“ก็ดี เพราะเรื่องที่เกิดขึ้น ฉันไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าฉันมีลูกแล้ว คุณก็ช่วยเก็บเป็นความลับเอาไว้ด้วย เพราะฉันมีแฟนแล้ว” “คุณว่าไงนะ! คุณไม่ต้องการลูกหรอ”

คิรีหนุ่มหน้ามนชาวดอยที่ถูกกองโจรถล่มหมู่บ้าน เพื่อยึดพื้นที่เป็นที่ตั้งถิ่นฐานของพวกมัน แถมยังจับพวกเขามาเป็นมือสังหาร แต่แล้วชีวิตได้พลิกผันได้มาเป็นบอดี้การ์ดให้กับดาราหนุ่มที่กำลังถูกซาแซงโจมตี!

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

เมื่อเธอแอบรักเพื่อน แต่เพื่อนคนนั้นกลับรักเพื่อนสนิทของเธอ ความเจ็บปวดจึงมาพร้อมกับการถอยห่างแต่ทำไมกัน ในวันที่เธอเริ่มที่จะตัดใจ เขาถึงได้ทำเหมือนรู้สึกกับเธอเกินกว่าเพื่อน...

หน่วยสืบราชการลับ—จี้จือฮวนเกิดใหม่เป็นตัวประกอบในนิยายที่ได้แต่งกับเทพสงครามเป็นแม่เลี้ยงของ 3 วายร้ายแต่กลับต้องตายตั้งแต่ต้นเรื่อง ในเมื่อปฏิเสธชะตาไม่ได้ขอแค่ไม่ตายก็จะเล่นบทนี้ให้อลังการกว่าเดิม!

หลันฮวานางได้เสียชีวิตในวันไหว้เทพภูเขาศักดิ์สิทธิ์ด้วยลมพายุที่รุนแรงมากจนไม่สามารถต้านแรงลมได้ จึงทำให้นางตกหน้าผาตายเหลือแต่วิญญานที่ยังไม่ตายตาม แต่โชคชะตาของนางนั้นยังไม่สิ้นสุด

เดิมข้าเป็นสตรีโง่งม ทำทุกอย่างเพื่อได้รับความรักจากบุรุษที่เห็นข้าเป็นเพียงพรมเช็ดเท้าแต่จากนี้ไป ข้าจะไม่ยอมเป็นเช่นนั้นอีก ข้าจะไม่ยอมเข้าสู่วังวนหนึ่งในสตรีของบุรุษมากรักอีกต่อไป

ทะลุมิติมาอยู่ในร่างนางร้ายของนิยายที่ตัวเองแต่ง แต่ตอนจบก็ต้องตายด้วยน้ำมือของพระรองที่แสนเย็นชา( ใครจะไปยอมหล่ะชีวิตที่เหลือนี้ฉันต้องรักษามันไว้ให้ดี ดังนั้นฉันต้องช่วยให้เขาสมหวังในความรักให้ได้ )

ครานี้ พี่จักมิปล่อยเจ้าไปอีก ครานี้ เจ้าจักต้องเป็นของพี่ ครานี้...พี่จักพันธนาการเจ้าไว้ ตราบจนฟ้าสิ้นดินสลาย ข้า...พญาชาละวัน ขอให้สัตย์สาบานต่อห้วงนทีนี้ที่ข้าครอง นั่น คือ เสียงสุดท้าย

นิยายนี้แต่งขึ้นเพื่อฝึกการเขียนบทตัวเอกผู้หญิงเท่านั้นโปรดอย่าคาดหวัง

'ต่อให้ข้าพยายามมากแค่ไหน สุดท้ายคนที่เจ็บปวดเหตุใดยังเป็นข้า เหตุใดคนที่ต้องสูญเสียทุกอย่างก็ยังเป็นข้า' ชะตาร้ายของ 'หยางจื่อเว่ย' จะจบสิ้นไป เพราะนับจากนี้นางจะเปลี่ยนชะตาที่เลวร้ายของตนเอง!!!

"สามล้านห้ากับความบริสุทธิ์ของเธอมันคุ้มกันไหมเหมือนฉันโดนเอาเปรียบอยู่เลยนะ"

เธอผิดเองที่เลือกทางเดินโง่ ๆ นี่ พิมพ์นาราทรุดตัวอยู่กับพื้นอยู่ตรงหลังประตูบ้าน ตรงที่ที่กวีวัธน์เพิ่งจะเดินออกไป

"ฉันอยากกลับบ้าน ฉันขอกลับบ้านได้ไหม" "นั่นคือข้อยกเว้นฉันให้ไม่ได้"

เขาบอกว่าเราเป็นได้แค่พี่น้อง แต่มีหรือคนสวยมั่นจะยอมถอยง่ายๆ ก็ให้มันรู้ไปว่าระหว่างหัวใจกับหัวจ๊วยของเขา อะไรจะ 'แข็ง' กว่ากัน!

เมื่อเจ้าของปางไม้สุดเจ้าชู้ต้องเผชิญหน้ากับคู่หมั้นในวัยเด็กที่สุดแสนจะขี้เหร่ บดินทร์จึงปฏิเสธการดูตัวมาตลอด แต่การพบกันครั้งนี้กลับเป็นเขาที่ต้องวิ่งตามหวงคู่หมั้น และน้ำมนต์จะหนีเขาได้หรือไม่

เมื่อแพทย์ตัวท็อปต้องมาอยู่ในร่างชายขี้เหล้าเสเพล แถมคิดขายลูกเมียใช้หนี้อีก ทำให้เขาต้องหาเงินมาใช้หนี้ที่ตนไม่ได้ก่อ ขณะที่คิดจะใช้ความรู้แพทย์ ก็พบว่าการเป็นหมอในยุคราชวงศ์ต้าเว่ยไม่ง่ายอย่างที่คิด

เมื่อเด็กดริ้งหมายเลขหนึ่งของเลานจ์ดังใจกลางกรุง ดันทะลุมิติมาเป็นพระชายาขององค์ชายเจ้าสำราญ ไอ้เรามันก็นักดื่มเสียด้วยสิ เชิญท่านเคล้านารีไปเถิด ข้าจะร่ำสุรา

“ฉันรู้ว่า…ไม่ได้รักฉัน แต่…ช่วยใจดีกับลูกหน่อยได้มั้ย” “ขอโทษที่ทำให้ไม่ได้ มันไม่ใช่ลูกฉันด้วยซ้ำ”