‘เขาหันมามองเธอเพียงหางตา แม้จะเห็นว่าหญิงสาวอุ้มลูกน้อยวัยสามเดือนอยู่ในอก แต่เขาก็เลือกจะเดินผ่านเธอไปราวกับคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อน’

ฉันถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง

คนไม่เชื่อเรื่องเบญจเพสอย่างเธอ ต้องมาเจอเรื่องแปลกยากอธิบาย ทั้งเจ็บตัวซ้ำซ้อน หลงทางในที่ที่ตั้งใจมาพักผ่อน "ไคมานา" เสียงทุ้มเรียกชื่อลับที่เธอไม่เคยบอกใครดังขึ้นก่อนทุกอย่างตรงหน้าจะเปลี่ยนไป

จูจู่ฉันก็ถูกชวนให้ไปเที่ยวเล่นตามโลกต่างๆ โดยผู้คนแปลกหน้า ฉันที่แสดงบทของเทพน้ำจบแล้วก็ได้ตามไป

หญิงสาวลืมตาขึ้นมาก็พบว่านางได้มาอยู่ผิดยุคผิดสมัยเสียแล้ว และหญิงสาวร่างนี้กลับเป็นฮูหยินผู้ร้ายกาจของแม่ทัพผู้แสนเย็นชา เขาได้ขับไล่นางออกจากจวนและส่งนางมายังพื้นที่ทุรกันดารแห่งนี้

นอ.และพอ.เป็นเพื่อนสนิทกัน และต่างคนต่างแอบรักกัน แต่พอ.มันโง่ ดูไม่ออกว่าอีกฝ่ายก็มีใจ เลยไปคบคนอื่นเพราะกลัวเสียเพื่อน สุดท้ายพอ.ก็เสียเพื่อนแบบนอ.จริง ๆ เพราะความโง่ของตัวเอง

กวงหมิง เทพเจ้าแห่งแสงสว่าง จำเป็นต้องพึ่งระบบสวมบทบาทเป็นแฟนพระเอก เพื่อรวบรวมจิตวิญญาณของเพื่อนสนิท ไป๋อวิ๋น เทพแห่งท้องนภา แต่ เฮ้ นายคนนั้นอย่านอกบทได้ไหม โฮสต์คนนี้ยังต้องการทำภารกิจนะโว้ย!

เพียงดวงวิญญาณที่อ่อนแอได้หลุดลอยไป แต่เพียงไม่นานก็กลับเข้าร่างเดิมอีกครั้ง " ไม่เป็นไรนะม่านเหยา เจ้าแค่ตายแล้วฟื้นเท่านั้น "

มันจะเป็นไปได้ไหมที่ 'กาล กวี' จะหันมามองเห็น 'เอื้อม อนันต์' ที่อยู่ห่างกันเพียงระยะแค่เอื้อม

ใครอยากจะกัดก้อนเกลือกินก็กัดไป แต่เธออยากนั่งกินอาหารเหลาที่มีคนคอยบริการ แม้ว่าจะต้องเอาตัวเข้าแลก...เธอก็ยอม

สิ่งเดียวที่ทำให้เธอยังคงอยู่ นั่นคือการแก้แค้น

สภาพผ้าปูที่นอนที่ยับยู่ยี่ บนตัวของเขาและเธอไม่มีเสื้อผ้าติดอยู่สักชิ้น ไหนจะหยดเลือดสีแดงสดที่ติดอยู่บนผ้าปูที่นอนสีขาว ทุกอย่างชัดเจนว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แต่เขาคงรับผิดชอบในแบบที่ควรจะเป็นไม่ได้

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

''ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ได้รักเธอยังจะตามตื้อ หน้าด้าน'' ''มึงนั่นแหละหน้าด้าน! มึงบอกไม่ได้รักกู?แล้วมึงถามกูหรือยังว่ากูเอามึงไหม ตื๊อเหี้ยไรกูเดินไม่ได้ไงก็นี่บ้านกู'' ''.......''

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

รักคนที่ไม่ได้รักเราว่ายากแล้ว แต่ ‘รัก’ คนที่รู้เต็มอกว่า ‘รักน้องชายใแท้ๆ' แต่กลับ ‘ต้องแต่งงานกับเรา’ นั้นยากแถมปวดใจยิ่งกว่า

เพราะไม่อยากรับสมรสพระราชาทาน นางจึงต้องวางแผนเพื่อให้ตนเองสามารถเลือกสามีเองได้ แต่ไฉนเลือกไปเลือกมา กลับกลายเป็นคนนี้ไปได้...

เพราะครอบครัวถูกบีบให้ต้องจนมุมแบบไร้ทางเลือก การแต่งงานเป็นสิ่งที่ ‘อดิศวร’ เสนอให้เพื่อรักษาศักดิ์ศรีของพงศ์พิริยะไว้ ‘ฟ้าหลวง’ จึงจำต้องยอมแลกมันด้วยศักดิ์ศรีทั้งหมดของตัวเอง

กูรักของกู อยู่ๆ มาตายทิ้งกูไป ปล่อยให้กูอยู่เหมือนตายทั้งเป็นมาสี่ปี แต่อยู่ๆ กลับโผล่มา ล้อเล่นกับความรู้สึกกูอย่างนี้...รู้จักกูน้อยไป!! “ถ้ายังนอนครางใต้ร่างกู ท่องไว้กูนี่ล่ะ ทศกัณฐ์ ผัวมึง!”