ค้นหานิยาย: จียง | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 3

ปีนี้เค้าคงทำบุญน้อยไป ถึงได้หนีเสือปะจรเข้อยู่ทุกวันแบบนี้ ให้ตายเถอะ!! คังแดซองคนนี้ไม่ได้ขออะไรมากเล๊ย แค่ขอให้ ชเวซึงฮยอนกับอีซึงฮยอน หายไปจากโลกนี้ก็แค่นั้น เบื้องบนจะช่วยสงเคราะห์หน่อยไม่ได้รึไง

ฟิคชั่นรักดัดแปลงมาจาก "เพื่อนสนิท"
ที่คุณต้องหลงรัก.. x)
นำแสดงโดย : ชเวซึงฮยอน
และ ควอนจียง ที่น่ารักบรรลัย!

ติดตามได้แล้วทุกตัวอักษร วันนี้!

อ่านกันสบายๆ อย่าเครียด อินได้ แต่อย่าคลั่ง ไม่เม้นไม่ว่า ไม่เม้นก็อัพ แล้วแต่ขี้เกียจหรือขยัน จิ้นผสมๆ คู่ใครไม่แน่ไม่นอน ไม่ว่ากันเน้อ

[รำลึกความหลังกับ Bigbang] นี่คือจดหมายฉบับแรกที่เขียนขึ้นโดย ควอน จียง และถูกอ่านในคอนเสิร์ต Want You Concert.

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วนานแสนนาน ชายที่ได้ถูกสาปให้กลายเป็นอสูรแน่นอนมีทางแก้ ชายผู้นี้จะต้องรักใครสักคนและจะต้องได้ความรักตอบจากเธอผู้นั้น..เมื่อนั้นเค้าก็จะพ้นจากคำสาป แต่คำสาปในปี2012เนี่ยนะ?

พวกคุณเคยมีความรู้สึกแบบนี้มั้ย? ยอมเสียเงินครึ่งหมื่นเพื่อไปดูผู้ชายที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งตัวตนของเรา ยอมให้คนด่าว่าบ้าเพราะมัวนั่งยิ้มถึงเขา พวกคุณเคยรึเปล่าล่ะ?

แฟรฟิคเรื่องแรกที่ลองแต่งเมนของตัวเอง ยังไงก็ลองอ่านดูนะคะ

รักที่เจ็บปวด ความรักที่แสนเจ็บปวด

ความรักที่แสนโหดร้าย กำลังจะทำให้ฉันเป็นบ้า!!!!!

ร่างบางที่มีเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวแนบกายตัวเดียวนอนหอบหายใจถี่กระชั้นอยู่บนเตียงกว้าง....
ทรมานอีกสิควอน จียง แล้วก้มหัวขอให้ฉันช่วยซะ!
รับประกันความแรง!! [ Fiction : BIGBANG]

.. เขาควรจะมาช่วยฉันไม่ใช่เหรอ ..เขาไม่ควรปล่อยให้ฉัน อยู่แบบนี้นะ ..ควอนจียง ..ฉันเกลียดนาย.... จบแล้วจ้าา :)

คิดถึงแจบอมกันมั้ย! ...YG & JYP (FANCLUB) Present ,, :I MISS YOU ,, ฟิคที่รวบรวมศิลปินแจ่มๆให้คุณได้อ่าน ๕๕๕๕ {รับแลกแบนเนอร์} ตอน2 อัพแล้ว

อุงกบาตยักษ์ที่พุ่งเข้าชนโลกหายไปอย่างไร้ร่องรอย หลังจากนั้นสภาพอากาศของโลกก็ไม่ปกติและสามวันหลังจากนั้นฉันก็ได้พบกับเขา เขาบอกว่าเขาชื่อเทมเพสต้ามาจากดาวพลูโต ! =_=;;

ตามติดBIGBANG!!เข้ามาดูกันได้อัพเดตบ่อยๆนะจ้ะ

ฟิคบิ๊กแบง ทูเอนี่วัน เพิ่งแต่งครั้งแรกอ่ะ ลองมาอ่านกันน่ะ (อย่างงว่าทำไมไม่มีชื่อเรื่อง:เหตุเพราะไม่รู้จะตั้งชื่อเรื่องว่าไรดีอ่ะอิอิ)

มันคงเป็นเรื่องปกติหากคุณจะแอบรักใครสักคน แต่มันคงกลายเป็นเรื่องยุ่งยากแน่ถ้าคุณอยู่ในที่ๆทุกสายตาจับจ้อง....จะหนีความรู้สึกก็ทำไม่ได้ แล้วในเมื่อมันเป็นแบบนี้....ทางออกที่ตามหาอยู่ทางไหนกันเล่า