เขาคือหมอเจ้าของไข้ของเธอ ฉายาหมอเสือของแผนกสูติ-นารีเวช ส่วนเธอคือผู้ที่นึกว่าตัวเองเป็นเสือ(ชั่วคราว)ที่ไหนได้กลายเป็นกระต่ายป่าหางฟูที่วิ่งหูลู่เข้ากรงเสือ ทันทีที่เธอออกวิ่งเขาก็เตรียมขย้ำ!

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

หนิงเยว่ชิงคิดว่าตนเองนั้นอยู่เฉย ๆ แล้วนะ ไฉนสตรีผู้นี้ถึงได้หน้าด้านนอกจากจะไม่ยอมปล่อยพระสวามีของนางแล้ว ยังคิดจะยัดเยียดบทนางร้ายให้ภรรยาอย่างข้า มารดามันเถอะ... ข้าไม่ใช่นางร้ายอย่างที่คิดหรอกนะ

ในวันที่เขาแม่ง...โคตรจะรักเธอฉิบหายเลย

เหอะ ตื่นมาอีกที เธอไม่ได้เป็นภรรยาที่สามีไม่แลเหลียว เพราะแคว้นเหวินหนี่ว์ไม่ใช่แคว้นธรรมดาสามัญทั่วไป สามีทำให้ไม่พอใจหรือ? จะเอาไปเฆี่ยนให้ตายหรือขายเป็นทาสดีล่ะ?

พ่อไม่ยอมรับว่าเป็นลูก เพียงเพราะแม่ของเธอเป็นสาวใช้ในบ้าน กาสะลองจึงถูกเลี้ยงดูมาในฐานะคนใช้ ถูกโขกสับโดยเมียพ่อและพี่สาวต่างแม่ จนผู้ชายที่ชื่อปัณณธรปรากฏตัวขึ้น แล้วเธอก็ได้ตั้งท้องลูกชายของเขา

ป่วยหนักจนจิตหลุดจากร่าง ล่องลอยดูความเป็นไปในบ้านแรมเดือน ถึงได้รู้ว่าสามีที่แสนเย็นชานั้นไม่เป็นอย่างที่เห็น คนอื่นที่คิดว่าดีกลับร้าย คนที่ร้ายกลับดี ฟื้นคืนครานี้ข้าจะคืนให้ท่านสามีที่รักของข้า

"แบบนี้หมายความว่ายังไงเราต้องคุยกันให้เคลียร์ก่อนไหมสกาว" "ก็ไม่เห็นจะมีอะไรต้องเคลียร์ พี่ก็ใช้ชีวิตบนโลกนีี้ไปสิ"

เกิดใหม่คราวนี้ดันเป็นนางร้ายในนิยาย แถมยังต้องตายอย่างน่าอนาถ ทำให้เสี่ยวผิงคิดจะเลี่ยงชะตากรรมนี้ให้ได้ แต่ทำไมบุรุษในเรื่องต่างเข้ามาป้วนเปี้ยนจนน่ารำคาญยิ่งนัก

'แมรี่' มีโอกาสได้อ่านนิยายรักยุค 70 เธอบ่นนักเขียนว่าใจดำ แต่อยู่ ๆ เธอก็ตื่นมาอยู่ในร่างของนางร้ายที่น่าสงสารในเรื่องซะอย่างนั้น

“เฮียควรจะรู้สึกยังไง เมื่อคุณแม่บอกว่าเฮียกำลังจะมีหลาน ทั้งที่เฮียเป็นพ่อ”

นางรำผู้งดงามกลับต้องตกอยู่ในมือหัวหน้าเผ่าผู้ทั้งป่าเถื่อนและเอาแต่ใจ เขาไม่เคยพูดจากับนางดีดี วันวันเอาแต่เสพสมสุขสันต์อิ่มเอมจนสมใจแล้วก็ผละจากไป ส่วนนางก็ได้แต่คล้อยตามเพื่อเอาชีวิตรอด

"ในยามที่สายลมพัดผ่าน นายจะคิดถึงเราใช่มั้ย" พระพาย ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารับเข้ามาในชีวิต ต่อให้เขาจะร้ายกับเธอแค่ไหน แต่คนทั้งโลกห้ามทำอะไรเธอเด็ดขาด เขาไม่ยอม

พี่เลี้ยงหลายคนต่างทนความแสบร้ายของเขาไม่ได้ เขาคือตัวปัญหาที่ใครๆก็ต่างรับมือไม่ไหว แต่ฉันนี่แหละที่จะสยบความดื้อรั้นจอมซนของเขาเพื่อประชาชนในอาณาจักรนี้และที่สำคัญเพื่อช่วยวงศ์ตระกูลของฉันเองด้วย

ตื่นมาอีกทีก็เป็น 'อันเฟยอิน' ชายาสุดที่รักขององค์ชายรูปงามพร้อมลูกน้อยน่ารัก แต่นางกลับยอมทิ้งชีวิตในฝันเพราะศักดิ์ศรี คนเราต้องมีผัวเป็นของตัวเองถึงจะถูกต้อง แต่จะหนีองค์ชายจอมหื่นไปได้อย่างไรเนี่ย

ฟ่านหรงหรง นางร้ายอันดับหนึ่งของวงการบันเทิง บังเอิญได้รับบทบาทที่ไม่ชอบ หลังจากที่อ่านบทแล้วได้แต่สบถออกมาถึงความไร้สติของนางร้าย ..แต่ไหง๋ตื่นมาอีกทีนางดันกลายเป็นนางร้ายคนนั้นเสียเองเล่า

อดีตหน่วยรบพิเศษที่ปลดระวางแล้ว แต่ประชาชนของรัฐเห็นสมควรให้เขาขึ้นนั่งเป็นประธานาธิบดีจากความเลื่อมใสและศรัทธา แต่เขากลับโดนหักหลังจากคนรอบตัว วิญญาณจึงทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างของเด็กชายตัวน้อย

เสี่ยวฮวา คือภูติดอกโบตั๋นที่มหาเทพชุบเลี้ยงไว้ วันหนึ่งเมื่อผู้มีพระคุณจะลงไปผ่านด่านเคราะห์ จึงหวังลงไปช่วยเพื่อทดแทนบุญคุณ ทว่าช่วยไปช่วยมาไฉนจึงกลับกลายเป็นสร้างเรื่องยุ่งให้เขาแทนได้เล่า!

“นี่ นายน่ะ เป็นเด็กเกเรใช่ไหม?“ ประโยคแรกที่เธอพูดกับผม ประโยคเปิดตัวที่ผมคงไม่มีวันลืม...

เกิดใหม่ครั้งนี้ธันวาขอติดตามนายหัวแดนเทพตลอดไป