ค้นหานิยาย: ผู้ใหญ่ | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 2

ผมสาบานว่าผมจะดูแลแก้วไม่ให้เป็นอะไรแม้แต่น้อย พี่ไม่ต้องห่วงนะครับ หลับให้สบายเถอะครับ

อยู่กับข้า.. ข้ามิอาจลืมเจ้าได้...ได้โปรด

เด็กสาวอายุ 18 ต้องมาบำเรอรักให้กับนักการเมืองหนุ่มอนาคตไกล เธอจะทำยังไงให้หลุดพ้นบ่วงนี้ได้

Flamm อยู่ในปาร์ตี้ผู้กล้าอย่างอดสู เพราะไม่มีความสามารถ ถูกหลอกขายเป็นทาส จนได้พบกับดาบต้องสาป จึงได้หนีออกมาพร้อมทาสสาว แล้วใช้ชีวิต "ธรรมดา" อย่างสงบสุข

เพื่อความฝันสุดท้ายของบิดา เธอจำเป็นต้องแต่งงานกับคู่หมั้นสมัยเด็ก แต่เขากลับหักหน้าเธอด้วยการส่งคนอื่นมาเข้าพิธีแทน ปัญหาก็คือ เจ้าบ่าวจำเป็นของเธอเป็นมาเฟีย!

เค้าว่ากันว่าการที่เราหลุดเข้าไปในอดีตแสดงว่าเรามีสิ่งที่ต้องทำหรือเข้าไปแก้ไขในเรื่องราวนั้นๆ และฉันนักเขียนนิยายแนววิทยาศาสตร์ผู้มีความเชื่อทางปรัชญากับสิ่งที่พิสูจน์ได้จริง คือคนที่100ของชายคนนั้น.

"เบญจเพส" คือคำที่พ่อและแม่ผมเตือนไว้เมื่อตอนนั้น.....

นิยายเรื่องนี้ เป็นเรื่องแรกที่หอยโข่งเขียนขึ้น ได้แรงบันดาลใจจากรักครั้งแรกเมื่อ 3 ปีที่ผ่านมา แต่ยังคงเป็นความทรงจำที่ดีที่ไม่เคยลืมเลือน จึงอยากจะสานต่อความรักให้ถึงตอนจบดั่งที่หวังไว้

ขึ้น-ลง ขึ้น-ลง-ขึ้นโดดเด้งบนพื้น จนกระทั้งคุณลื่นพื้นเปียกแฉะ กระทบกับหัวใจ แรงกระทบของหัวใจ บอกความคุณว่า ช่วง-flow(?) พบกันกับ เจอกันได้เลย เชิญชมครับผม

เมื่อนายแพทย์หนุ่มเผลอมีความสัมพันธ์กับพยาบาลสาวที่ทำงานแผนกเดียวกัน ซ้ำยังเป็นเด็กในบ้านที่เขาตั้งแง่กับเธอมาตลอด หญิงสาวจะรับมือกับความร้ายกาจได้อย่างไร

"กาลเทศะงั้นรึ เอ่อ นั้นสินะ ข้าลืมไปได้อย่างไร เป็นชายชาตรีแท้ๆ กลับมาเอาเปรียบผู้หญิงที่กำลังแก้ผ้าอาบน้ำแบบนี้ไม่ควรเลย" เขาว่าพลางปลดสายคลาดเอวของเสื้อคลุมตัวนอก นางระร่ำระลักถามด้วยความตกใ

"สูบบุหรี่ยี่ห้อไรเหรอครับ หอมอยากดมทั้งวัน" "......" ประสาท สงสัยต้องเลิกบุหรี่ละมั้ง คนมันตาม

“อ่ะ! เจ็บ” “ร้องอีกสิ ผมชอบเสียงของคุณมาก” เขาขบกัดแรงขึ้น พร้อมกับใช้ขาแข็งแรงเกี่ยวเรียวขาเล็กให้แยกออกจากกัน…

มังกรชายหนุ่มนักเขียน ผู้นิ่งเงียบ ติดบ้าน ต้องมาเจอวินเด็กหนุ่ม18 ที่ใช้ชีวิตสุดเหวี่ยง ตาต่อตา ฟันต่อฟัน เหมือนขั้วแม่เหล็กบวก ลบ ที่ดูเหมือนไม่มีวันจะเข้ากันได้ แต่พรหมลิขิตก็ทำให้เขาเจอกัน

ชายหนุ่มชื่อ กวิศ(ชื่อเล่นวิศ) กำลังใกล้จะตาย แต่แล้วในช่วงเวลาเดียวกันวิศได้เกิดอาการปวดหัวอย่างรุนแรงผ่านไปไม่นาน เค้าได้ลุกขึ้นพร้อมกับพลังที่อยู่เหนือทุกคนใน อาณาจักร Rebirth

ชีวีคนเรๅ มีทุกข์ย่อมมีสุข โศกศัลย์ ชีพม้วยมรณๅ ตาม กาลเวลๅที่พ้นผ่าน.. เรๅจะขอส่งความคิดผ่านอักษร เผื่อๆสักวันจะมีคนที่เหมือนเรๅ/ได้อ่ๅนบทความที่ตัวเราเองนั่นเเหล๊ะ ที่ อาจจะหลงลืมไปตามอายุขัย...

《เรื่องเล่าจาก "ผม" ที่หมุนเข็มไปเรื่อยๆอย่างไม่มีวันสิ้นสุด เพราะตัวของผมนั้นคือ "กาลเวลา"》

อย่างที่รู้กันอยู่แล้ว ว่าผ้าใบที่ยังไม่ได้ผ่านการแต้มสีนั้นเป็นสีขาว ในการทำงานศิลปะนั้นมีการสร้างสรรค์ออกมาได้หลายวิธี หลายเฉดสี และพวกมันก็ได้เกิดเป็นความสวยงามในแบบของมันเอง

เมื่อเริ่มมีความสัมพันธ์มากกว่าเพื่อน กว่าจะรู้ตัวว่าคิดลึกซึ้งไปแล้ว ก็ไม่รู้ว่าสายเกินไปหรือเปล่า