ค้นหา

เสียงเพรียกจากกาลเวลา นำพาผู้พลัดถิ่นกลับสู่มาตุภูมิ

เมื่อโชคชะตาย้อนคืนมาพร้อมคำถามว่า... เธอจะเลือกใครระหว่าง “อดีตกับปัจจุบัน”

เส้นทางของเทอจะจบอย่างไรเมื่อมีชีวิตสองด้านอีกด้านหนึ่งคือนักฆ่าอีกด้านหนึ่งคือชีวิตที่ควรเป็นกันทุกคน การฆ่าไม่ใช่ชีวิตที่เธอเลือกแต่บ้างสิ่งจำต้องให้เป็น ชีวิตนักเรียนก็ควรธรรมดาแต่ยากมากในบ้างครั้ง

พวกเขาคิดว่านางเป็นเพียงสตรีอ่อนแอ แต่เมื่อคดีล้มตระกูลเถียนสั่นสะเทือนทั่วเมืองหลวง ซือเหยาอันกลับก้าวขึ้นสู่เกมอำนาจอย่างสง่างาม นางต้องใช้ปัญญาหักล้างแผนชั่ว และเลือกเชื่อใจเพียงคนที่คู่ควร!

บ้านริมน้ำหลังนั้น… เคยอบอุ่น เคยร่ำรวย เคยอธิษฐานให้ครอบครัวผาสุก แต่เมื่อใครบางคนผิดคำสาบาน... ความสุขก็อาจกลายเป็นคำสาปที่รอการสะสางข้ามภพ นิยายอบอวลกลิ่นแม่น้ำ กลิ่นรัก และกลิ่นลึกลับของอดีตกาล

เพื่อแก้ไขโชคชะตาเดิมของ ‘นางร้าย’ นางจะปากกัดตีนถีบด้วยตัวเองไม่ไปขอความเห็นใจจากบุรุษไร้หัวใจเช่นเขา ในเมื่อถูกผลักไสไล่ส่งมาพร้อมกับบุตรชายที่เขาไม่ต้องการนับต่อจากนี้ระหว่างนางกับเขาเป็นอันสิ้นสุด

ความรักของเด็กผู้หญิงมอปลาย รักที่แอบรักมาตลอด โดยไม่รู้มาก่อนว่า อีกฝ่ายก็แอบรักเธอเหมือนกัน หลังเรียนจบมอปลายทั้งคู่ก็ไปใช้ชีวิตของตัวเอง แต่สุดท้ายเวลาก็ทำให้ทั้งคู่ได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง

“เพลิงแค้นดับสลาย กลับกลายคล้ายเป็นรัก เพียงแต่ไม่อาจยอมรับ จึงซ่อนรักไว้ใต้เงาแค้น”

พิมประไพฟื้นขึ้นในห้องเรือนไทยใต้ถุนสูง ได้กลิ่นไม้หอมและเสียงแม่น้ำเจ้าพระยา “ตราบใดที่ข้ายังหายใจ…ข้าไม่ยอมเป็นเมียสกุลนี้อีกแล้ว!”

ท่ามกลางศิลปินฝึกหัดในจักรวรรดิ เบต้าธรรมดาอย่างฟู่จินกลับมีออร่าโดดเด่นจนถูกระแวงและริษยา เขาจึงเริ่มเรียนรู้ทักษะการเอาตัวรอดโดยการออดอ้อนและบีบน้ำตา..เพื่อกอดขาทองคำของอัลฟ่าชนชั้นสูงแซ่โจวจนร่ำรวย

ความรักที่เคยหวานชื่น กลายเป็นความขมขื่นไร้ซึ่งความหมาย การหย่าร้างจึงเป็นคำตอบสุดท้าย ต่อให้รักมากแค่ไหนก็ต้องปล่อยมือ

ชีวิตที่ผ่านมาของ นพ ธนินทรณ์ เคยแขวนอยู่บนเส้นด้าย ผ่านความเป็นความตายมาแล้วหลายรูปแบบ เขาจึงไม่เคยคิดอยากมีครอบครัว ทว่าเรื่องเพศรสนพไม่เคยขาดแคลน แต่เมื่อใดที่คนอย่างเขาคิดจะมีความรัก ผู้หญิงคนนั้น

ชีวิตของบอยแบนด์เกาหลี ยุค 2070 นี่มันช่างน่าหลงใหลจริงๆ แต่มันก็ยากที่จะปฏิเสธว่า "เราก็ยังมีความต้องการ...ความอบอุ่นจากแฟนๆ ^0^ "

เลิกกั๊ก เลิกแอบรัก... แล้วมาเอา เอ๊ย! มารักกันจริง ๆ สักที

"นายท่าน...ผมตั้มเอง" "นายท่านอย่าทำอะไรลูกเลยนะครับ อึก ผมขอร้อง"

"สตรีผู้นั้นเปรียบตนเป็นแมลงชีปะขาว มีชีวิตเพื่อเสพสุขและเชือดเฉือนศัตรูในคราเดียว ส่วนบุรุษผู้นั้นคือหมาป่าเดียวดาย ผู้ได้ยินทุกสรรพเสียง... ยกเว้นเสียงหัวใจตนเอง"

เมื่อพี่สาวฝาแฝดถูกทำให้เจ็บช้ำทั้งกายทั้งใจ เธอจึงต้องสวมรอยมาเอาคืน