ค้นหานิยาย: comingofage | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 3

หนึ่งคนผุพังจากภายใน อีกหนึ่งคนแตกสลายจากภายนอก เธอตาบอดสี ความฝันที่จะเป็นจิตรกรจึงจบลง ก่อนเขาจะเข้ามาเปลี่ยนโลกสีเทาของเธอไปตลอดกาล

เด็กผู้ชายธรรมดาทั่วๆไปที่กำลังจะได้เข้าใจว่าการใช้ชีวิตในโรงเรียนมัธยมมันไม่ได้ง่ายเหมือนที่เคยคิดไว้เลยสักนิด

ท่ามกลางวันคืนอันแห่งวัยเยาว์ที่รสชาติอ่อนละมุน นุ่มนวลดั่งฟองนม บางคราวก็ยังมีรสขมเฝื่อนของกาแฟแทรกเข้ามา แต่เมื่อเวลาผ่านไปก็คล้ายจะมีรสหวานจางๆ ด้วยเช่นกัน

ถ้าป่าบอกว่าตัวเองอ่อนแอเกินกว่าจะตาย งั้นพูมก็ขอให้ป่าอ่อนแอไปตลอดชีวิตเลยได้ไหม

"เพราะความทรงจำระหว่างกูกับมึง ไม่ว่ามันจะสุขหรือทุกข์ ... สำหรับกู มันมีค่าเสมอ"

ธิดาวดี รู้สึกอึดอัดกับความคิดของผู้คนในโรงเรียน เป็นไปได้ไหมที่เธอจะเปลี่ยนมัน

เป็นมือกีตาร์ก็เล่นกีตาร์ไปดิ่วะ ส่วนกูอ่ะชื่อกีตาร์เป็นคนไม่ได้มีสาย ไม่ต้องมาเล่นไอ้สัส

พายุอย่าดุองศา

พระเจ้าหลงรักดาวเสาร์จึงสวมแหวนให้มัน แต่ฉันไม่ใช่พระเจ้า และนายก็ไม่ใช่ดาวเสาร์...

ความรักที่ครั้งหนึ่งเคยหลุดหายไปจากชีวิต เพียงเพราะเราไม่พร้อมพอที่จะดูแลเขาเอาไว้ได้ หากว่าความรักครั้งนั้นย้อนกลับมาหาคุณอีกครั้ง คุณจะทำเช่นไร ไขว่คว้าเอาไว้ หรือปล่อยวาง นิยายทั้งหมดเขียนจบแล้ว

I found him, while finding myself.

ในโลกที่เวทย์มนต์คือสิ่งปกติของคนทั่วไป พวกเขาใช้ชีวิตอย่างไร?

แค่นี้ล่ะ เราไม่รู้จะเขียนอะไรถึงชูมานแล้ว แต่คุณครูสั่งให้เขียนจดหมายถึงเพื่อนสนิทก็เลยต้องเขียนมา ไม่งั้นคุณครูจะไม่ให้คะแนน #ฟิครักไม่มีคำว่ารัก