ค้นหา

ดอกไม้...เป็นสิ่งที่ธรรมชาติได้สร้างสรรค์ ทำให้คนอย่างฉันได้ปรุงแต่ง เพื่อบอกเล่าผ่านบทกวีเรื่องราวของความรัก ความสุข ความเศร้า และความหวัง ทุกดอกไม้มีเรื่องราว...รอให้คุณค้นพบความหมายที่ซ่อนอยู่ :)

สวัสดีครับท่านผู้หลงมาอ่านก็นะ...เดาว่ามีคนมาอ่านเพราะครูสั่งให้เขียนกลอนกลอน หึหึ กลอน คือสิ่งที่คนสมัยนี้มักเบื่อหน่ายแต่มันจะมีคนที่ว่าไงดีล่ะ รสนิยมแปลก ที่ชอบเรื่องนี้ ช่างเถอะมาฟังของยุคใหม่มั้ย

มาเหงาด้วยกันนะ

กวีใดเล่าไร้ผู้แต่ง กวีใดเล่าไร้ผู้อ่าน กวีแบบนั้นย่อมไม่มีอยู่จริง...

เอาไว้แต่งกลอย

รุกข์ระแหง แล้งเฉา อย่างเศร้าหมอง

รวมบทกวีของผู้ชายอารมณ์ไหว :: สักครั้ง...หากได้ลองปล่อยหัวใจปลิวไปเหมือนใบไม้...ไปกับสายลม...แล้วเราจะได้พบส่วนลึกที่สุดของ...‘ความรัก’

เราบันทึกเรื่องราวไว้ในทุกช่องว่างของเวลาหรือเวลาคอยสลักริ้วรอยไว้ให้รา?

ความทรงจำของคนเรามีทั้งที่ดีและไม่ดี คนบางคนเลือกที่จะรำลึกถึงความทรงจำอันเลวร้ายที่คอยแต่จะทำลายความรู้สึกตัวเอง แต่ก็มีคนอีกจำนวนหนึ่งที่เลือกระลึกถึง ความทรงจำแสนงาม เพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้ตัวเอง.

กลอนที่แต่งง่าย เหมาะกันนักเรียน ที่เริ่มเรียนรู้ภาษาไทย

บางทีที่สุดในการใช้ชีวิตก็คือการอนุญาตให้ตัวเองได้ทำในสิ่งที่รัก หากแต่ชีวิตอันน้อยนิดนี้กลับไม่ได้รับผิดชอบเพียงแค่เรื่องนิดน้อยที่อยากทำ เพราะงั้นตอนนี้สิ่งที่ทำสำเร็จแล้วพอใจมากที่สุดก็คงเป็นการบ่น

ในค่ำคืนที่ดวงดาวส่องแสงทอประกาย หัวใจของเราเฝ้าคิดถึงเธอ "รำพันแห่งใจ"

รวบรวมบทเพลงที่ข้าพเจ้ารังสรรค์ไว้

“ความรักหวนกลับมา ไม่ทิ้งให้เศร้าเหมือนหลับตา”

เมื่อแร็ปเปอร์หนุ่มนักล่าฝัน ลืมตาตื่นขึ้นมาพบความจริงว่าตนเองกำลังอยู่ในรัชสมัยของสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ยุคแห่งกวีกาลและโคลงกลอน ที่ปรากฏชื่อกวีเอกนาม "ศรีปราชญ์" ความฝันแลความจริงจึงโคจรมาบรรจบกัน!

ม้านั่งสีขาวตัวนั้น โดดเดี่ยวเช่นคนผู้หนึ่ง อ้างว้างในท่ามกลางผู้คนมากมาย เช่นเดียวกันกับเขา...

คนเราทุกคนมีชีวิตเหมือนกัน แต่คนเราแต่ละคนใช้ชีวิตแตกต่างกัน การใช้ชีวิตของคนเราดำเนินไปในห้วงแห่งเวลา วัน เดือน ปี ที่ผ่านเข้ามาเพียงขณะจิตแล้วก็ผ่านออกไป เหมือนดั่งฤดูกาลที่วนเวียนเปลี่ยนผันบนโลก...

ใครบางคนสาบสูญไปทิ้งเพียงกองกระดาษสีคาราเมลกองเดียว ที่เป็นหลักฐานชิ้นเดียวให้ตำรวจหนุ่มสืบหา

ถึงผู้ที่แหลกสลายไปถึงดวงวิญญาณ วินาทีนั้นมีเสียงเคาะประตูสามครั้ง บุรุษไปรษณีย์ยืนอยู่ตรงนั้น ในซองจดหมายมีที่คั่นหนังสือโดดเด่น ใจความกล่าวถึงความรู้สึกคุณ ด้วยความเข้าอกเข้าใจอย่างเหลือล้น

พื้นที่ปลดปล่อยความฟุ้งเฟ้อ เฝ้าฝัน และห่วงหา