ค้นหานิยาย: หลัวชั่ว | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 2

ข้าจะไม่ยอมเป็นคนหัวอ่อนที่โง่งมอีกต่อไป ข้าจะร้าย จะเลว จะเอาคืนพวกมันทุกคนให้เจ็บแสบที่สุด โดยเฉพาะสามีสารเลว! #หลัวที่ดีคือหลัวใหม่

เพราะไม่ได้เคยรับความรักจากสามี จึงทำทุกอย่างแม้แต่ใช้บุตรตนเป็นเครื่องมือ ลูกของนางถูกแผนร้ายโดนคนย่ำยี ไม่มีคำปลอบโยน มารดากลับก่นด่าสารพัด จนทำให้นางตาย ชาตินี้แม่จะแก้ตัวใหม่จะรักถนอมเจ้า ลูกแม่

“เช่นนั้น...ข้าขอใช้ชีวิตของข้าชดใช้ทุกอย่างได้หรือไม่? ความเกลียดชัง ความแค้นของพวกท่าน ให้มันจบลงที่ข้าเถอะ” “หากเจ้ามองว่าที่นี่คือขุมนรก เช่นนั้นพวกเราก็จงมอดไหม้ไปด้วยกัน”

เมื่อฝ่ายหนึ่งจากรักเปลี่ยนเป็นแค้น ส่วนอีกฝ่าย กลับมาเพื่อตามล่าหัวใจของคนรัก ต่อให้ต้องใช้ชีวิตเป็นเดิมพัน นางก็ต้องล่าหัวใจจอมราชันกลับมาให้ได้

ชาติภพก่อนเพราะรัก นางจึงไม่กล้าปักมีดใส่กลางหัวใจเขา แต่ชาติภพนี้แค้นรักสีชาดจะต้องถูกชำระสะสางให้มันจบสิ้น!! เช่นที่นางเคยลั่นวาจาไว้!!

สองสามีภรรยาอยากจะหย่าร้างกันจนแทบจะขาดใจ คนหนึ่งก็มีชายชู้ คนหนึ่งก็มีหญิงรอที่จะแต่งงานด้วยอยู่ แต่ฮ่องเต้ดันไม่อนุญาตให้พวกเขาหย่าขาดกันได้เสียนี่!

เพื่อรักษาตำแหน่งชายาอ๋อง เขาจะร้ายกาจต่อนางเพียงใดก็ทนได้ เว้นก็เสียแต่ "ข้ามิยอมให้เด็กคนนี้ได้เกิดมาเด็ดขาด เจ้าจะหาทางเอาออกเองหรือให้ข้าจัดการ!"

‘เพื่อนางท่านถึงกับลงมือต่ำทรามทำร้าย ทำลายข้าถึงเพียงนี้เชียวหรือเว่ยซือหลาง’ โดนพรากความสาวไปแล้วไม่พอ ยังต้องแต่งเป็นชายาของบุรุษชาติสุนัข เขาแต่งนางเพื่อเป็นตัวแทนน้องสาวสารเลวผู้นั้น!

คุณเคยรักใครอย่างยากจะลืมหรือไม่ ถ้าหากมีก็คงเป็นเช่นเดียวกับ “สริตา” ที่ไม่ว่าจะกี่ปีเธอก็ไม่อาจลืมผู้ชายที่อยู่ในใจได้เลย แต่ทว่าสายตาที่มองกลับไม่ใช่เขาที่รู้จักอีกแล้ว ทุกอย่างมันเป็นเพราะเธอที่ทำ

คนไม่มีหัวใจ จะรักใครเป็นได้ยังไง ยิ่งเขาร้ายมากเท่าไร...หัวใจเธอก็ยิ่งแหลกลาน กลายเป็นผุยผง แล้วสุดท้าย มันก็จะล่องลอยหายไป...

ยามไร้อำนาจ เป็นนางที่ให้ความรักและคอยเกื้อหนุน...ยามครองทุกสิ่ง เขากลับพระราชทานแพรขาวมาให้นางถึงตำหนักเย็น!

"ปิ๊งไม่อยากได้เงินคุณ" "ไม่อยากได้แล้วเธอจะเอาอะไร ก็มีแค่นี้ที่ให้ได้ ถ้าเป็นความรัก หัวใจ สิ่งนั้นฉันก็ให้ไม่ได้อยู่ดี" "ทำไมคะ รักปิ๊งมันยากขนาดนั้นเลยเหรอ" "ไม่ยาก แต่ฉันไม่คิดจะรักเธอแต่แรก"

เมื่อวาระสุดท้ายมาถึง นางร้ายผู้แสนโง่งมจึงรู้สึกสำนึก!

ความรักสุดท้ายที่เขาจะมอบให้ใครได้นั้นก็คงต้องเป็น 'อิงกรัต' กับลูกในท้อง 'เป็นเอก' ยอมแม้กระทั่งปลุกเจ้าปิศาจร้ายในตัวออกมาเพื่อรักษาพวกเขาไว้

เพียงดื่มน้ำชาจอกแรกที่ผู้เป็นมารดาเลี้ยงมอบให้ซุนฮวาก็กลายเป็นสตรีร้ายกาจ ปีนขึ้นเตียงท่านอ๋องผู้เป็นคู่หมายของน้องสาวจำใจกล้ำกลืนสถานะพระชายาตัวแทนเป็นเพียงเงาของผู้อื่นในสายตาของสวามี

ตำรวจหญิงมือดีดับอนาถแต่สวรรค์กลับให้โอกาสได้กลับไปแก้แค้น แทนหญิงโง่งมคนหนึ่งที่ถูกหักหลังเช่นกัน งานนี้จะต้องไม่ใครก็ใครสักคนจะต้องเสียน้ำตา

“ที่ผ่านมาเธอเคยรักฉันบ้างไหม” ดาวดวงน้อยที่เคยเปล่งแสงเพื่อเขา แต่กลับถูกทิ้งๆ ขว้างๆ ไว้กลางฟ้าอย่างไม่ไยดีกำลังจะหลุดวงโคจรออกไปเรื่อย ๆ "ผู้หญิงขายตัวไม่พูดคำว่ารักกันหรอกค่ะ!"

หกหนาวถูกตกแต่งให้กับชินหวางแห่งต้าสุ่ยผ่านไปอีกแปดหนาวนางกลับถูกมอบหนังสือหย่าแต่ก็ช่างเถิดคนเช่นนาง'เฉียวปิงเซียว'ล้วนไม่คิดมาก...หย่าแล้วก็ดี...หย่าแล้วช่างดียิ่ง!...

"ถ้าเธอไม่แรดร่าน สวมรอยมานอนกับฉันในคืนนั้น ชีวิตฉันก็คงไม่พังแบบนี้!"

โชคชะตาคือสิ่งที่เราควรกำหนด ชีวิตชาติใหม่นี้ขอใช้ชีวิตอย่างอิสระ แต่ทว่าใครกันคือผู้ที่กุมโชคชะตาของนางอยู่