ปรวีย์ลอบมองเจ้าสาวหมาดๆ ของตัวเอง ใบหน้าอ่อนวัยของเธอช่างทำให้เขาดูเหมือนผู้ปกครองมากกว่าสามีเสียอีก และจะมีผู้ชายสักกี่คนกันที่ใช้เวลาในคืนเข้าหอคืนแรกมานั่งทำการบ้านให้ภรรยาแบบนี้

เขาเป็นบอสภาษาอะไร ถึงจำพนักงานในบริษัทไม่ได้ และคิดว่าเธอเป็น 'เด็กไซด์ไลน์' ที่ตัวเองสั่งมา!

“ ฉันอาจจะรับเลี้ยงเธอไว้ก็ได้ ต่อให้เธอจะเป็นพันธุ์ทางก็เถอะ”

"ผัวเมียต้องคอยช่วยเหลือกัน และตอนนี้ฉันอยากให้เธอช่วย มันแข็งจนนอนไม่หลับ"

ทุกห้าวันจะมีคุณชายผู้ร่ำรวยและขุนนางมากอำนาจขอซื้อเวลาของ'ซูเซียว'คณิกาอันดับหนึ่งแห่งหอนางโลมเฟยหย่า ทุกครั้งพวกเขาเพียงมานั่งดูนางร่ายรำและยลโฉมก่อนจากไป ผู้ใดจะคิดว่านั่นคือ'เหล่าตัวเอกของนิยาย'!

เขาคือลูกชายเจ้าของบริษัท เธอคือพนักงานที่จับพลัดจับผลูได้มาสอนงานให้เขา เธอหวังแค่ให้เขาตั้งใจเรียนรู้งาน ส่วนเขาหวังแค่จะได้แอ้มเธอ

เธอสวยจนหนุ่มๆคอยแย่งกันขายขนมจีบ แต่พลอยนภัสกลับเลือกที่จะอยู่ใกล้ๆรอให้เขาหันมามอง เขาหล่อเท่และดูดี แถมยังเป็นเสือซุ่มเงียบ แอบกินเธอเงียบๆและยังเผลอตกหลุมรักเธอเงียบๆแต่ทำปากแข็งไม่รู้ใจตัวเอง

เธอเผลอมี one night stand กับผู้ชายที่คิดว่าเป็นหนุ่มโฮสต์ แต่กลับเจอเขาอีกครั้งในฐานะ 'คุณอา' ของเพื่อน... นายแพทย์ปวีร์ ตรียางค์กูร!

ข้าจบชีวิตลงในสงคราม หน้าที่ของข้าได้จบลงแล้ว แล้วเหตุใดแทนที่จะเป็นปรโลกข้าถึงได้มาอยู่ที่แห่งนี้กัน หรือจะเป็นเสียงนั่น เอาเถิด ใช้ชีวิตอีกครั้งคงมิแย่นัก

เรื่องราวของ สโนว์ ชายหนุ่มที่เสียชีวิตอย่างน่าเศร้าตั้งแต่อายุยังน้อย จุติใหม่ ณ จักพรรดิเทียนโต่ว ในฐานะเจ้าชายห้า ด้วยการรู้เนื้อเรื่องนิดหน่อย? เขาจะนำการเปลี่ยนแปลงแบบใดมาสู่ทวีป

ธเนศน้องชายฝาแฝดของธนาประธานบริษัทเครื่องดื่มขนาดใหญ่ พบกับผู้หญิงทั้งสวยทั้งเก่งที่เป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทขนาดใหญ่ เธอบอกว่าไม่ต้องการแต่งงาน เขาเป็นได้แค่ชู้ลับของเธอเท่านั้น

"ในยามที่สายลมพัดผ่าน นายจะคิดถึงเราใช่มั้ย" พระพาย ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารับเข้ามาในชีวิต ต่อให้เขาจะร้ายกับเธอแค่ไหน แต่คนทั้งโลกห้ามทำอะไรเธอเด็ดขาด เขาไม่ยอม

ผู้หญิงมีเกียร์ = เมียวิศวะ “….ถ้าพริ้งไม่ดื้อเฮียจะไม่ดุ….เฮียว่ามั้ย ตอนนี้เราเหมือนคนเป็นแฟนกันเลยอ่ะ….”

ยัยหมอเด็กจอมแสบสาบานได้ว่าเขาจะไม่เอามาทำเมียเด็ดขาดแต่ให้ตายเถอะทำไมกลายเป็นว่าตอนนี้เขาอยากจะกินหมอเด็กเสียนี่ !

เหตุใดพระเอกที่นางคิดไว้ถึงได้ไม่ตรงปกเช่นนี้ ไหนล่ะบุรุษผู้เย็นชา ข้าเห็นแต่ชายมากมารยาเอาแต่เรียกข้าว่าน้องหญิง...

หลิวเยว่ซินมาอาศัยร่างของนางรองของเรื่อง ซ้ำยังถูกพระเอกถอนหมั้นไปหมั้นกับน้องสาวต่างมารดา ทว่าเรื่องอะไรจะแย่งชิงพระเอกกลับคืน พระรองของเรื่องยังว่างอยู่มิใช่หรือ

เมื่อเขาและเธอต่างฝ่ายต่างตกกระไดพลอยโจน จำยอมต้องมาข้องเกี่ยวกันเป็นเวลาเจ็ดวัน แต่เมื่อถึงวันที่ต้องจากกัน ทำให้ทั้งสองได้รู้ว่า ตัวเองได้ตกหลุมรักอีกฝ่ายเข้าให้แล้ว

" หน้าก็งั้นๆ หุ่นก็งั้นๆ ใครจะเอาก็เอา" กู .. กู.. "กูไม่เอา!" "แน่ใจนะว่าไม่เอา?"

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

"หากอยากได้ลูกเขยดีๆ ไปให้เจ๊น้อยสักคน เฮาเป็นให้ได้เด้อเต็ง มู่เก่าคือเฮาเป็นผัวโตกะได้ ไปหาคนอื่นเฮ็ดหยังให้มันยาก เอากันเองโลดง่ายดี"