- 116
- 3.07K
จูจันจี รัชทายาทแห่งต้าหมิงพลันได้รับสารด่วนว่าองค์จักรพรรดิซึ่งประทับอยู่ที่นครหลวงเป่ยจิงกำลังตกอยู่ในอันตราย เพื่อช่วยเหลือจักรพรรดิ เขาจำต้องเดินทางไกลกว่าสองพันหลี่ให้ได้ภายในสิบห้าวัน!
จูจันจี รัชทายาทแห่งต้าหมิงพลันได้รับสารด่วนว่าองค์จักรพรรดิซึ่งประทับอยู่ที่นครหลวงเป่ยจิงกำลังตกอยู่ในอันตราย เพื่อช่วยเหลือจักรพรรดิ เขาจำต้องเดินทางไกลกว่าสองพันหลี่ให้ได้ภายในสิบห้าวัน!
ดาบตะวันกับกระบี่จันทราคุปต์ต่างเป็นที่ต้องการในยุทธภพจึงเกิดการแย่งกันขึ้นมา
เธอแค้นหม่าหวังที่ฆ่าพ่อแม่ตาย จึงหวังแก้แค้นแม้จะถูกหาว่าเป็นนางมารร้ายก็ยอม
เธอเคยสัญญาว่าจะแต่งงานกับเค้า แต่พอโตทำท่าไม่อยากแต่ง แต่ถูกบังคับให้แต่ง แต่พอแต่งแล้วกลับมีคนมาแย่งทั้งเค้าและเธอออกจากกัน เธอจะทำเช่นไง
หนึ่งร้อยปีก่อน เทพหงส์ได้ก่อกบฏช่วงชิงเทพผู้พิทักษ์ขององค์จักรพรรดิไปทว่ายามนี้ถึงเวลาแล้วที่เผ่ามังกรจะไปชิงตำแหน่งเทพผู้พิทักษ์เคียงบัลลังก์กลับคืนมา
เนี่ยฟงเด็กหนุ่มผู้ที่ถูกเรียกว่าเป็นรอยด่างของตระกูล เพราะความไม่สามารถบ่มเพาะพลังได้ จึงถูกพี่ชายล่อล่วงให้เข้าไปในป่ามรณะ แต่หลังจากที่เขาออกมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
เธอหลงไปในยุคสมัยจิ๋นซีฮ่องเต้ พบรักกับหนุ่มจอมยุทธสุดหล่อน่ากินเป็นอย่างมาก
เรื่องราวของเทพเซียน มนุษย์และใต้พิภพ สงครามและความรักบังเกิดขึ้นมา เรื่องจะจบยังไง
นามของข้าคือ เฟยหมิง เป็นเพียงชายชราเฒ่าธรรมดา ๆ แต่ไม่รู้ทำไมเหล่าผู้คนล้วนต่างชอบเรียกข้าว่า " จอมปราชญ์ " ข้าเบื่อเหลือเกิน ในวันรุ่งตามการคำนวนของข้าชีวิตนี้คงดับสูญ
เพราะบิดาถูกฆ่าตายไป เป็นเหตุทำให้เธอแค้นคนในบู๊ตึ๊งเป็นอย่างมาก จึงหมายจะถล่มบู๊ตึ๊งให้ราบคาบ
ม่านอนธการไร้ระลอกมาชั่วกัป ยังมิอาจสดับปณิธานอันเหี้ยมหาญ “ใครกล่าวหาว่าข้าเป็นมวลมาร ข้าจะผลาญพวกมันจนสิ้นไป!”
เมื่อมหาปราชญ์ผู้ครอบครองปัญญาอันมากล้น เป็นบุคคลเพียงหนึ่งที่หยั่งรู้แทบทุกสรรพสิ่ง ได้โอกาสหวนคืนมามีชีวิตอีกครั้งโดยการมาเกิดใหม่ภายในร่างของ "องค์ชายจอมเสเพลผู้หลงในตัณหาราคะ"
ทุกคนต้องเคารพข้า ทุกคนต้องหวั่นเกรงข้า ทุกคนต้องบูชาข้า
จากชายหนุ่มกำพร้าผู้ต่ำต้อย ที่ฝ่าฟันจนพิชิตใต้หล้า และท้าทายแม้สวรรค์
เรื่องราวความรักของหมิงเย่กับองค์ชายห้าสุดหล่อท่ามกลางเพลิงแค้นอะไรจะเกิดขึ้น
ฮกหลง ฮองซู มีชื่อทัดเทียมกัน ขงเบ้งตกทอดค่ายกลแปดทิศ ใยบังทองจะไม่มีค่ายกลที่ร้ายกาจดุจเดียวกันเล่า
วิญญาณชาวยุทธหลุดเข้ามาในภพที่มีแต่ผู้ฝึกตนเพื่อเป็นเซียน แล้ววิชากระบี่ หมัดมวยที่เคยฝึกฝนมาตลอดชีวิตจะต่อสู้กับวิชาเซียนที่อาศัยอาวุธเวทแหวกทะเล ผ่าปฐพี ได้อย่างไร
ในยุทธจักรเต็มไปด้วยอันตราย ต่อให้เก่งกล้าสักปานใด ก็อาจจบชีวิตอย่างงมงาย ภายใต้รอยยิ้มใสซื่อของมือสังหาร
กระบวนท่าเป็นของตาย คนใช้กระบวนท่ามีชีวิต หากไม่มีกระบวนท่าเป็นแนวทาง แล้วจะใช้กระบี่พิชิตศัตรูได้อย่างไร
วิชาฝีมือทั่วหล้า ล้วนมีจุดมุ่งหมายทำร้ายคู่ต่อสู้ หากเจ้าฝึกวิชาเกล็ดมังกรจนสำเร็จ ย่อมไม่มีอาวุธใด ๆ ระคายผิวเจ้าแม้รอยขีดข่วน เท่ากับเจ้าอยู่ในฐานะที่ไม่พ่ายแพ้ไปก่อนแล้ว