เธอผิดเองที่เลือกทางเดินโง่ ๆ นี่ พิมพ์นาราทรุดตัวอยู่กับพื้นอยู่ตรงหลังประตูบ้าน ตรงที่ที่กวีวัธน์เพิ่งจะเดินออกไป

ทั้งที่ผมควรตายไปแล้ว...ผมกลับตื่นขึ้นมาอีกครั้งโดยปราศจากบาดแผล แถมสามีของตนในตอนนี้ยังกลายเป็นราชาซอมบี้ไปแล้ว และยังดูคลั่งรักเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนด้วย

"เธอไม่ต้องบอกหรอกว่าเธอจะลา ไม่ต้องมาบอกหรอกว่ามีน้ำตา ฉันจะนับในใจ ไปซ่อนไว้ให้ไกล และไม่ต้องกลับมา ไม่ใช่เธอก็ไม่เป็นไรหรอกนะ ไม่ต้องทนเพื่อรอวันจากลา ไม่ว่าเธออยู่ที่ใด จะไม่ตามหา"

ผีเปรตปะทะเด็กแว้น

เด็กม.ต้นติดTop 🏅เรียนดี กีฬาเด่น เน้นคุณธรรม รางวัลเปียโนมากมาย ✨เหตุไฉนพี่เขาขึ้นม.ปลายถึงกลายเป็นเช่นนั้น!! 😓😧คำถามที่ต้องไข ☀️ คำตอบอยู่ในบทนิยายที่จะคลอด 😲

“พ่ออาจจะยอมรับมึงเป็นลูกสะใภ้ แต่ไม่ได้หมายความว่า กูต้องยอมรับมึงให้เป็นแม่ของลูก จริงไหม?...” "..." “ถ้ามันยุ่งยากขนาดนั้น ก็หย่าให้กูซะสิ กูจะได้ไปหาแม่ของลูกเอง แล้วก็รีบมีลูกมีหลานให้ท่านทันที”

เพราะความเข้าใจผิดทำให้เขาต้องแต่งงานกับเธอ ทั้งๆที่เขามีคนรักของเขาอยู่แล้ว จึงทำให้เขาไม่สนใจเธอและทิ้งเธอไว้ที่บ้าน แล้วหนีไปเรียนต่อที่เมืองนอก กับคนรักของเขา

ชายคนหนึ่งได้ข้ามภพไปอยู่ในร่างของ ‘เล่ยถิง’ ทายาทตระกูลเล่ยที่ยิ่งใหญ่ แต่ชะตาดันเล่นตลกให้เขาเป็นคนไร้พรสวรรค์ด้านพลัง จนถูกตราหน้าว่าเป็นขยะไร้ค่าของตระกูล แต่แล้วบางสิ่งก็ทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนไป

หากนี่คือบททดสอบชีวิต “ลู่เสี่ยวหมี่” ผู้นี้ก็จะพิสูจน์ให้ดูว่าการพลิกหุบเขาหมีให้กลายเป็นแผ่นดินทองนั้นเป็นอย่างไร!

นอกจากเมียกอดทะเบียน อีกหนึ่งสถานะที่เขามอบให้ก็คือ 'เมียบำเรอ' ที่ไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจ

กว่าสี่ปีที่ 'ดวงตะวัน' ต้องใช้ชีวิตอยู่ในเรือนจำทั้งที่เป็นผู้บริสุทธิ์ และแม้วันหนึ่งที่เธอได้ออกมาใช้ชีวิตอิสระอีกครั้ง 'ธีทัต' ก็ยังคงตามจองล้างจองผลาญอย่างไม่ยอมเลิกรา

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

" รุธิระไปไหนแล้วล่ะ " " ไม่รู้ ไปหาแถววงซุบซิบสักวงสิ " มินาโตะ รุธิระ ชายผู้มีหลายใบหน้ามาตั้งแต่เด็ก ตัวตนในคราบนักข่าว ศูนย์กลางวงซุบซิบ สัตว์สังคมที่แท้จริง และนี่คือชีวิตประจำวันของเขา

ตอนอ่านนิยายเธอไม่เคยเข้าใจ..ทำไมรักแรกของพระเอก ต้องเป็นนางร้ายด้วยนะ แต่ก็แค่สงสัยไง..ไม่จำเป็นต้องส่งเธอมาพิสูจน์ก็ได้

เจอกันครั้งแรกเธอถือปืน เจอกันครั้งที่สองเธอจะทำบนตัวผมให้เป็นรู แต่เจอกันครั้งที่สาม...ผมจะทำให้เธอมาเป็นของผม

เมื่อพรหมลิขิตที่ “ลู่จิ่นเนี่ยน” เคยวาดฝันเอาไว้ กลายเป็นบ่วงที่คล้องใจเธอถึงสองปี ความรักที่มอบให้เขาคงต้องสิ้นสุดไว้เพียงเท่านี้ ของขวัญที่จะมอบให้ “มู่จือเหยียน” คงมีเพียงแค่คำว่า ‘เราหย่ากันเถอะ"

“คุณครูครับ ถอยไปอีกนิดได้ไหมครับ ผมทำงานไม่ถนัดน่ะครับ” “แต่กลิ่นกลัวนี่คะ ขออยู่ชิดๆแบบนี้ได้ไหมคะ” “คือ ผม ไม่สะดวกใจครับ เดี๋ยวคนอื่นเข้าใจผิดด้วย” เล่นตัวนักนะคุณผู้กองสุดหล่อ อ่อยขนาดนี้แล้ว ไม่