ค้นหา

เหมือนจันทร์ เกิดใหม่ในร่างหญิงสาวนามว่า ‘อาหลิว’ แต่ไฉนต้องปลอมตัวเป็นขันทีอยู่ในวังหลวง แถมพ่วงด้วยภารกิจคอยดูแลสนมที่ไม่เอาไหนและแสนจะไร้เสน่ห์ ชีวิตที่สองของเธอ...สงสัยจะไม่ง่ายเท่าไหร่ล่ะมั้ง

เพราะนางมีสหายหน้าตาดีคนหนึ่ง รัชทายาทหนุ่มแห่งโชซอนจึงมา'ปรึกษา' วิธีเกี้ยวสาวกับนางบ่อยครั้ง เริ่มที่ "คนรู้จัก" นานวันเข้าก็กลายเป็น "สหาย" // เรื่องราวของนางในธรรมดาผู้หนึ่งกับรัชทายาทผู้สงส่ง

นางเป็นองค์หญิงที่แม้แต่พระบิดายังไม่รักใคร่ นางต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวท่ามกลางการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นในวังหลวง โดยไม่มีมารดาคอยปกป้อง ส่วนเขาเป็นองครักษ์หนุ่ม ได้พานพบนางเพราะเหตุบังเอิญ

"หม่อมฉันถวายตัวให้ฝ่าบาทแล้ว เหตุใดยังต้องแต่งงานกับชายอื่นอีก"

ข้านี่แหละคนจัดหานางใน พร้อมที่จะตามใจฝ่าบาทในทุกเรื่องกฏหนึ่งเดียวที่เป็นข้อห้ามคือ...ห้ามรักฝ่าบาท.. ได้ยินไหม

เมื่อสองสาวตกกระไดพลอยโจนข้ามภพมาอยู่ด้วยกัน คนหนึ่งอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์กับอีกคนถนัดเผาทุ่งเป็นที่สุด ความสนุกจึงบังเกิด!!

หากรังเกียจก็อย่าได้เข้าใกล้ หวาฉีสาวใช้ผู้อาภัพจะเปลี่ยนความแค้นเป็นความรักปักใจได้หรือไม่ใน ..สาวใช้เหนือบัลลังก์2...

ค่ำคืนเหน็บหนาวใยเจ้า เป็นเพียงภาพฝัน ความสาวของข้า ลูกของข้าเจ้าพรากมันไปง่ายดาย ไม่ทวงคืนมิใช่ลู่เสียน

ชีวิตของนางหนึ่งภพต้องถูกพรากไปเพราะคำทำนายโง่เง่า เมื่อได้โอกาสกลับมาแก้ไขทุกอย่าง นางจึงตั้งปฏิญาณหนักแน่นกับตนว่าจะทำทุกอย่างเพื่อหลบหนีบัลลังก์หงส์และบุรุษผู้นั้นให้ได้!

สนมที่แม้แต่ชื่อฮ่องเต้ยังจำไม่ได้ แต่รสพิศวาสคืนแรกคืนเดียวของนางช่างตรึงใจ เจียงซินเฟยสนมที่ถูกลืมฝ่าบาทผู้ที่วันๆสนใจแต่เรื่องในราชสำนักไม่ใช่คืนเหน็บหนาวของฮ่องเต้แต่เป็นเพราะแววตาเศร้าสร้อยของนาง

ช่วยใครไม่ช่วยดันไปช่วยตัวร้าย ให้รอดชีวิต แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อตัวร้ายดันความทรงจำหายไปกลับกลายเป็นคนดี

นางเข้าวังมาเพื่อเป็นสนม แม้นเกิดมาอาภัพต่ำต้อย แต่ชาตินี้นางขอสาบานว่าจะไม่ยอมอยู่ใต้ฝ่าเท้าให้ใครเหยียบย่ำอีก จะขึ้นไปให้สูงเหนือใคร แต่เดี๋ยวนะ...นี่นางมาเป็นสนมหรือแม่นมฮองเฮากันแน่?

พี่สาวฝาแฝดที่พลัดพรากตั้งแต่พึ่งจะลืมตาดูโลก จงใจสังหารท่านอ๋องสายโหดในคืนเข้าหอแล้วสาปสูญไป เมื่อฟื้นขึ้นมาในอาภรณ์สีแดงอู๋หงถิงกลับชะตาพลิกผันจากนางใบ้ขอทานมาเป็นชายาทาสของ หวาเซียงอ๋อง

คนึงหาท่าน ชั่วกัปกัลป์ไม่อาจบรรยาย เพียงเรียงร้อยถ้อยคำเป็นบทกวีไม่อาจหวนคืนสู่อ้อมกอด ที่ใดเล่าท่านพักพิงกายที่นั่นข้าพร้อมติดตาม หากจะกลั่นน้ำตาให้หยดรินเป็นสายน้ำ ก็ไม่อาจพบพาน คนึงหาชั่วนิรันดร

บุตรีของขุนนางกบฏ ต้องการคืนความเป็นธรรมให้บิดาแทนที่จะหนีไปไกลแสนไกลกลับพาตัวเองมาผูกพัน กับคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นศัตรูแค้นฆ่าพ่อ จือหรานจะสามารถ ทวงความเป็นธรรมให้บิดาได้หรือไม่ ..พบกับความรักความแค้น

เมื่อนางร้ายที่ทุกคนมองว่า ร้าย บางคนก็ว่าโง่ หากร้ายน้อยไปก็หาว่าโง่ร้ายมากไปก็แช่งให้ตายกันถ้วนหน้า หันกลับมาอ้อนวอนไรท์ให้ เขียนบทนางเอกให้สักบทจะได้ไหม ว่าแต่ไรท์ของเราจะเสกสรรให้นางกลายเป็น นา

เมื่ออยู่สาวซื่อเด็กเนิร์ดของห้องมักถูกเพื่อแกล้งอยู่เสมอ จนไม่อยากมีชีวิตอยู่ในที่สุดเธอก้ตัดสินใจฆ่าตัวตายโดยการกระโดดตึกมาจากชั้นเรียน แต่ทว่าเธอกลับมาโผล่ในร่างของฮองเฮาที่เรื่องมาก ร้ายกาจ เจ้าแผ

"ออกมานะ" "โอ๊ย" "นี่เจ้า... เจ้าเป็นผู้ชายรึ นี่มันที่พักของนางใน เจ้ากล้าบุกรุกเข้ามาได้อย่างไร ออกไปนะ ออกไปเดี๋ยวนี้" นางลากตัวเขาออกมาบริเวณที่มีแสงสว่างและทำให้เห็นฉลองพระองค์ซึ่งเขาสวมใส่อยู่ "น่ะ... นี่มันชุดองค์ชายนี่" "ใช่ ข้าคือองค์ชาย" "โกหก เจ้าขโมยชุดองค์ชายมาใส่ใช่รึไม่" องค์ชายกุมขมับ

'หากวันใดที่เจ้าล้ม ข้าจะเหยียบ หากวันใดที่เจ้าจม ข้าจะกด และหากวันใดที่เจ้าตาย ข้าจะสุข' จดและจำในสิ่งที่พวกเจ้าทำ เพราะวันหนึ่ง... พวกเจ้าต้องสยบแทบเท้าข้า!

บัลลังก์ใดหัวใจข้าไม่ปรารถนา เท่าการเป็นหนึ่งในบัลลังก์เสน่หาแห่งใจนาง