นิยายจีนย้อนยุค ทั้งหมด | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 218

ยอนฮวา องค์หญิงต่างแคว้นก็คือผู้สูงศักดิ์ที่ถูกคนใกล้ชิดและข้าทาสบริวารนั้นหันหลังให้เมื่อคราที่หมดอำนาจวาสนา อีกทั้งนางยังถูกผลักไสไล่ส่งให้จากบ้านจากเมืองมาแต่งงานกับองค์ชายต่างแคว้นผู้ที่นางไม่เคยรู้จักแม้กระทั่งชื่อเสียงเรียงนาม

มู่จิ่งหลันเกิดมาพร้อมชะตาอันยิ่งใหญ่ แม้นไม่ต้องการ กลับต้องก้าวสู่วังวนแห่งอำนาจ เมื่อชีวิตถูกหมายปอง นางต้องทำทุกอย่างเพื่อเอาตัวรอด แม้ว่าจุดหมายปลายทางคือต้องเป็นใหญ่เหนือใคร นางก็ไม่คิดหวั่นเกรง

ราวกับว่าโชคชะตากำลังเล่นตลก เมื่อมาเฟียหญิงที่กำลังมีชีวิตรุ่งโรจน์ต้องมาตายตกเพราะถูกศัตรูลอบฆ่า เธอสูญเสียทุกอย่างที่สร้างมากับมือไปภายในพริบตา อีกทั้งร่างใหม่ที่ได้มาก็ยังเป็นเพียงเด็กกำพร้ายากจน

นางตัดสินใจทิ้งชีวิตในเมืองหลวงไปใช้ชีวิตสงบสุขในหมู่บ้านเล็กๆ จนกระทั่งได้พบกับพรานป่า และเกิดเป็นความรักขึ้นมา ทว่า...เขาจะเป็นเพียงแค่พรานป่าจริงหรือ? พูดคุยกันได้ที่ : FB Group : หอน้ำชาเสี่ยวเปย

นิยายแปล เรื่อง หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ - 一剑独尊

ความน่ารักสดใสของสาวใช้ในเรือนเบี้ย บวกกับนิสัยที่ชอบเอาอกเอาใจ (จนบางทีก็น่ารำคาญ) ได้เตะตาเกี่ยวใจท่านแม่ทัพผู้เย็นชาโดยที่ไม้รู้ตัว นายท่านปากแข็งจนถึงวินาทีสุดท้าย แต่ก็ยอมจำนนต่อรักที่มีต่อสาวใช้

นับแต่โบราณกาล มีเรื่องราวเล่าขานกันถึงดอกไม้ชนิดหนึ่ง ว่ากันว่าดอกไม้ชนิดนี้หากผู้ใดได้ครอบครองจะทำให้พลังฝึกปรือเพิ่มขึ้นหลายเท่า ถึงขั้นเปลี่ยนจากมนุษย์ธรรมดาให้กลายเป็นเซียน

เพราะนั่งเกี๊ยวเจ้าสาวผิดขบวน สลับเปลี่ยนให้นักฆ่าสาวอย่างซือหวงเอ๋อต้องมาแต่งงานกับคุณชายรองเหยียนที่เจอกันครั้งแรก เขาก็ด่านางด้วยวาจาหยาบคายเสียแล้ว

บุรุษเช่นท่าน เหตุใดพี่ข้าถึงได้รักท่านกัน พี่สาวข้าตายไม่ถึงปี ท่านก็มีใหม่ ข้าเกลียดชังท่านนัก

"หากท่านมิได้รักข้าได้โปรดปล่อยข้าไปได้หรือไม่ ท่านหย่าให้ข้าได้หรือไม่ ข้าขอร้องท่าน" ร่างเเกร่งนิ่งขึงก่อนที่จะสวมอาภรณ์สีดำลวกๆ เเล้วสะบัดเเขนเสื้อจากไปทันทีอย่างเกี้ยวโกรธ

หลิวหลัวโปรึยัยหัวไชเท้า ผู้ครอบครองสมญานามอันเลื่องลือสะท้านลั่น "ยัยจิ้งจอกวายร้ายเหลือขอแห่งต้าซัน!" หากวันดีคืนดีโชคชะตาดันบังเอิ๊ญ... บังเอิญ ถีบส่งให้ยัยสาวร่างอวบจับผลัดจับผลูได้ฝาละมีถึง 2 คน

เพื่อปกป้องตระกูลของตน มู่หงเย่บุตรีโทนของแม่ทัพใหญ่จำใจต้องแสดงตนเป็นสตรีที่น่าดูแคลน ไม่เพียงไร้ความรู้ ทำตัวไม่สมกุลสตรี ยังเลี้ยงดูชายบำเรอออกนอกหน้า!

ข้า'จื่อผิง' องค์หญิงแห่งดินแดนใหญ่ กลับถูกฮ่องเต้หรือท่านพ่อ สั่งเสียให้แต่งงานกับ 'ท่านหมอ' ก่อนจะสิ้นพระชนม์

"ชาติที่แล้วท่านก็จองจำข้า ชาตินี้ท่านก็จองจำข้า ชาติหน้าอย่าได้หวังจะได้เจอหน้าข้า!!!" "หึ ไม่ว่าที่ไหน ชาติภพใดเจ้าก็อย่าได้หวังจะหนีไปจากข้า เจ้าไม่มีวันหนีข้าพ้น เจ้าเป็นของข้าไม่ว่าชาติภพใด!!!!"

อี๋หรงหยู ชาติที่แล้วนางต้องมาตายเพราะเซียนดอกท้อตนหนึ่งคิดว่านางใช้เสน่ห์ยั่วยวนแย่งเซียนเฒ่าเจ้าเล่ห์มา แต่เป็นเซียนเฒ่าต่างหากที่เป็นผู้สร้างเรื่องภาพลวงให้ชายคนรักนางต้องเข้าใจผิด สิ้นรัก ถูกกล่าว

ในคืนที่บุตรีของเขาได้ลืมตาดูโลก คือวันเดียวกันที่ต้องสูญเสียภรรยาอันเป็นที่รักไป จอมยุทธ์เช่นเขาไม่เคยหยุดเดินทาง ผดุงความยุติธรรมให้ใต้หล้า ทว่าบัดนี้ต้องมีเจ้าตัวน้อยห้อยต่องแต่งไปด้วยทุกที่...

ซื่อหง เด็กสาวชาวบ้านธรรมดาที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านชาวประมง ทุกวันจะต้องไปช่วยพ่อจับปลา จนมีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นจนทำให้ครอบครัวซื่อหงเปลี่ยนไป

เพราะบิดาถูกคนข้างกายหักหลังจนต้องโทษทัณฑ์อาญา คุณหนูใหญ่สกุลกงจึงต้องหอบพาน้องชายและสาวใช้หลบหนีมาหาที่พึ่ง ...โชคร้ายถูกญาติคนสุดท้ายที่เหลืออยู่เห็นนางเป็นสินค้าจับม้วนใส่ผ้าโยนขึ้นเตียงบุรุษ...

เทพแห่งความรักอย่างข้า ที่แอบชอบเพื่อนเทพด้วยกัน แต่กลับไม่สมหวัง จนต้องระหกระเหินมาเจอเรื่องราวต่างๆ รับรองว่ารันทดยิ่งกว่าที่มนุษย์ทั่วไปจะเข้าใจข้าแน่!

สตรีเป็นหนึ่งเดียวของแคว้นอ้ายที่ได้รับสิทธิ์ในการเลือกสามีด้วยตนเอง