เมื่อธาตุชนิดหนึ่งที่มีชื่อว่า "อาร์คทริก" ได้เปลี่ยนมนุษย์ให้กลายเป็นอสูร และมนุษย์ที่มีภูมิคุ้มกันกลายพันธุ์จนมีพลังเหนือมนุษย์ ผ่านไปหลายร้อยปีมนุษยชาติเกิดเป็นสังคมแบ่งชนชั้นเพื่อป้องกันการระบาด

คนดุกับเด็กดี คิดว่าใครจะพ่ายแพ้?

ผีเปรตปะทะเด็กแว้น

หัวมึงสีม่วง แล้ว หัวกรวยมึงสีอะไร?

ถูกบังคับเป็นตัวแทนของงานแต่งงานนี้ เธอแต่งงานกับผู้ชายที่พิการแต่กลับมีอำนาจใหญ่ “ฉันเย่โม่เซินไม่เอาผู้หญิงที่ท้องและไม่รู้ว่าพ่อของลูกเป็นใครเด็ดขาด”

หากรักโปรดบอกกันสักนิด หากไม่คิดโปรดกระซิบบอกฉันสักหน่อย

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ความดีใช้ไม่ได้กับทุกคน "เธอ" ถูกเพื่อนสนิทหักเหลี่ยมแย่งคนที่แอบรัก...

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

"ที่กูเป็นแบบนี้ก็เพราะมึงนั้นแหละตั้งแต่วันนั้นมึงก็หายตัวไป” “แล้วมึงให้กูทำยังไง พอกูใกล้มึงมากไปมึงก็ไล่กูบอกว่าอึดอัด มึงคิดถึงความรู้สึกกูบ้างมั้ย"

ในโลกที่เกมกลายเป็นจริง ทุกคนสามารถเปลี่ยนอาชีพเป็นนักผจญภัย ลงดันเจี้ยน สังหารบอสเพื่ออัปเลเวล แต่พระเอกของเรา "ซูชิง" กลับตื่นขึ้นมาพบว่าตนเองเป็นเพียงอาชีพแฝง "ผู้ฝึกเซียน" เพียงหนึ่งเดียว

เรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิง ไม่มีเจตนาล้อเลียนหรือทำให้เกิดความเสื่อมเสียต่อผู้ใด ถ้าเกิดผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย เรื่องนี้เป็นเรื่องของเซเวอร์รัส สเนป กับ แฮร์รี่ พอตเตอร์

การบอกเลิก"กู่ซีฮัน"คือความเสียใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของ"ถานเย่วชิง"เมื่อสวรรค์ให้โอกาศนางให้ย้อนเวลากลับมาได้ นางจะไม่มีทางให้ประวัติศาสตร์กลับมาซ้ำรอยเดิม!

เรื่องราวของเย่หยุนซี เด็กหนุ่มผู้ถือครองโชคชะตาแห่งเทพมังกรตนสุดท้าย "กฎเกณฑ์แห่งมหาจักรวาลมิอาจขวางกั้นข้าได้ เทพอสูรมังกรไร้ขอบเขตสยายปีกปกปักษ์ทั่วหล้า"

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

เมื่อได้มีประตูมิติถูกเปิดขึ้นพร้อมกับการที่พวกมอนสเตอร์ได้มายังโลกนี้ ทำให้มนุษย์ได้รับระบบเพื่อพัฒนาความแข็งแกร่งของตัวเอง แต่สิ่งที่พวกเขาต้องสู้ด้วยนั้นไม่ได้มีแค่มอนสเตอร์แต่เป็นมนุษย์

สำหรับคนอย่าง เวย์กันต์ อาชีพดาราก็เป็นเพียงแค่ฉากบังหน้าเท่านั้น

“เจ้ามันหญิงแพศยา” “หม่อมฉันยอมรับ เพราะหากหม่อมฉันมิได้เป็นอย่างที่ทรงตรัส มีหรือจะสามารถล่อลวงฮองเฮาให้มาเสพสมกับหม่อมฉันได้ แม้กระทั่ง...” “...” “บนแท่นบรรทมของฮ่องเต้”