ค้นหานิยาย: สามภพ | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

ผู้ใดกันช่างร่ำลือ กล่าวว่าข้าแก่ เจ้าเรียกข้าว่า ยาย เพียงเพราะข้ามีอายุนับพันปี เพ้ย!แบบนี้มันไม่ถูก ทั่วนรกภูมินี้มิมีใครงามเกินข้า!

เทพธิดาห้าขุนเขาศักดิ์สิทธิ์ ขึ้นชื่อว่าไร้ความสามารถ เกิดหลงรักมนุษย์ธรรมดาผู้หนึ่ง จึงทำให้เขากลายเป็นเซียน บุรุษผู้นั้นมักชายตามองอย่างเย็นชา ประหนึ่งราชันย์ผู้สยบใต้หล้าไว้ในกำมือ

ศิษย์ไม่ปรารถนาจะเป็นเซียน หวังเพียงคู่เคียงนางตราบจนแก่เฒ่าไปด้วยกัน

"ลี่อิงโยว" บอสสาวสวยสุดแซ่บ ผู้ที่มีความทรงจำจากสองชาติภพในอดีตติดตัวมาด้วย ทั้งในภพจีนโบราณและไทยโบราณ กับเลขาสาวสวยสุดมั่น "ซีฮัน" การใช้ชีวิตในโลกยุคปัจจุบันของพวกเธอจะธรรมดาได้ยังไงกันล่ะ?

หาสามีดีๆมิได้งั้นรึ หึ! คอยดูเถิดคุณพี่ชาย สตรีร้ายกาจเช่นข้า จะหาสามีระดับมหาเทพความดีให้ได้เลย!!

รอยยิ้มนั้นเป็นของผมมานานแล้วนะ :) นานจนเจ้าของรอยยิ้มจำผมไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่ไม่เป็นไร เพราะผมจะทำให้เขาจำผมได้เอง

หลังจากท่านเทพ โม่เจาหลาน อวตารไปยังโลกมนุษย์ด้วยความเบื่อเหงา ด้วยลิขิตฟ้า ชะตากรรมใดมิทราบได้พานพบเรื่องพิศวงอย่างการ ‘ตกจากสวรรค์’ ได้

นี่มันเกิดอะไรขึ้น! แทนที่ฉันจะได้เจอพี่เจ้าสมุทร กลับต้องมาเจอไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้ แถมหมอนั่นยังลักพาตัวและทำเหมือนรู้จักฉันมาก่อนอีกต่างหาก! ใครก็ได้...อธิบายให้ 'อริณ' คนนี้ฟังทีว่ามันเกิดอะไรขึ้น

" พี่ชายก็ชอบข้าเหมือนกันใช่ไหม งั้นเรามาทำสัญญาว่าโตขึ้นเราจะแต่งงานกันนะ" ไวยิ่งกว่าถูกงูฉก สาวน้อยเอนตัวไปข้างหน้า พร้อมกับแลบลิ้นออกมาเลียข้างแก้มของเด็กหนุ่มไป 1 ที "ตีตราจองแล้วนะ".....

กาลเวลาผันผ่านไปเนิ่นนาน โชคชะตาหวนคืนให้นางและเขากลับมาพบกัน ใต้ต้นดอกท้อ ชะตาของเขาและนางได้เริ่มต้นขึ้นอีกครา

หากมีภพหน้า ขอให้ข้าได้ปกป้องเจ้า นั้นคือคำขอสุดท้ายของเทพสงคราม

ปานดอกท้อหมื่นปีจะมีสักคน เธอคือหนึ่งในหมื่นปีนี้ทำให้ต้องอยู่อย่างหลบซ่อน โดยไม่รู้ชะตากรรม นำพาสู่ความรักเหนือโชคชะตา

“เขาไป๋กู่ที่ผู้คนเล่าลือกันว่ามีปีศาจอัปลักษณ์ มักไล่จับมนุษย์กินเป็นอาหาร ไยข้าจึงเห็นแต่ท่านเซียนผู้งดงามเล่า”

ยมทูต​ที่เกิดจากพลังของความมืดและพลังแสงสว่าง​ที่บริสุทธิ์​ทำให้เขามีพลังมหาศาล​นามของเขาคือใครกัน..

[ภาควังหลัง] ชีวิตที่สูญไปอย่างไม่ยุติธรรมเพราะคนทรยศถูกทดแทนด้วยชีวิตใหม่ ภารกิจเดียวที่มีคือจงอยู่อย่างมีความสุข นางไม่เข้าใจนักว่าจะมีความสุขได้อย่างไร หากที่ที่ถูกส่งมาเกิดคือดงอสรพิษอย่างวังหลัง

หากว่าวาสนาของเราสองในชาตินี้ยังมิสิ้นสุดลงฉันใด ชาติหน้า...ท่านกับข้าย่อมได้กลับมาพบกันอีกหนฉันนั้น

มหาเทพบรรพกาลแตกดับทิ้งดวงจิตสุดท้ายไว้ที่กระรอกน้อย เมื่อครั้งพบหน้านางคือคนของเขา ห้ามยุ่งห้ามแแตะ ก็ใครใช้ให้นางมีดวงจิตแห่งเทพกันเล่า!

สิ่งที่ตกทอดมาจากอดีตหาใช่ความรุ่งเรืองแต่เป็นความเสื่อมสลาย

เพราะความเข้าใจผิดในอดีตก็ทำให้เขาเกลียดจนไม่อยากมองหน้าฉันแล้ว แต่ก็เกิดเรื่องบางอย่างที่ทำให้ชีวิตของฉันต้องเข้าไปพัวพันกับเขาอีกครั้งหนึ่ง

"เกิดเป็นยักษ์ ต้องอดทน"