ถ้ารู้ว่าจะร้าย ก็จะไม่รัก ความรักของเขา มีไว้ให้คนอื่น ไม่ได้มีไว้ให้เธอ

‘ปุลวัชร์’ เจ้านายจอมเฮี้ยบที่ทำให้เธออกสั่นขวัญแขวนมาเสมอ เผลอใจไปแค่ครั้งเดียว บอสหน้าโหดกลับเปิดโหมดคลั่งรัก

เธอมีหน้าที่แค่ท้องกับฉัน มีลูกกับฉัน มีหลานให้คุณแม่ อย่าหวังจะได้ความรักจากฉัน

การกลับมาอีกครั้งของผม จะเปลี่ยนตัวเองทำไมในเมื่ออย่างนี้สนุกกว่าเยอะ

เขากักขังเธอไว้ด้วยคำว่าบุญคุณ ในวันที่หัวใจแตกสลายไม่มีชิ้นดีต้องเลือก ศศิกานต์จึงขอเดินจากไป

เกลียดแสนเกลียดอย่างไรนั้นเธอก็เป็นแม่ของลูก ขับไล่ไสส่งจนเธอทนไม่ไหว ดอกไม้บอบช้ำสักวันก็คงต้องหลุดลอยไปตามสายลม...ในวันที่เขายากที่จะไขว่คว้ามันกลับคืนมา

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ไทเลอร์ตื่นขึ้นมาในช่วงอาทิตย์ใกล้ลับฟ้าเนื่องด้วยความโหยหิว หอบร่างเดินลงบันไดอะพาร์ตเม้นเพื่อหาอะไรรองท้อง ทว่าเดินไปถึงเพียงด้านหน้าอาคารก็ต้องขมวดคิ้วมุ่น “นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย”

เมื่อรักของเธอมันไร้ค่า เทียบไม่ได้กับเศษฝุ่นใต้ฝ่าเท้าของคนในใจเขา วันนี้เธอกับลูกในท้องจึงขอลา...

ถ้ารักครั้งเก่ามันไปต่อไม่ได้ ก็มาเริ่มต้นกันใหม่เถอะ แต่ขอเริ่มต้นใหม่กับคนเดิม

ซีหลิว อยู่ในยุคมหันตภัยวันสิ้นโลก ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการได้ใช้ชีวิตที่ดีตอนมีชีวิตอยู่ ดังนั้นเมื่อซีหลิวถูกฟ้าผ่า ได้ทะลุมิติมาอยู่ในยุคจีนโบราณ มีนามว่าหลี่อู๋ยา บุตรสาวของครอบครัวพลทหารลาดตระเวน

"จำเอาไว้ว่าเธอ คือสิ่งของที่น่ารังเกียจจนฉันไม่อยากอยู่ใกล้”

เมื่อจับได้ว่าแฟนกับเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวหักหลัง แทนที่จะเปิดหน้าเคลียร์และจิกหัวตบสักฉาดสองฉาดให้สะใจ ทว่า 'มินตรา' กลับเลือกที่จะทำแบบเดียวกัน เพื่อ 'เอาคืน' ให้สาสม!

"เด็กคนนี้วาจะยกให้เป็นกรรมสิทธิ์ของพี่ หรือวาจะเลี้ยงเองแล้วให้พี่เป็นคนรับผิดชอบค่าเลี้ยงดูทั้งหมด เพราะยังไงเราก็ต้องหย่ากัน นั่นหมายความว่าการอยู่ด้วยกันแบบสามคนพ่อแม่ลูกไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน"

“อยากมีลูก แต่ไม่อยากมีผัว ผิดเหรอ?”

สภาพผ้าปูที่นอนที่ยับยู่ยี่ บนตัวของเขาและเธอไม่มีเสื้อผ้าติดอยู่สักชิ้น ไหนจะหยดเลือดสีแดงสดที่ติดอยู่บนผ้าปูที่นอนสีขาว ทุกอย่างชัดเจนว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แต่เขาคงรับผิดชอบในแบบที่ควรจะเป็นไม่ได้

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

แม้จะเป็นเมียที่ถูกบังคับแต่งเข้ามาเพื่อสานสัมพันธ์ระหว่างตระกูล แต่ยังไง 'เธอ' ก็เป็นเมียแต่งที่ถูกต้อง!!

นางคือสตรีอาภัพ บุรุษที่ได้หมั้นหมายไม่มีใครจริงใจสักคน หนทางแต่งงานกับสามีที่ดีช่างมืดมน นางคงต้องทำใจ...

เมื่อความรักกลายเป็นอดีตจึงไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรในปัจจุบัน แม้แต่สิทธิ์ในความเป็นพ่อของลูก เขาก็ไม่มีวันได้เป็น แต่...มีหรือที่เขาจะยอม