นิยายจบล่าสุด

ถ้าตอนสุดท้ายเป็นนาย…ช้าหน่อยก็ไม่เป็นอะไร

ตามติดจนเขารำคาญ ไล่ตะเพิดให้หนีไปไกล ๆ ใจดวงน้อยแสนบอบบางตัดใจจากเขาแต่สุดท้าย กลายเป็นเธอที่ถูกเขาตามติดต้อย ๆ!

เมื่อคุณหนูจอมดื้อ เจอวิศวะปากหมา... ศึกนี้ใครจะพ่ายก่อนกัน! หรือ เธอคิดว่าเขาคือเหยื่อ... แต่ลืมไปหรือเปล่าว่า หมาป่าห่มหนังแกะ กินเธอเมื่อไหร่ก็ได้!

มีปัญหาเรื่องเงินเหรอ? ถ้ามีก็บอก

ฤาจะเป็นแค่เกม พิชิตใจ "ศัตรู"?

มีใครบอกความจริงน้องเรนเดียร์หรือยังวะว่าไอคาร์ลอสมันไม่ได้ใส ไปตอแยมันมากๆเดี๋ยวมันตอกเข้าให้ทีนี้จะได้รู้ซึ่งถึงคำว่าฮอร์ตเนิร์ด

เขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกพบ และเพราะแผนการคู่ขาของพี่ชาย ทำให้เธอเข้าใจผิดจนต้องออกเดตกับเขา เวลาเพียงเจ็ดวัน ที่เธอยอมให้เขา แต่มีหรือ...ที่เขาจะปล่อยเธอไป

เด็กหนุ่มชื่อดังมาเรียนแลกเปลี่ยนที่ประเทศไทย ทำให้ณิชาภัทรที่แอบปลื้มเขามานาน มีโอกาสนั่งเรียนใกล้เขาเพราะโดนกันซีนจากกลุ่มที่คิดว่าเป็นเพื่อนซี้ ความใกล้ชิดสู่ความรัก ความสัมพันธ์น่ารักและอบอุ่นใจ

เขาเย็นชา เธอแสนหวาน แต่เมื่อความใกล้ชิดนำไปสู่ค่ำคืนร้อนแรง... ทุกอย่างก็เกินเลยจนถอยไม่ได้!

โจรกับคุณหนูเนี่ยนะจะรักกันได้

ความคิดที่ว่าเธอจะเป็นลูกไก่ในกำมือคือความคิดที่ผิดมหันต์ที่สุดในชีวิตเขา

เหตุเกิดจากความเข้าใจผิด ทำให้ธามคิดว่าปิ่นรับเงินจากเสี่ยแก่ เขาจึงยื่นข้อเสนอเพื่อที่จะแย่งเธอมาไว้ในครอบครอง “พี่ให้น้องเดือนละ 2ล้าน ไปกับพี่” [อ่านจนจบได้ที่ E-Book]

'เพลงพิณ' มีอาการหวาดกลัวทุกครั้งที่เข้าใกล้หรือสัมผัสโดนตัวผู้ชาย แต่กับ 'กันต์ธีร์' รุ่นพี่ร่วมมหาวิทยาลัยกลับเป็นข้อยกเว้น มีเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่สัมผัสแตะต้องเธอได้

คำขอที่ไม่อาจปฏิเสธนำพาให้มาเจอกับคนใกล้ใจ

เขาไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหนมาก่อนแต่ทำไม "เขาถึงได้ตกหลุมรักน้องสาวของเพื่อนได้กันนะ"

จู่ ๆ ที่ดินหนึ่งร้อยไร่ก็ถูกตัดแบ่งเพียงเพราะยายของเขมณัฏฐ์ถูกชะตากับสาวชาวกรุงจึงขายที่และบ้านที่เขาออกแบบและสร้างให้กับให้เธอ เขาจึงต้องการที่จะได้ที่ดินห้าไร่ที่ถูกขายให้ผู้หญิงคนนั้นคืนมา

ไม่คิดว่าจะได้เจอเขาอีกครั้ง แถมยังเป็นเจ้านายในบริษัทที่เธอทำงาน แรงดึงดูดที่ร้อนแรงเหวี่ยงให้ทั้งสองกลับมาเจอกันอย่างไม่คาดฝัน

“พูดบ้าอะไร ถึงอย่างไงเฮียก็จะรับผิดชอบ” “ก็บอกว่าไม่ต้องไงคะ ฟางเกลียดผู้ชายแบบเฮีย ฟางไม่ต้องการผู้ชายแบบเฮียหรอกค่ะ”

เจ้าสาว(ไม่)ไร้รัก..จะถักทอความรักในใจคุณให้เบ่งบาน

เธอก็แค่เด็กในบ้าน...