ค้นหานิยาย

ในเวลายามราตรีที่แสงจันทร์เป็นใจมีร่างของเด็กสาวคนหนึ่งนอนหมดสติอยู่และเมื่อตัวเธอตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตรอกซอกซอยแห่งหนึ่งในเมืองโยโกฮาม่าเธอก็ได้พบกับชายคนหนึ่งที่ได้เข้ามาช่วยเธอไว้ ชื่อของเขาคือดาไซ

คำเตือน เนื้อหาอาจไม่เหมือนกับเมะและมังงะ..... ไรท์จะตัดบางส่วนและตอนจบไม่เหมือนเมะ,มังงะ . ติชมได้เลยนะครับชอบไม่โอเคตรงไหนบอกด้วยนะครับ

นายคือพระอาทิตย์ ส่วนฉันคือพระจันทร์ ช่วยเติมเต็มเเสงสว่างให้กับชั้นหน่อยสิ

ผู้ส่งมอบความเสื่อมเสียแห่งความมืดเอ๋ย เธอไม่น่าปลุกฉันให้ตื่นเลย หัวใจก็ยังคงหวัง จะมีอีกครั้งที่ได้พบเธอ.. ยังจำรักแรกของตัวเองกันได้ไหม ถ้าได้เจออีกครั้งจะทำยังไง?

ท่ามกลางยามสนธยา ลมปลิวไสวไปทั่วท้องนภา รอยยิ้มที่เขามอบให้ สายตาที่จ้องมองเธอ นี่คือการพบเจอกันครั้งแรกของฉันกับคุณดาไซที่ทำให้ชีวิตฉันเปลี่ยนไปอย่างไม่น่าเชื่อ แต่นั่นก็เป็นเพียงลางสังหรณ์ของตัวฉัน

" ฉันชื่อ ดาไซ อาโอกิ เป็นพี่สาวของดาไซ โอซามุ ยินดีที่ได้รู้จัก "

โชคดีจริงๆที่มีเธออยู่ข้างกาย

หลังคดี ​​​Dead Apple จบลงทุกอย่างควรสงบสุข เเต่สำหรับคามิชิโระ ยูกินะมันไม่ใช่ เมื่อสิ่งเเรกเเละสิ่งสุดท้ายที่เห็นนั้น...ช่างต่างกันเสียเหลือเกิน

"ทำไมถึงมีคนมาอยู่ในนี้ได้!?" อัตสึชิตกใจเมื่อพบกับร่างหญิงสาวที่สลบอยู่ในลิฟต์ เขาแบกร่างนั้นเข้าสำนักงาน โดยไม่รู้เลยว่าจะเกิดความวุ่นวายในโยโกฮาม่าขึ้นอีกครั้ง

หมายเลขสิบเก้าไม่ใช่ชื่อ แต่พวกเขาดูพอใจที่จะเรียกเธอแบบนั้น เด็กสาวยิ้มหวาน ท่าทางสุขสมจนล้นเหลือราวอยู่ในอ้อมอกเขาผู้นั้น "รักเธอจังเลยค่ะ" แม้ปลายกระบอกปืนจะจ่ออยู่บนหน้าผากก็ตาม

ความรักที่เป็นไปไม่ได้น่ะ ไม่มีอยู่จริงหรอก เพราะผมจะสร้างมันขึ้นมาเอง

ในตอนกลางคืนที่พลุกพล่าน เสียงของระฆังยามค่ำคืนอันวุ่นวาย เสียงรถไซเรนดังกระหึ่ม ภารกิจใหม่ของตำรวจได้เริ่มต้นขึ้น พร้อมกับกลุ่มคนเหล่านั้น กลุ่มคนเหล่านั้นเเต่งเเต้มสีสันในค่ำคืนเป็นอย่างดี

ฉัน..เป็นใครกัน?.. ฉันยังหลงเหลือความเป็นมนุษย์อยู่บ้างไหมนะ?... นี่..ฉันควรอยู่ในเส้นทางไหนกัน..สีขาว?หรือว่าสีดำ?

แฟนฟิคบุงโกค่ะ​ อาจจะรวมหลายๆคู่นะคะ​แบบ​ อาคุอัตสึ​ ดาไซชูยะ​ -ถ้าภาษาหรือเนื้อเรื่องแปลกๆก็ไม่ต้องคิดมากนะคะ​ อยากให้อ่านกันแบบสนุกๆ​แต่สามารถบอกให้แก้ไขได้นะคะเราไม่ว่า​~

ผมเป็นแค่เด็กเนิร์ดโอตาคุธรรมดา จู่ๆไม่นึกไม่ฝัน ตื่นขึ้นมาเจอมายเมนทีนี่แทบกรี้ด คนมันตกใจไงไม่รู้จักอ่อ-

แฟนฟิคสั้นที่หาสาระอะไรในเรื่องไม่ได้ แต่รับประกันว่าเร้าใจ(?) แต่งแก้เครียด+ด้วยความติ่งล้วนๆ

ดวงตาสีน้ำทะเลมองไปยังผืนน้ำที่สะท้อนเเสงจันทร์ในโยโกฮาม่า"เจ้าจะรอเขาหรือ"เสียงก้องกังวานของมลทินถามผม"ก็ได้เเต่เจ้ามีเวลาถึงเเค่เเสงเเรกเเห่งวันเท่านั้นตัวข้า เเล้วเราจะไปยังสถานที่สุดท้ายด้วยกัน"

อาการนอนไม่หลับ ต้องแก้ยังไงนะ?

ราตรีที่แสงจันทร์สีเงินสาดส่อง ร่างโปร่งในชุดดำของฆาตกรไร้เสียงปรากฏกายพร้อมเสียงกรีดร้องทุกย่างเหยียบ จะมีผู้ใดเชื่อเล่าว่าภายใต้หน้ากากนั่นคือหญิงที่งามที่สุดของเอโดะ..

เมื่อไหร่ผมจะสามารถส่งมันไปถึงคุณ 'คุณดาไซ'