เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

นางตื่นมาในร่างสตรีที่หน้าตาคล้ายตนเอง แถมงดงามและร่ำรวยกว่าที่เคย มีบิดามารดาที่ตายไปแล้วคอยเคียงข้าง ชาตินี้นางควรจะเสพสุขให้เต็มที่ หากไม่ได้รู้ว่านางคือตัวประกอบที่ต้องตายในนิยายน้ำเน่าที่เคยอ่าน!

...หากฉันได้ย้อนกลับไปอีกครั้ง ฉันจะเอาคืนทุกคนให้สมกับความเจ็บปวดนี้ที่ฉันได้รับ คืนไปอย่างสาสม...

หลังจากมารดาเสียชีวิต สองพี่น้องก็ถูกขับไล่ออกจากบ้านสกุลหลี่ โชคยังดีที่ยังมีบ้านเดิมของมารดาให้กลับไป

ตัวประกอบอย่างเธอก็เป็นได้เพียงคู่นอนของตัวร้ายเท่านั้น

ปีแรกของยุคสิ้นโลก เธอใช้พลังเฮือกสุดท้ายกดระเบิดมือประดิษฐ์ที่เธอสร้างขึ้นเอง หวังเพียงว่าเธอจะสามารถช่วยเหลือเพื่อนร่วมทีมได้ต่อชีวิตไปได้อีกสักพักจากเหล่าซอมบี้ ไหงตื่นมาอีกทีอยู่ในยุค 70 ไปได้

ธีร์หลอกใช้ไอรดาเพื่อแก้แค้น เมื่อทำสำเร็จเขาหายไป โดยไม่รู้ว่าตัวเองได้ทำพลาดอย่างใหญ่หลวง เมื่อคนที่ได้รับผลกรรมของการแก้แค้นกลับเป็นตัวไอรดา เธอถูกพ่อตัดขาดไล่ออกจากบ้าน เมื่อเธอท้องโดยไม่มีพ่อ...

เพราะว่าความโง่และความเชื่อใจทำให้เธอต้องตายด้วยน้ำมือของคนในตระกูล เมื่อย้อนเวลากลับมาอีกครั้ง เธอจะโง่เหมือนที่ผ่านมาได้ยังไง ถึงเวลาที่เธอจะต้องคิดบัญชีและเอาคืนทุกคนจริง ๆ เสียที !

หลินตงหยางตื่นขึ้นมาในร่างของเด็กชายที่มีชื่อแซ่เดียวกับเขา มารดาล้มป่วย น้องสาวกำลังร้องไห้ด้วยความหิวโหย และพ่อผู้เห็นแก่ตัวหย่าขาดกับภรรยาที่ยอมลำบากทำงานส่งเสียให้เรียนจนสอบได้ซิ่วไฉ

ในยุคที่การหย่าร้างก็เหมือนกับการบอกให้ฝ่ายหญิงไปตาย และใช่ พ่อตัวดีเลือกที่จะหย่ากับแม่ของนาง! ตัวนางผู้เป็นลูกสาวของว่าที่แม่ม่ายถึงคราวลำบากเสียแล้ว!

นักฆ่าฝีมือดี จากความเหนื่อยล้าหรือยมทูตทำงานผิดพลาด จึงนำวิญญาณของเขาไปทั้งที่ ยังไม่ถึงอายุขัยสิ้นสุดลง แต่พอจะกลับมาร่างเดิม ก็ถูกทำลายลงสิ้นแล้ว จึงต้องหาร่างใหม่ นั่นก็คือเจ้าเด็กเนิร์ด นั่นเอง

สามปีที่นางและเขาอยู่ร่วมจวน สามปีที่ได้รับเพียงความหมางเมิน จากบุรุษไร้หัวใจอย่าง 'เซียวจี้ผิง' 'ไป๋อวิ้นเฟิง' ไม่อยากทนทุกข์ทรมานอีกแล้ว ในเมื่อเขาไม่รักก็ถึงคราวที่ต้องจากลา เริ่มต้นชีวิตใหม่

“ถูกทำร้ายร่างกายขนาดนี้ ไม่คิดจะบอกเมียบ้างหรือคะ” เสี่ยหนุ่มก้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อสบดวงตาสีรัตติกาลของคนที่แทนตัวเองว่า ‘เมีย’ “...ก็...ไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่ถากๆ”

ชาติที่แล้วข้าได้ถวายทั้งตัวและหัวใจให้กับท่านไปจนหมด แม้แต่ในวาระสุดท้ายของข้าก็ได้จบลงเพราะริมฝีปากของท่าน เจ็บปวดเพื่อท่าน ยอมตายเพื่อท่าน ทว่าช่วงสุดท้ายของชีวิตข้ากลับรู้สึกว่างเปล่าเหลือเกิน

เนม เด็กกำพร้าอายุ 22 ปีซึ่งพึ่งออกจากป่าเขาตามคำของพระอาจารย์ โดยเขานั้นถูกเลี้ยงด้วย 3 เฒ่าประหลาดคือเฒ่านั้นมีพระเฒ่า พระฤาษีเฒ่าและหมอผีเฒ่า ซึ่งเป็นคนสอนวิชาอาคมต่างๆให้กับเนมจนเขาเก่งกล้าสามารถ

หลังชีวิตแรกเสิ่นเชียนเกอรู้ว่าตนเป็นตัวประกอบในนิยายเล่มหนึ่งเท่านั้น ในที่สุดนางก็ได้โอกาสกลับมาเกิดใหม่ แต่จะเป็นอย่างไร ? หากครานี้นางมีกระถางดอกไม้วิเศษที่สามารถสั่งสมโชคลาภติดตัวมาด้วย

"ข้าไม่จูบกับคนที่ข้าไม่ได้รัก" เขาพูดก่อนตักตวงความสุขจากเรือนร่างของนางครั้งแล้วครั้งเล่า "ใช่สิ...ข้าก็แค่นางบำเรอเท่านั้น"

“ฉันเองก็ไม่ได้พิศวาสอะไรเธอมากนักหรอกนะอิงฟ้า... แค่เห็นชาวบ้านเขาร่ำลือหนาหูว่าลูกสาวของตายอดกล้ากับยายอุมานั้นงามนักงามหนา ฉันก็แค่อยากได้เธอมาเชยชมก็เท่านั้น” บดินทร์แสยะยิ้ม

เพราะความอยากรู้อยากลองแท้ ๆ ทำให้ฉันท้อง ให้ตายเถอะ แล้วฉันจะทำยังไงให้ไอ้หมอบ้านี่ เลิกตามตื้อขอรับผิดชอบฉันสักที!

“ใครคือพ่อของเด็ก” / “ไม่ต้องกังวลนะคะ ข้าวกับปอไม่ใช่ลูกของคุณชายค่ะ”