'สายฟ้า' เขาคือแฟนเก่าที่กลับมาใช้เธอเป็นเครื่องมือล้างแค้นเรื่องราวในอดีต..

เธอผิดเองที่ปล่อยตัวให้ท้องในขณะที่เขาเฝ้าย้ำเสมอ ดังนั้นเมื่อมีเมล็ดถั่วกำลังเจริญเติบโตขึ้นมาในท้องเมื่อไม่พร้อมก็ไม่ควรจะรักษาดูแลมัน ก่อนจะรู้ความจริงว่าเขาเธอมีไว้แค่สำรอง

เซียวเหยาเข้ามาอยู่ในร่างของผู้หญิงมีชื่อเดียวกัน ได้กินยาฆ่าตัวตายหลังจากถูกคนรักหักหลังไปแต่งงานกับน้องสาวของตนและตัวเองถูกจับให้แต่งกับพ่อหม้ายลูกสามที่ชนบทแทน เธอยกหลังมือดูก็พบปานรูปโบติดผมเล็กๆ

พลังลี้ลับบางอย่างที่ติดตัวมาในชาติก่อนจุติของ มุนา อดิศร ที่ถูกเพื่อนรวมงานในภพของมัจจุราชหักหลัง จนเกิดใหม่ในครอบครัวของไสยเวทย์ขาวและดำในหมู่บ้าน แต่เกิดมาพ่อแม่ก็ถูกฆ่าโดยปริศนากลางป่า

‘เขาหันมามองเธอเพียงหางตา แม้จะเห็นว่าหญิงสาวอุ้มลูกน้อยวัยสามเดือนอยู่ในอก แต่เขาก็เลือกจะเดินผ่านเธอไปราวกับคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อน’

แค่เศษเสี้ยวหัวใจของเขา...มันยังมากเกินไปสำหรับเธอ “ฉันชอบเพื่อนเธอ ช่วยเป็นแม่สื่อให้หน่อย”

เขาเข้าใจผิดคิดว่าเธอมีส่วนทำให้น้องชายเสียชีวิต ความรักจึงกลายเป็นความแค้น!! (ไม่มีนอกใจ มีแต่พระเอกเถื่อนๆ คลั่งรักชอบรังแกนางเอกค่ะ)

นิยายเรื่องนี้ พระเอกไม่ใช่คนโบ้

“ฉันหวังว่าเธอคงไม่โง่พอปล่อยให้ตัวเองท้องหรอกนะ รู้ใช่ไหมว่าลูกฉันจะต้องไม่เกิดจากผู้หญิงอย่างเธอ” และนั่นคือคำพูดของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี “รู้ค่ะ โรสรู้ตัวเองดีว่าอะไรควร อะไรไม่ควร”

โชคชะตาเล่นตลกกับเธอ ในวันที่เธอกำลังจะบอกข่าวดีกับเขา เรื่องลูก แต่เขาบอกเลิกเธอก่อนด้วยเหตุผลว่า “เขายังรักแฟนเก่า “

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

เธอแต่งงานกับเขาด้วยความรัก แต่เขาแต่งเพราะความจำใจ และรอวันหย่า เพื่อไปแต่งงานกับคนรักของเขา

"ซูเซ่อ ซูเซ่อ ซูเซ่อ..." เสียงเรียกยิ่งนานยิ่งดังระรัว ร่างสองร่างแนบชิดราวกับคนเดียวกัน หัวหน้าค่ายโจรวัยเยาว์เห็นอีกฝ่ายตอบสนองตน ริมฝีปากคลี่ยิ้ม กระซิบเสียงแผ่ว "เรียกข้าว่าสามี..."

"ถ้าหนังสือมันจะจบลงเหมือนเดิมและเริ่มต้นแบบเดิม ผมขอทิ้งมันไว้และเลือกหนังสือเล่มใหม่ที่ตอนจบ...คือความสุข"

เพราะรักจึงตามตื้อเพียงแค่อยากเห็นหน้าอยากได้รักตอบ แต่ไม่เคยจะรู้เลยว่ามันทำให้อีกคนทั้งลำบากใจ ทั้งหงุดหงิดและไม่ชอบ

เพราะความแค้น เปลี่ยนผู้ชาย 'แสนดี' อย่างเขาให้กลายเป็น 'คนเย็นชา' ที่ไร้หัวใจ เพื่อรอวันเอาคืนผู้หญิงที่เป็นตัวแปรที่ทำให้เขาต้องสูญเสียทุกสิ่งอย่าง

ผิดหรือที่เธอตัดใจจากเขาไม่ได้ ผิดหรือที่เธอยังตอแยเขา...ผิดด้วยหรือที่สุดท้ายเธอยอมแพ้และจากไปโดยไม่บอกลา

“เธอติดหนี้ฉัน แล้วจะให้ใครมาขย่มเธอใช้หนี้ มันก็ต้องเป็นฉันสิถึงจะถูก!!”

เขารับผิดชอบลูกในท้อง ยอมแต่งงานทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รัก คิดมาเสมอว่ามันคงเร็วไป ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขากำลังรอใครคนนั้นอยู่ หากพยายามจนสุดความสามารถแล้ว ถ้าไม่รักกัน เธอก็จะไป...