มนุษย์ และอมนุษย์ เราจะรักกันได้อย่างไร อยู่กันคนละภพ แม้นว่าใช้ความรักนำทาง ก็มิเห็นทางออก หรืออมนุษย์ จะต้องหันหลังให้กับกฎของสวรรค์ หากหันหลังให้กฎของสวรรค์แล้ว ใน 3 ภพภูมิจะเป็นอย่างไร

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555

‘คนอื่นทะลุมิติมามีแต่คนรุมรัก ทว่าตั้งแต่ข้าฟื้นมามีแต่คนจะฆ่า’

เมื่อสุดยอดทหารหน่วยพิเศษ"ซุส"ออกปฏิบัติการครั้งสุดท้ายกลับโดนเบื้องบนหักหลังจึงลาออก มาเป็นคนส่งของ ในการปฏิบัติการครั้งสุดท้ายเขาได้พบกับอารยธรรมโบราณ ทำให้เขากลายเป็นพยัคฆ์ร้ายเดลิเวอรี

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

Believe in miracles but don’t depend on them. จงเชื่อในปาฏิหาริย์ แต่จงอย่าหวังพึ่งพามัน

"เล็กๆ มีไว้ใช้ ใหญ่ๆ มีไว้โชว์" [จอร์นxเชน]

ทั้งที่ผมควรตายไปแล้ว...ผมกลับตื่นขึ้นมาอีกครั้งโดยปราศจากบาดแผล แถมสามีของตนในตอนนี้ยังกลายเป็นราชาซอมบี้ไปแล้ว และยังดูคลั่งรักเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนด้วย

การที่ฉันได้พบกับคนๆหนึ่ง มันทำให้ฉันมีความสุข มีสีสันในชีวิตมากขึ้น แต่นั้นไม่ใช่จุดจบ มันคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด...

เดวิด ผู้ถูกเลือกจากพระเจ้าและได้พลังที่สามารถทำทุกอย่างได้(เกียวกับ ศูนย์กลางมิติเท่านั้น) และพระเจ้าได้แถมผู้ช่วยมาด้วยแต่ไม่รู้ว่าโชคดีโชคร้ายที่ได้ทอมแอนเจอรี่มาเป็นผู้ช่วยซะงั่น บันเทิงเลยเกิด

ผีเปรตปะทะเด็กแว้น

จะทำอย่างไรเมื่อนางถือกำเนิดขึ้นมาพร้อมกับความทรงจำอันเลวร้ายในชาติก่อน ที่สำคัญนางยังต้องกลับมาพบเจอผู้ที่นางอยากหลีกหนีให้ไกลที่สุดในชาติภพนี้ด้วย

“บังเอิญ หรือพรมลิขิต”

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

ใครจะไปคิดว่าการเดินทางจากเชียงใหม่มาหาพ่อที่กรุงเทพฯ ครั้งแรก จะกลายเป็นเกือบเอาชีวิตมาทิ้งไว้ข้างถนน...

เด็กที่เกิดมาจากโลกที่มีพลัง แต่ว่าตอนเด็กโดนจับทารุณและขัง เพื่อความสนุกของผู้หญิงคนหนึ่งที่มีแต่ลงความหงุดหงิดใส่ จู่ๆ ก็มีแสงสว่างมอบให้อย่างกับนกที่บินมารอบๆ แล้วทำให้เห็นแสงสว่างที่ไม่เคยเห็น

" ขาแข้งสั่นถึงเพียงนี้แล้ว! เจ้ายังจักมีแรงหนีข้าได้อีกอย่างนั้นรึ? หึ.. เช่นนั้นข้าคงต้องทำให้เจ้าหมดแรงก่อนสินะ! ข้าใคร่รู้นัก ว่าเจ้าจักมีแรงหนีไปที่ใดได้อีก..”