- 10
- 6
- 0
- 0 (0)
เมื่อไฟที่ส่องสว่าง ไม่ได้พาไปสู่โชคลาภ แต่นำพาความโลภของมนุษย์ให้ลุกไหม้ทั้งแผ่นดิน ดวงไฟสางที่กลางทุ่ง นิยายสยองขวัญไสยศาสตร์ภาคใต้
เมื่อไฟที่ส่องสว่าง ไม่ได้พาไปสู่โชคลาภ แต่นำพาความโลภของมนุษย์ให้ลุกไหม้ทั้งแผ่นดิน ดวงไฟสางที่กลางทุ่ง นิยายสยองขวัญไสยศาสตร์ภาคใต้
เรื่องจริงจากการใช้ชีวิตในทุกมุมเมือง การได้สัมผัสบางอย่างมักมีเรื่องให้เราต้องเข้าไปพัวพันเสมอเรื่องที่เราเองไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง
บ่วงกรรมที่เคยร่วมสร้างกันมาแต่ชาติปางก่อน เป็นเหมือนดั่งตรวนเส้นหนา ผูกล่ามจนไร้ทางหลบหนี…
หนีซอมบี้ในโรงเรียน เมื่อเคารพธงชาติกลายเป็นลานประหาร ไร้ปืน มีแค่ ไม้ง่ามลูกเสือ กับ ไม้เรียวครู กันต์และแก๊งเด็กเกรียนต้องงัดเก้าอี้เลคเชอร์และไม้กวาดมาสู้ตายในตึกปิดตาย ระวังเพื่อนข้างๆ จะหิวตับคุณ
ในสงคราม… บางครั้งที่หลบกระสุน อาจไม่ใช่ที่ปลอดภัยที่สุด
รวบรวมเรื่องสยองขวัญหรือตำนานพื้นบ้าน อาจจะมีการแต่งเองบางเรื่องบางเรื่องก็เอามาจากสื่อบันเทิงอื่นเช่น YouTube และอื่นๆ
นักธรณีวิทยาลงพื้นที่ตามหาที่มาของ “เสาผี” เสาหินปริศนาที่โผล่ขึ้นมากลางทุ่งนา แต่ยิ่งค้น… เขาก็ยิ่งเข้าใกล้ความตาย
“เนเกรนไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวหรอกนะ ถ้าฉันเป็นนายฉันจะหันหลังให้เนเกรน”
นศ. 8 คน ร่วมสืบคดีฆาตกรรมต่อเนื่องประหลาด พวกเขาหาความจริงจนเจอสิ่งที่อธิบายไม่ได้ แล้วในไม่ช้า พวกเขาก็ถูก 'บางสิ่ง' ที่พวกเขากำลังสืบอยู่ติดตาม เรื่องแปลกๆ เกิดกับทุกคน พวกเขาทุกคนกำลังถูกไล่ล่า
“เมื่อเพื่อนสนิทหายตัวไปโดยไร้ร่องรอย Ethan เดินทางสู่เมืองเล็กชื่อ Carrowbrook เมืองที่ผู้คนมองเขาเหมือนสิ่งแปลกปลอม และจุดเริ่มต้นของความลึกลับที่กาลเวลาไม่อาจลบเลือน”
ซูซ่านในร่างมิเกลลืมตาขึ้น ดวงตาสีแดงก่ำที่ส่องสว่างอยู่ในความมืดไม่รู้ว่ากำลังคิดสิ่งใดอยู่ ไม่นานร่างผอมเพรียวบางก็ลุกขึ้นนั่งสบตากับร่างโปร่งแสง
"ของขวัญที่ถูกทิ้ง... จักย้อนกลับมาทวงคืนด้วยชีวิต เพราะในห้อง ๔๑๓ ความตายมิใช่จุดจบ แต่มันคือการเริ่มต้น 'หมุน' ไปสู่ความวิปลาสชั่วนิรันดร์"
ผีนางรำ
ติดต่อติดตามกันไป
ผมได้รับโอกาสย้อนเวลากลับมาก่อนโลกจะล่มสลายเพียง 3 ชั่วโมง! ครั้งนี้ขอสาบานว่าจะปกป้องคนสำคัญรวมถึงอนาคตไว้ให้ได้!
ในเมืองหมอกที่ความจริงผุกร่อน ชายคนหนึ่งใช้เพียงเหตุผล ปากกา และไฟฉาย ไล่ล่าเงาที่ไม่มีชื่อ ทุกคดีคือบันไดสู่กฎข้อสุดท้ายของโลกใบนี้ เมื่อศพไร้ประวัติโผล่กลางตรอกที่กล้องวงจรปิดมองไม่เห็น และพิธีกรรม
วันคืนกักขังหัวใจอันร้าวรานไว้ในเรือนไม้ที่เธอแสนชิงชัง บทเพลงที่แสนสุขกลับกลายเป็นโซ่ตรวนที่รึงรัดเธอไว้ให้แน่นหนายากจะสลัดหลุด คนรักผู้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างกลับทอดทิ้งไปราวกับสิ้นเสน่หา คงเหลือไว้เพีย
