ค้นหา

"เอาเถอะ ถึงคำพูดของพี่มันจะไม่มีค่าอะไร ผมก็จะทำให้พี่รู้จักรับผิดชอบคำพูดของตัวเอง ถือว่าเป็นของขวัญจากแฟนเก่าแล้วกัน"

วันแรกเพียงสบตาก็พลันหัวใจโลดแล่น วันสองเพียงพูดคุยก็โดนดึงลงหลุมกู่ไม่กลับ วันสามเพียงหัวเราะก็ค้นพบความสุขที่แสนสั้น

คืนรักให้หัวใจที่บอบช้ำ...สายไปไหมที่กลับมา

"ถอดเสื้อครับ" "..." "งั้นผมช่วยถอดให้นะ" "ม-ไม่ต้อง!"

UP A Cup : Chapter 16 END ขอเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือคนชงได้มั้ยครับ?

คุณว่าคนสองคนกลับมาเจอกันทั้งที่จากกันไปนานแล้ว มันคือโชคชะตาหรือเพราะพรหมลิขิต...แต่สำหรับเซียวจ้านมันคือ 'ความตั้งใจ'

บุญคุณ ความแค้น มิตรภาพ และความรัก...นี่! เจ้าทึ่ม! เมื่อไหร่นายจะเข้าใจฉันสักที / เจ้าบ้าเรียวตะ...พูดบ้าอะไรของนาย!!! เห้อ...10 ปีผ่านไปก็ยังทึ่มเหมือนเดิม!!

#ป๋อจ้าน....ท่านอ๋องข้ารักท่าน แต่ข้าเป็นปีศาจ....ข้าไม่สน..ว่าเจ้าจะเป็นอะไร #ลู่เอินเจ้าช่างซุกซนยิ่งนัก

ผมคือ 'บอส' ผู้ยิ่งใหญ่ ใคร ๆ ก็เรียกบอส ลูกน้องทุกคนก็เรียกบอส ยกเว้น..

โดนซอมบี้ฆ่าตายแบบโง่ๆมาสองรอบ รอบนี้เขาจะไม่ตายเด็ดขาด แต่ไหงขาทองคำที่เขาจะเกาะดันกลายเป็นเจ้าลูกหมาไปซะได้?

“คุณครับ...รับชานมไข่มุกสักแก้วไหมครับ?”

ย้อนอดีตมาไม่พอกูยังโดนเกลียดอี๊ก เวรเอ้ยยย เซียวจิ่นเหยียนไม่ได้กล่าวแต่กูกล่าวเอง จบ!!

แหวนนี้หากมอบให้ผู้ที่มิใช่สายเลือดสหัสเทวาที่มาจากเลือดเนื้อเชื้อไขของตน ผู้ที่มอบให้จะต้องสาป

เมื่อหวังอี้ป๋อพบกระต่ายตัวหนึ่งในคืนวันไหว้พระจันทร์ที่เมืองฉงชิ่ง สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นคือสิ่งที่จะเปลี่ยนชีวิตของเขา (และหน้าประวัติศาสตร์) ไปตลอดกาล

ฤดูฝนที่นำพาให้เราเจอกันแล้วจากไป

“ไม่รักกันแล้วคุณก็ปล่อยผมไปเถอะ” “ขอโทษ..”

ท่านพ่อให้ข้าขึ้นเกี้ยวข้าก็ขึ้นใครจะรู้ว่าเกี้ยวหลังนี้จะพาข้าไปเป็นฮูหยินท่านโหวหวังกันเล่า

เหนื่อยจะพูดแล้วเว้ย!!!!!!

ข้าแต่งมาด้วยหน้าที่ หากทุกอย่างสิ้นสุดลงแล้ว ข้าจะคืนตำแหน่งหวังเฟยนี้ให้กับคนที่ท่านรัก

....รู้อะไรหรือเปล่า..ว่ามีใครอีกคนเฝ้ามอง มองดูเธอและรักเธอจนสุดหัว..ใจ ฉันตะโกนชื่อเธอ...ที่มันดังก้องไปทั้งใจ...มีบางทีที่เธอได้ยินบ้างไหม....รอสักวัน ให้เธอหันมา.....