ค้นหานิยาย: ญรญ | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 5

ถ้ารักแล้วต้องเลือก คุณจะเลือกอะไร? ระหว่าง… ถูกต้อง? หรือ ถูกใจ?

จู่ๆน้องสาวต่างแม่ก็โผล่มาในตอนที่แอชลีย์อายุสิบแปดปี เธอพยายามกีดกันหล่อนทุกวิถีทาง ในขณะที่หล่อนก็ใช้ทุกวิถีทางเข้าหาเธอ

ตอนที่ 14 อัปเดตแล้วจ้ะ ตอนนี้ลงให้อ่านแบบยาวๆ เลยค่ะ พอดีกาแฟตอนบ่ายมันดีด

ในโลกนี้ไม่มีเจ้าชายขี่ม้าขาว และคนที่น่าสงสารที่สุดคือแม่เลี้ยง (ที่เขาว่ากันว่าใจร้าย) หากคุณเชื่อในสองสิ่งนี้ คุณจะเชื่อว่าเธอต่างหาก...ที่สมควรมีตอบจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง

ความรักมีวันหมดอายุไหม? แล้วต้องใช้เวลาเท่าไหร่ถึงจะลืม? แล้วเธอล่ะ...คิดถึงกันบ้างไหม...คนดี

ระหว่างทางไปรร. ฉันพยายามจะเข้าช่วยเหลือชายคนหนึ่งที่ประสบอุบัติเหตุ แต่พอเห็นท่าทางแล้วก็ไม่ดีกว่า หึ! คนบ้าอะไรบาดเจ็บหนักจนหัวแหว่งขนาดนั้นแล้วยังมาทำตาหื่นใส่มองเหมือนเห็นฉันเป็นอาหารอีก

"ความรักที่มีให้เธอ ไม่อาจลืมมันลงได้เลย จะรอเธอเสมอ แม้เธอจะไม่รักฉันแล้วก็ตาม ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอ แต่ตอนนี้คงมีคนดูแลเธอแทนฉันแล้วสินะ ฟานี่อาา..." Taeny Feat.SNSD

ความละมุนจะกลับมา มาพร้อมกับความรัก... กับคนที่ไม่คิดว่าจะรัก

ช้ามาทุกเรื่อง แต่เรื่องนี้คงช้าไม่ได้... ช้าๆ นะคะ หนูอยากจะค่อยๆ รักพี่ค่ะ

กลิ่นดอกไม้เมืองหนาวที่ผสมผสานกลิ่นของผลไม้รสหวานอย่างลงตัว ลอยอวลอยู่จางๆ ทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิดกับเธอคนนั้น ทำให้หัวใจของฉันเริ่มหวั่นไหว

ใช้ทริคกับเธอ

" ฉันเกลียดเธอและจะไม่มีวันเคารพเธอในฐานะรุ่นพี่เด็ดขาด " นั้นคือคำขาดที่ มัสมิน ให้แก่ เมย์ แต่หารู้ไหมว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่กำลังจะเป็นดั่งที่ได้ลั่นวาจาไว้ มันกำลังจะไกลเกินคำว่ารุ่นพี่ไปทุกที

ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนฉันก็พร้อมรอเธอเสมอแม้ว่าความรักของฉัน ' จะไม่มีทางเป็นจริงก็ตาม '

“ฉัน.. ฉันรักเธอ ไม่ว่าจะที่ไหน.. โลกไหน” มูนกล่าวแค่นั้น จ้องมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาของเมนิสแล้วยิ้ม เรียวปากของหล่อนขยับไหวเปล่งคำพูดบางอย่างออกมาแต่มูนไม่ได้ยินอะไรอีกแล้ว

"ขอต้อนรับสู่โลกของการเอาคืน ตั้งจิตนบ" นวินดากล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่หญิงสาวที่อยู่ต่อหน้ากลับมิได้มีแววสะทกสะท้าน สิ่งเดียวที่ตั้งจิตนบคิดอยู่ในใจ เธอคิดถึงเค้าเหลือเกิน ไม่ว่าเค้าจะโกรธเกลียดเธอสักเพียงใดก็ตาม ....ขอต้อนรับกลับสู่หัวใจของฉัน

เดือนเมษนึกภาพตัวเองอยู่ในที่แห่งนี้ไม่ออกเลย ท่ามกลางผืนนา ฝูงไก่เริงร่า ควายอ้วนพีและหมูอุ้ยอ้ายในเล้า ที่สำคัญผู้หญิงที่ชื่อกันยาซึ่งไม่เคยพูดดีๆกับเธอเลยสักครั้งเดียวก็อยู่ที่นี่ด้วย

ถ้าชีวิตมันยุ่งนัก ถ้ารักมันยุ่งเหยิง ก็พักดื่มกาแฟก่อนก็แล้วกัน...

ไลลา เด็กสาวไฮสกูลผู้ถูกส่งมาปรับทัศนคติในโรงเรียนคอนแวนต์ และเจอเรื่องแปลกๆ ที่นี่จากรูมเมทของเธอ

"คำหวานที่คุณกล่าวมา เคยใช้กล่าวกับใครบ้างก็ไม่รู้" รอยยิ้มจางปรากฏบนใบหน้า "คุณคนเดียว เป็นคนแรก และคนสุดท้าย"