ถูกรถบรรทุกเจ้ากรรมชนตาย แต่เกิดใหม่อีกทีที่ต่างโลก แต่! มันคือโลกมายคราฟ! เธอต้องอาศัยอยู่ในโลกไร้ผู้คนเช่นนี้ไปจนตายเหรอ? แต่โชคดีที่กลุ่มแชทมาพอดี

เด็กหนุ่มธรรมดาที่บังเอิญถูกส่งไปต่างโลกกลับถูกเทพเจ้าไร้นามยึดครองร่างและคิดว่าตัวเองกำลังจะตายแล้วจู่ ๆเขาก็ได้ยินเสียง『กลุ่มแชท』ชวนเข้ากลุ่มซึ่งในสถานการณ์ใกล้ตายแบบนี้จะมาทำอะไรอีกล่ะเนี่ย?

ไม่น่าอินกับนิยายที่อ่านเลย.เป็นไงล่ะ! หโดนลงโทษให้มาเป็นตัวประกอบที่ตัวเองพึ่งก่นด่าไป ว่าโง่งม! สวยใสไร้สมอง! เป็นข้านะบลาๆ! ตื่นขึ้นมาอีกทีได้เกิดใหม่ในร่างตัวประกอบที่พึ่งด่าไปสะงั้น!! ไม่นะ!!

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

"อากงก็มาจากเมืองจีนเหมือนกัน ทำไมเราไม่รวยแบบพวกนั้นบ้างล่ะ" เป็นคำถามจาก 'ธารณ์' ถึงอากงผู้ล่วงลับที่อยู่ในรูปบนฝาบ้าน วันนึงเขาตื่นมาและพบว่าได้ย้อนเวลากลับไปในปี1960 พร้อมกับระบบเอไออัจฉริยะ!

…นางเป็นเพียงสตรีที่โง่งมในความรักจนสุดท้ายไม่เหลือสิ่งใด…แม้แต่ชีวิตของนางและลูกก็มิอาจรักษาไว้ แต่สุดท้ายนางได้รู้ว่าโลกที่นางอยู่เป็นเพียงโลกมายาที่นางถูกปลายพู่กันลิขิตให้เป็นเพียงตัวร้าย

หมูน้อยตกน้ำในตอนนั้น โตมาสวยขนาดนี้เชียวหรือ? ให้ตายเถอะ! ตรีศูลผู้นี้ หลงเธอจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วรู้หรือเปล่า... หนูพาย!

เป็นแค่ผัวชั่วคืนอย่ามาวุ่นวาย เสร็จแล้วก็จบๆ ของไม่อร่อย แป้งหอมไม่กินซ้ำ

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

เมื่อพวกเขาดันไปเปิดประตูมิติแห่งการผนึกราชาปีศาจโดยไม่รู้ตัว ทั้งโลกเลยต้องเผชิญหน้ากับเหล่าปีศาจที่ออกมาจากมิติมืดอีกครั้ง

คนอื่นอาจจะบอกว่า ‘เสียทองเท่าหัวแต่ไม่ยอมเสียผัวใครให้’ แต่ทว่าสำหรับญาณินแล้ว ‘ทองก็ไม่เสียผัวก็ไม่ให้...’ ผัวเนอะ...ไม่ใช่รถไฟฟ้าบีทีเอสที่จะจอดทุกสถานีเพื่อให้คนขึ้นมาใช้บริการ

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

ในเมื่อสวรรค์มีเมตตาให้ข้ากลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้ข้าจะทวงคืนทุกสิ่งที่เคยถูกแย่งไป จะไม่มีอีกแล้วฮูหยินที่แสนดีเพราะจากนี้ข้าคือฮูหยินผู้เหี้ยมโหด

เธอเปรียบตัวเองเป็นเม็ดทราย...ส่วนเขาเป็นดั่งเพลิงไฟ..ที่เผาเธอให้มอดไหม้

ทุกคนลืมเลือนการมีตัวตนขององค์ชายสิบที่อยู่มาอย่างโดดเดี่ยวจนถึงอายุเจ็ดหนาวในตำหนักร้างท้ายวังหลวง มีคนดูแลจนโตมาไ้ด้เพียงสามคนเท่านั้น จนชายหนุ่มผู้หนึ่งฟื้นขึ้นมาในร่างขององค์ชายผู้ถูกลืม

เธอคือดวงดาวนับพันล้านดวงที่ส่องประกายในชีวิตอันมืดหม่นเหมือนท้องฟ้ายามรัตติกาลของเขา เธอทำให้เขารักเธอจนยากจะถอนตัว

เซียวเหยียน ขณะที่กำลังตัดสินชะตา สำนักม่านเมฆา ระบบก็ตื่นขึ้นมา...

อะไรกัน!! ฉันทะลุมิติมาอยู่ในนิยายที่ตัวเองแต่งเหรอเนี้ยะ แล้วฉันจะรับมือกับท่านแม่ทัพพร้อมลูกชายแสนซนของเขาอย่างไรช่างน่าปวดหัวเสียจริง เฮ้อ !!

“ฉันไม่มีทางหลงคุณแน่นอน ไม่ต้องมาจีบให้เสียเวลา”

ถ้าตอนนั้น..ฉันหันหลังกลับไปสักนิด แล้วถามคุณหน่อย วันนี้ฉันคงไม่ต้องนั่งอยู่บนเตียงหลังนี้คนเดียว คุณคะ!! ฉันขอโทษ ที่ทิ้งคุณมาแบบนี้ ฉัน..คิดถึงคุณมากจริงๆ ฮืออ