นิยายวาย ทั้งหมด | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 2

แวมไพร์จะฝังเขี้ยวลงบนลำคอของมนุษย์ด้วยเหตุผลสองประการ หนึ่งคือเพื่อกิน สองก็เพื่อตีตราว่า... มนุษย์คนนี้เป็นของตน

"น้องๆ น้องคนนั้นน่ะ ชื่ออะไรนะ" "ป้ายชื่อก็มี อ่านเอาดิ ตาบอดหรือไง" "เฮ้ยน้อง! พี่ถามดีๆก็ตอบดีๆดิ"

“ น้องคนนี้เด็กท่านนายกเขา พวกมึงอย่ายุ่งเชียวล่ะ ไม่งั้นท่านนายกเอาพวกมึงตายแน่ ”

007กลืนน้ำลายลงคอ ลูกกระเดือกที่ขยับขึ้นลงบ่งบอกถึงอารมณ์บางอย่าง “ผมอันตรายกว่าที่คุณคิดนะคุณหมอ..คุณกำลังล้อเล่นกับผมมากเกินไปแล้ว..” แววตาที่เต็มล้นไปด้วยเสน่ห์..สื่อสารอย่างตรงไปตรงมา

คนอื่นจีบคนที่ตัวเองชอบกันยังไงครับ ส่วนผมจีบด้วยการแย่งผู้หญิงที่มันคบอยู่ ก็ใช้ให้มันหล่อน่ารัก หน้าขาวแก้มยุ้ยเหมือนซาลาเปา น่าเจี๊ยเสียไม่มี แย่งมาไม่รู้กี่คน ก็ยังมีคนใหม่เข้าหามันอีก

"เธอไม่ต้องบอกหรอกว่าเธอจะลา ไม่ต้องมาบอกหรอกว่ามีน้ำตา ฉันจะนับในใจ ไปซ่อนไว้ให้ไกล และไม่ต้องกลับมา ไม่ใช่เธอก็ไม่เป็นไรหรอกนะ ไม่ต้องทนเพื่อรอวันจากลา ไม่ว่าเธออยู่ที่ใด จะไม่ตามหา"

แบบผมไม่ได้เรียกเจ้าชู้ เขาเรียกผู้มีความลื่นไหลทางความรู้สึก

ผมไม่ได้ดื้อ แต่ผมยอมดื้อ เพราะผมอยากเป็น "เด็กดื้อของคุณทัพพ์"

แค่วันเดียวเนี่ยนะ ถ้าให้เวลาแค่นี้ไม่ต้องให้ดีกว่ามั่ง แล้วกระต่ายน้อยอย่างผมจะทำยังไงให้รอดจากยุคหินนี้ไปได้ล่ะเนี่ย

เจียวจินจากคนยุคปี พ.ศ. 2567 ผู้ที่เป็นทหารหน่วยรบพิเศษอันดับหนึ่งของค่ายที่ขึ้นชื่อว่าลงมือเหี้ยมโหด ลงมือแต่ล่ะครั้งไม่เคยทำภารกิจพลาด แต่แล้ววันหนึ่งก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น~

คำเตือนพระเอกค่อนข้างชั่วนักอ่านต้องทำใจ อย่าโกรธนายเอกที่เขารักคนบ้าเพราะเขาเกิดมาคู่กัน กามเทพคือไรท์เตอร์เองจร้า

จากแฟนปลอมๆ สุดท้ายกลายเป็นแฟนจริงๆ เสียอย่างนั้น

ดุนักใช่ไหม เดี๋ยวจะดื้อให้ดู

“นายจะต้องถูกลงโทษ” “นี่นายดูละครมากไปหรือเปล่า นายคิดว่าฉันจะลงโทษนายยังไง โดนเฆี่ยนแบบอีเย็นในนางทาสอย่างนั้นน่ะเหรอ หึหึ”

‘คิมหันต์’ สายลับอันดับหนึ่งอย่างเขา ได้พลาดพลั้งจนตายแต่ช่างเถอะ หากจะตายก็ตายด้วยเป็นคนที่มือเปื้อนเลือดแต่เหมือนเขาจะไม่ได้ชดใช้กรรมในนรกนะ คงจะบาปหนามากถึงได้ถูกส่งมายังอดีต ในช่วงที่เกิดสงคราม

เขาคืออดีตสายลับฝีมือดีผู้มีโค้ดเนมว่า ‘ทารันทูล่าฮอว์ค’ เขาทรยศองค์กร เขาถูกไล่ล่า เขาหนีไปซ่อนตัวในเมืองเล็กๆ และเกือบจะมีชีวิตที่สงบสุข หากหนุ่มนักสำรวจหิมะจากอะแลสกาคนนั้นไม่ผ่านเข้ามา...

ใคร ๆ ก็รู้ว่าอาชีพนี้มันสีเทา แต่เขาก็ไม่ยอมตัดใจเสียที มีแต่จะหลงหัวปักหัวปำขึ้นทุกวัน

‘ตั้งแต่มึงรู้จักยิ้ม รู้จักหัวเราะ มึงโคตรอันตรายเลยรู้ตัวหรือเปล่า’ ‘อันตรายกับมึงคนเดียวนั่นแหละ’ ‘เขารู้สึกพิเศษกับหมอจิเข้าแล้วจริง ๆ’

เมื่อพ่อค้าขายข้าวมันไก่อย่างชิระถูกชะตาลิขิตให้ไปอยู่ครอบครัวยากจนในยุคจีนโบราณแบบไม่ทันตั้งตัว เขาจึงเปิดร้านขายข้าวมันไก่ที่นี่ด้วยเสียเลย จงให้ฉายาเขาพ่อพ่อค้าสองโลกบัดเดี๋ยวนี้!

เพราะถูกมารดาเสี้ยมสอนให้ทะเยอทะยาน สามชาติที่ผ่านมาของ'ซวี่เหยียนเฟิ่ง'จึงมีจุดจบเพียงความตายที่รออยู่ ในชาติที่สี่เขาจึงปล่อยวางกับชีวิต ตัดสินใจขึ้นเกี้ยวแดง น้อมรับตำแหน่งชายาเอกอ๋องพิการแต่โดยดี