ค้นหา

การเฝ้ารอคนคนหนึ่งมาหนึ่งชาติมันเพียงพอแล้ว หากย้อนเวลากลับไปได้นางจะไม่ขอเฝ้ารอเขาอีกเด็ดขาด

‘มิ้นต์... เราแต่งงานกันดีไหม แต่งงานกับกฤษนะ’ แต่ใครเล่าเอยจะรู้ว่าใจอีกคนคิดอะไรหญิงสาวหลุบตาลงต่ำ ก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นมองสบตาคมคู่นั้น ‘เรา... ยังไม่พร้อม’ มิหนำซ้ำ เธอยังเลือกที่จะทิ้งเขาไป...

อยู่ๆก็มีเค้าเข้ามา เค้าเหมือนกับคนคนนั้นมาก คนที่ฉันเคยรอ รออยู่นาน แต่เค้าเป็นคนเดียวกันมั้ย ฉันก็ไม่รู้ แต่เค้าทำเหมือนเค้าจำไม่ได้ ไม่สิ เค้าไม่รู้จักฉันเลย

นีล เด็กหญิงที่เติบโตมาจากบ้านป่า ต้องมาใช้ชีวิตในเมืองที่เธอไม่คุ้นเคย ต้องเรียนรู้เล่ห์เหลี่ยมของคน เธอจะทำยังไงเมื่อความไม่รู้มาเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอไปตลอดกาล

เรื่องราวของเด็กสาวผู้เป็นดั่งเม็ดฝุ่น ใช้ชีวิตแบบไม่มีใครสนใจมานาน จนกระทั่งเธอพบกับโลกใบใหม่ ชีวิตวัยมัธยมของเธอ ทำให้เกิดความรัก มิตรภาพ ที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิตเธอไปอย่างสิ้นเชิง…

ในเช้าวันที่ภรรยาของผมขอหย่า เป็นวันที่เปลือกหอยตกลงมาจากฟ้าราวกับฝน มีรายงานว่าพบผู้บาดเจ็บจำนวนหนึ่งร้อยกับอีกสิบเจ็ดคนในกทม. ส่วนตัวเลขในต่างจังหวัดนั้นถูกละเลย...

คิดไม่ออก

ที่พี่ให้ฉันรอ ฉันคงทำไม่ได้หรอกนะ

หญิงสาวที่โสดนานมาก ไม่เคยคิดว่าจะมีรัก เคยแต่แอบชอบ จนวันนึงเธอได้มาเจอกับผู้ชายที่คิดว่าเป็นผู้หญิง แต่กลับมาเจอคนที่ชอบในเวลาที่ไม่เหมาะสมเอาสะเลย

ชายที่เข้มแข็งย่อมได้ครอบครองหญิงงาม แต่บางทีหญิงงามก็หลงใหลชายสำอาง ที่ไม่อ่อนแอ จึงต้องมีการต่อสู้ให้เสียเลือดกันบ้าง เมื่อไม่มีฝ่ายใดที่สมบูรณ์พร้อม การแบ่งปันจึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด

เธอและเขาแต่งงานกันมาแล้วถึงสองครั้ง แต่กระนั้นเธอก็ยังไม่สามารถคว้าหัวใจเขามาครองได้ จะไปต่อหรือพอแค่นี้ดีนะ..รินรดา

"เรื่องนี้ ฉันคิดดีแล้ว!! นายแค่ทำตามก็พอ"

สวัสดี ฉันชื่อ บลูเบล ฉันเรียนในมหาลัยเเห่งหนึ่ง ฉันไม่ค่อยชอบออกไปไหน ส่วนมากมักจะขลุกอยู่ที่ห้องตัวเอง นั่นทำให้ฉันมีเวลาเขียนจดหมายฉบับหนึ่งขึ้นมา

บำเพ็ญตบะได้แสนปี นามนี้ใยไม่คุ้นหู

หนึ่งคนรอ หนึ่งคนลืม ความเจ็บปวดที่ไม่มีสิ่งไหนเยียวยาได้ 10 ปีที่รอคอย เหลือไว้เพียงความทรงจำในอดีตที่งดงามเท่านั้น "ขอโทษนะหัวใจ"

"ของที่มันหาย มันจะกลับคืนมาไหม" "คนที่เอามันไปจะลืมมันหรือยัง" . . . "ตลอดไปมีจริงหรอ" "รักตลอดไปมีจริงหรือป่าว"

“ กลัวหรอ “ “ ค…ค่ะ “ เขาค่อยๆลากปลายกระบอกปืนจากต้นขาของฉัน ไล่ขึ้นมาตามร่างกาย และมาหยุดอยู่ที่คาง พร้อมกับเกยคางฉันเชิดขึ้น ฉันไม่กล้ามองหน้าเขาอีกต่อไป เพราะไม่กล้ามองสายตาปีศาจคู่นั้น เขาก้มหน้าลงมากระซิบข้างๆหูฉัน “ ไม่ต้องกลัว เด็กน้อย… เธอหนะ ไม่โดนปืนกระบอกนี้จัดการหรอก “ “ …. “ “ แต่เธอ จะโดนปืนของฉันจัดการเอง “ “ …. “ “ ร่างกายเธอสั่นไปทั้งตัวเลยนะ จำความรู้สึกนี้ไว้ให้ดี จำฉันเอาไว้ให้ดี และจงจำให้ขึ้นใจว่า… อย่าคิดมาเล่นกับฉันอีก “ “ แมลงปออย่างเธอ อยากลองเล่นกับไฟหน่อยมั้ยหละ “

การได้เจอกับความรักที่ดี มันคือความโชคดี..ที่สุดแล้ว

เพราะการรอของผมเราจึงได้เจอกัน