จู่ๆ ขุนศึกรบเคียงบ่าไหล่ ศิษย์พี่ของโม่ซีก็ก่อกบฎ ในตอนนั้นกู้หมางทำร้ายโม่ซีปางตาย แต่แล้วกู้หมางก็ถูกส่งกลับมาในฐานะของกำนัลเพื่อเจรจาสงบศึก อีกทั้งสติปัญญายังไม่สมบูรณ์ มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่

ชาติที่แล้วข้าได้ถวายทั้งตัวและหัวใจให้กับท่านไปจนหมด แม้แต่ในวาระสุดท้ายของข้าก็ได้จบลงเพราะริมฝีปากของท่าน เจ็บปวดเพื่อท่าน ยอมตายเพื่อท่าน ทว่าช่วงสุดท้ายของชีวิตข้ากลับรู้สึกว่างเปล่าเหลือเกิน

“ทำให้ผมหลงจนโงหัวไม่ขึ้นสิ แล้วคุณจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ”

วันหนึ่งหลินฮวาล่วงรู้ลิขิตสวรรค์ว่าตัวเองจะถูกกบฏฆ่าตาย นางจึงตัดสินใจบอกฮ่องเต้เรื่องซุนกั๋วกงก่อกบฏ ทว่านางประเมินความฉลาดของฮ่องเต้ไว้สูงเกินไป เพราะเขาฟังไม่เข้าใจแล้วชวนนางขึ้นเตียงอย่างเดียว!

"ทำไมจะจับไม่ได้ล่ะ หวงเหรอ" "ถ้าปัดอยากจับของผมนัก...ก็รับผิดชอบผมด้วยแล้วกัน" เพราะสันนิษฐานว่าคืนนั้นเธออาจจะ ‘อมของหลวง’ แบบไม่ตั้งใจ แต่หลังจากนั้น...เวรกรรมล้วนๆ

พิชชา เธอตอบตกลงเป็นผู้หญิงของ องศา เพื่อแลกกับการช่วยเหลือจากเขา

เธอทำให้เขาสนใจตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้สบตา และตกหลุมรักทันทีในวินาทีถัดมา...

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

วันไนท์สแตนคืนเดียว ผ่านไปเก้าเดือนได้ลูกสาวหนึ่งคนมาอุ้มแบบงงๆ 'ภารนัย' แทบจะยกเท้าขึ้นมาก่ายหน้าผาก แม่ของลูกยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เลย เห็นแก่ที่หล่อนเพิ่งเสียแม่ และมีแววจะต้องลาออกหลังตั้งท้อ

มีเพียงเส้นกั้นที่บางเบาระหว่างผู้กอบกู้และผู้ทำลาย พบกับจักรวาลคู่ขนานของราดิช และตำนานบทใหม่ของเขา

ห่างกันสักพัก ก็ไม่ต่างจากการบอกเลิกแค่ไม่ได้พูดมันออกมาเท่านั้น (เป็นเรื่องที่นำมารีไรต์ใหม่นะคะ เดิมชื่อเรื่องว่าร้ายก็รัก แต่ชื่อไปซ้ำกับคนอื่นเลยเปลี่ยนชื่อใหม่)

เอเลนน่าจำได้ว่าชาติก่อนเธอป่วยตาย ตอนที่จากลาเธอไม่เสียใจด้วยซ้ำ แต่เมื่อเธอวิญญาณของเธอหลุดลอยออกจากร่าง เธอถึงได้รู้ความจริงว่าเธอได้ถูกวิญญาณร้ายต่างโลกแย่งชิงพลังชีวิตและความโชคดีของตนเองไป!!!

ในวันหยุดสุดสัปดาห์ผมตัดสินใจกลับไปนอนยังบ้านเกิดพร้อมกับสัตว์เลี้ยงแสนรัก เพียงไม่กี่วันก็มีซอมบี้เต็มไปหมด ผมกับสัตว์เลี้ยงจะเอาตัวรอดยังไงดี!

แต่งงานกับเขาไปแล้ว เพิ่งมารู้ทีหลังว่าสามีไม่ใช่ลูกชายนายอำเภออย่างที่เขาแอบอ้าง แต่กลับเป็นถึงอ๋อง หนำซ้ำยังเป็นตัวร้ายของเรื่อง!

“เคยเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปหรือไม่ ข้าเป็นผู้หนึ่งที่ หากว่าย้อนกลับได้… จะรัก และดูแลคนผู้นั้นให้มากกว่า… รักเขาให้เท่าที่เขายอมสละชีพเพื่อข้า แม้มอดม้วยมรณาก็ตาม…”

พิชยาสาวชาวไร่ที่ต้องมาสวมรอยแต่งงานกับชายพิการแทนน้องสาวฝาแฝด แต่เมื่อได้มาอยู่ด้วยกันกับเขาถึงได้รู้ว่าที่เขาต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะผิดหวังจากคนรักที่เคยหลอกลวงเขา แล้วเธอจะทำยังไงเมื่อตอนนี้เธอเองก็

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

"การเดินทางไปเมืองหลวงเส้นทางอาจเต็มไปด้วยความยากลำบาก คุณหนูในห้องหออย่างเจ้าจะทนได้หรือ?" "แล้วการที่ข้ายอมตัดฟืนแบกน้ำ แกล้งเป็นบ้าเป็นใบ้ยังมีอะไรลำบากกว่า ที่คุณหนูในห้องหออย่างข้าจะทนไม่ได้กัน"

ความรัก, ความสุข, ความคิดถึง, ความเสียใจ ล้วนแล้วแต่คือ "ความทรงจำ" ..ปลายฟ้า.. นักศึกษาปีหนึ่งผู้มีใบหน้าเรียวสวย รูปร่างผอมเพรียวประจำคณะวิศวะที่มองโลกในแง่ดีและต้องการหาพื้นที่สบายใจของตัวเองอยู่น

เพราะไปดื่มมาเมื่อคืนจนตื่นสายทำให้ไอ้ "รัก" ดวงซวยต้องวิ่งไปเรียนแล้วบังเอิญไปชนเขาคนนั้นล้ม ไม่พอยังทำโน๊ตบุ๊คเขาแตกอีก แต่ก็ยังซวยไม่สุดเพราะคนที่ไอ้รักวิ่งชนนั้นเขาเป็นคนอันตรายที่สุดในมหาลัย