ค้นหานิยาย: นายเอกน่าสงสาร | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

❝กูไม่ชอบใส่ถุงยาง และกูก็ไม่อยากมีลูกกับมึง ฉะนั้นหน้าที่ของมึงคือห้ามปล่อยให้ตัวเองท้อง เพราะถ้ามึงท้องมึงต้องเอาเด็กออก!❞

ผม...ถูกกลั่นแกล้ง...ถูกด่าว่า ถูกประณาม จากเขา...คุณบอส ลูกชายเจ้าของบ้าน "บ้าน" ที่ผมเป็นเพียงคนรับใช้...

โดนแค่นี้ทำเป็นสำออย อย่าคิดว่าฉันจะพิศวาสนายนะ นายก็แค่เครื่องบำบัดความใคร่ตอนที่ฉัน XXX เท่านั้นแหละ

ในวันเผาศพของแม่สามีสิ่งที่มนัสวินได้เห็นมีสามอย่าง น้ำตาของสามี ข้อตกลงการหย่า และผลตรวจการตั้งครรภ์ที่ยังไม่ทันได้ให้ใครดู แต่จะสำคัญอะไรในเมื่อวันนี้คือวันสิ้นสุด "วิวาห์ไม่ผ่านรัก" ของพวกเขา

ความฝันสูงสุดของผมในตอนนี้คือการกล่อมเด็กคนนั้นให้เลิกเป็น 'ปอบ'

พยายามตะเกียกตะกายว่ายข้ามมหาสมุทรท่ามกลางมรสุม ขนาดให้คนโง่มองยังรู้เลยว่ามันโคตรจะงี่เง่า แหวกว่ายให้ตายก็ไม่มีทางถึงฝั่ง แล้วจะให้ทำยังไงล่ะในเมื่อความช่วยเหลือไม่มีทางมาถึง"

ความสูญเสียของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนใช้เวลารู้สึกกับมันไม่นานแต่บางคนอยู่กับความรู้สึกนั้นเกือบทั้งชีวิต เราอ่านความสูญเสียไม่ได้ เราอธิบายความสูญเสียไม่ได้ ทำได้เพียงแค่รู้สึกเท่านั้น

ความรักของนายกับผมมันก็เหมือนกับกุหราบสีน้ำเงินเพราะความรักของพวกเราไม่มีทางเป็นไปได้

“ถึงข้าจะทำร้ายทุกคน แต่ก็ไม่เคยคิดทำร้ายท่านให้เจ็บช้ำน้ำใจเลยสักครั้งข้าไม่เคยใส่ใจความรู้สึกไม่ตอบรับความรักจากผู้ใดบนโลกนี้ได้ ข้าปรารถนาเพียงความรักจากท่านเพียงผู้เดียวแล้วใยท่านใจร้ายนัก ท่านอา"

ถ้าแสงมาทางนึง จะเกิดเงาอีกทางนึง แต่เมื่อใดที่แสงตั้งฉากเหนือตัวเรา จะไม่เกิดเงาขึ้นอีกต่อไป เฉกเช่นความรักระหว่าง ลมหนาว และ แสงอุ่น

ความเจ็บปวดที่มากเกินกว่าจะทานทน หล่อหลอมหัวใจที่แสนอ่อนแอให้แข็งแกร่งกว่าใคร ทั้งยังปิดผนึกความรู้สึกทั้งมวลเอาไว้ ใต้หน้ากากที่เรียกขานว่ารอยยิ้ม แต่'เขาคนนี้'จะสามารถแบกรับทุกสิ่งไว้ได้นานแค่ไหนกัน

เขาจะทำอะไรได้ในเมื่อพี่สาวของเขาทิ้งปัญหาไว้ให้กับสกุล ส่วนตัวเองก็หนีหายไป แล้วจะทำอย่างไรได้ ...หน้าที่ที่เขาต้องรับผิดชอบแทนพี่สาว มันกลับทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล

ข้า...หานชิงเหยียน ประมุขพรรคมารหนึ่งเหมันต์ หลังถูกฝ่ายธรรมะรุมทำร้ายก็ได้คนวิปลาสผู้หนึ่งช่วยไว้ แต่ก็เหมือนหนีเสือปะจระเข้ เมื่อเจ้าบ้าผู้นั้นแยกบุรุษสตรีไม่ออก หมายจะให้ข้าคลอดบุตรให้!