ค้นหานิยาย: ณิการ์ | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

"ใช่สิคะ ฉันมันคนพิการ อยู่ก็เหมือนไม่อยู่ สู้ตายไปเสียจะดีกว่า" น้ำเสียงของเธอดังสั่นเมื่อเสียงสะอื้นตีตื้นมาจุกคอหอย "ไม่เอาสิเอม ไม่พูดแบบนี้ ถ้าเอมตายไปแล้วพี่กับลูกของเราล่ะจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีเอ

“ฉันท้อง” เธอบอกเขาแล้วเดินไปดึงลากเก้าอี้ที่นั่งตรงข้ามโต๊ะทำงานของชายหนุ่มออกมานั่ง เมื่อรู้สึกว่ายืนนานแล้วและเธอก็เริ่มปวดขาด้วย “ว่าไงนะ” สะดุ้งดีดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที “ฉันท้องกับคุณ....

“พี่พอลไม่มาส่งลูกหน่อยเหรอคะ” รัตนาพูดให้ได้ยินกันเพียงสองคน เพราะถ้าพอลี่ได้ยินคงร้องโวยวายปฏิเสธอีกเป็นแน่ “ไม่ใช่ลูกพี่ นั่นเป็นลูกของเคต่างหาก” ด้วยความน้อยใจ จึงทำให้พูดแบบนี้ออกมา

สิ่งที่ฉันต้องการคือคนหล่อ แต่สามีที่ได้กลับหุ่นหมีพุงพุ้ย พุงพุ้ยไม่พอหัวโล รวมๆ หาดีแทบไม่ได้ทั้งๆ ฉันเป็นคนสวยและรวยมาก

"สวัสดีครับผมหุ้นส่วน" เขายื่นมือไปทักทายแขกคนสำคัญของพ่อกับแม่ พร้อมส่งยิ้มหวานทรงเสน่ห์ให้สาวเจ้าร่างเล็ก "ค่ะ ดิฉันการเงินค่ะ" เธอไม่ได้ยื่นมือไปจับทักทายคนตรงหน้า แต่ยกมือขึ้นไหว้เขาแทนตามมารยาทไท

“อยู่ด้วยกันนะ หรือผัวที่บ้านรอ” อดพูดถึงลมกรดไม่ได้ “หยาบคาย!” “ก็จริง มีผัวแล้วมาหาผัวเก่าแบบนี้ ไอ้หน้าอ่อนมันไม่ว่าเหรอ” พูดอย่างมีอารมณ์ พร้อมกับกอดคนตัวเล็กในอ้อมกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม “อย่าไปเลย

“น้อยใจนะครับ คนเขาตั้งใจทำให้กิน” เมื่อเห็นปากนอนเม้มแน่นไม่ยอมเปิดปากรับมาม่าที่ตักรอป้อนให้สักที

"วันแต่งงานเธอเป็นคนกำหนด แต่วันหย่าพี่เป็นคนกำหนด"

“เห็นแต่อยากถาม มีอะไรไหม และก็ตามฉันมานี่อลินชา” ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับลากเธอนั่งโซฟาใกล้ ๆ แถวนั้น “ปล่อยแขนฉันได้แล้วพ่อเลี้ยงและก็ไม่ต้องลากฉัน ฉันเดินเองได้” หญิงสาวเอ่ยด้วยความไม่พอใจที่เขามาจับมื

"หุบปากซะ ผู้หญิงอย่างเธอไม่มีสิทธฺพูด แสดงความคิดเห็นอะไรทั้งนั้น" ได้เมือคุณขอฉันก็จะไม่พูด แม้คุณจะมาการบแทบเท้า ฉันก็จะไม่พูด แม้คุณจะมากราบแทบเท้าก็ตาม