ล้วนว้าวุ่นใจไปหมด

แรงอธิษฐานนำเธอข้ามภพ.. แต่คำสัตย์สาบานของเขารั้งมิให้เธอจาก...ความรักและชีวิตที่ต้องเลือก ..คงคืนหรือเปลี่ยนแปร.. "ดวงชีวันขวัญพี่อย่าหนีหาย ด้วยใจพี่รักเจ้ามิรู้คลาย ขวัญอย่าหน่ายอยู่เป็นขวัญชีวีเอย

บุรุษหนึ่งขึ้นชื่อว่ามีดวงชะตากินเมีย หนึ่งสตรีขึ้นชื่อว่าเป็นม่ายขันหมาก หากได้มาร่วมเรียงเคียงหมอนกลับกลายเป็นคู่สร้างคู่สมแห่งพระนคร

เมื่อดวงตามิอาจโกหกได้ ดวงใจก็มิอาจปกปิดความรักไว้เช่นกัน

บัวไหนฤาจะสู้สู้บัวชมพู ขนาดตกหน้าผาแล้วยังรอดมาได้...ถ้าไม่มีบุญสร้างบุญสมนี่คงทำไม่ไดัหรอก ทว่าเกมพลิกเมื่อดันมาฟื้นคืนชีพในยุคสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ยังไม่พอวิญญาณนั้นกลับเข้าสิงห์ร่างแม่สาวเป็นใบ้อีก

“เป็นเอามากนะเนี่ย” ศิวัทบริภาษตัวเองพลางยกมือขึ้นกุมหน้าอกข้างซ้าย ยามเห็นเขาเป็นทุกข์ หัวใจมันบีบรัดทรมานไปด้วยถึงเพียงนี้ จักเรียกว่าอันใดได้หากไม่ใช่ตกหลุมรักหัวปักหัวปำ “โอ๊ยจะบ้าตาย ทำไงดีวะ”

เมื่อนักเขียนอย่างนวลจันทร์หลุดเข้ามาอยู่ใน 'เรือนกามา' ที่เป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมดในนิยายเรื่องใหม่ของเธอ ทุกคนที่นี่ล้วนมีชีวิตจิตใจเป็นของตัวเอง บอกได้คำเดียวเลยว่า..."งานเข้าแล้วไงอีจันทร์!"

ตาลไม่คิดไม่ฝันเลยว่า หลังจากตายแล้วเกิดใหม่อีกครั้ง หน้าของบุคคลแรกที่ได้เจอ จะกลายเป็นหมอตำแยไปเสียได้ ยังไม่พอ!! เพราะแม่หมอกลับบอกให้เขาเบ่งลูก! บ้าบอมาก!! ตาลจะไม่ทน! ขอไปเบ่งลูกแป๊บ...

ถ้าชีวิตไม่ต่างจากภาพฝัน เป็นฝันดีชั่วนิรันดร์…จะได้ไหม

'อ้ายสมิง' ผู้นั้นนะฤาเป็นลูกผู้ดีมีเชื้อเจ้า เจ้าที่ไหนจักมานอนกลางดินกินข้าวข้างถนน แลไว้หนวดเคราผมเพ้ารุงรังอย่างนั้น เพ้อเจ้อเสียจริง

ไม่ว่าด้วยเหตุบังเอิญหรือบุญนำพา คุณหลวงกับคุณหมอสาวก็ได้มาเจอกัน คนหนึ่งเจอโควิด19 คนหนึ่งเจอโรคห่า หนักหนาทั้งคู่ เรื่องชุลมุนจึงเกิดขึ้นเพราะนอกจากจะต้องระวังตัวจากโรคระบาดแล้ว ยังต้องระวังหัวใจ!

ปล่อย...ข้าไม่ได้ทำจักให้ยอมรับกระไร...กรี๊ด...กูไม่ได้ทำ "มีเมียมากบ้านจักร้อนเป็นไฟนะพ่อวรงค์" เมื่อรักไม่ได้มีเพียงสองจึงกลายเป็นการริษยากลั่นแกล้งใส่ร้ายเพื่อชิงความเป็นที่หนึ่ง

"ชีวิตนี้กูไม่เคยคิดว่าจะต้องมาวิ่งตามบุรุษเยี่ยงนี้!" "กูชังตัวกูเหลือเกิน อียี่เข่ง"