ค้นหา

ช่างโง่งมนัก! ไม่เสียทีที่ข้าช่วยชีวิตเจ้าไว้ กลิ่นหอมพวกนั้นคือสมบัติล้ำค่าดีๆ นี่เอง เอาเถอะ! ข้าจะเก็บเจ้าไว้ข้างกาย มอมเมาสุราให้หลับใหล จนกลิ่นหอมบนเรือนร่างของเจ้าฟุ้งกระจายออกมา…

ชีวิตนี้ของข้าดื่มด่ำกับเลิศสุรา ชนแก้วกับมิตรสหาย เริงเมามายใต้แสงจันทร์ก็ดีแล้วมิใช่รึอย่างไร เหตุใดข้าถึงต้องมาขยันหมั่นเพียรด้วย ?

ในครั้งนั้นข้าเคยมีท่านนั่งเคียงกาย แต่มาวันนี้ท่านคงมีใครนั่งเคียงคู่ ‘ในยามที่ท่านอยู่แสนไกล หัวใจของข้ายังคงเฝ้าคนึงและห่วงหาท่านอยู่เสมอ’(แล้วจะให้ข้าลืมท่านได้เช่นไร)

“ยุทธภพช่างน่าเบื่อ ลู่เอ๋อร์จะไปหมักสุราขายในที่สงบๆเสียยังดีกว่า” “หากเจ้าว่าเช่นนั้นพี่ก็จะไปเปิดโรงเตี๊ยมเป็นเพื่อนเจ้าจะได้ไม่เหงาดีหรือไม่”

ชีวิตข้านั้นช่างน่าขบขันยิ่งนัก ได้แต่ร่ำสุรากลางแสงจันทร์ท่องเตร็ดเตร่ไปในโลกหล้า ชีวิตนี้คงอยู่อย่างโดดเดี่ยว...