“แพรไม่รู้เหรอ พี่ยิ่งอายุมากยิ่งแข็ง...แรงนะ หนก่อนคืนเดียวลูกมาเกิด จากนี้เตรียมมีให้พี่อีกหลายคนได้เลย”

สตรีผู้มีดวงชะตาหงส์ มิมีบุรุษใดไม่อยากครอบครอง แต่ข้าผู้นี้เหนื่อยเหลือเกินที่ต้องมาคอยแบกบุรุษเหล่านั้นขึ้นสู่จุดสูงสุด พอกันที ‘ชะตาครั้งนี้ข้าขอลิขิตเอง‘

เย่หยวนชายหนุ่มได้รับระบบ พร้อมกับความสนุกที่กำลังจะตามมา

ชีวิตที่แล้วถูกลุงตนเองฆ่าตาย ชีวิตใหม่กลับเกิดมาเป็นฮูหยินน้อยจวนหย่งอันโหวผู้อาภัพในความรักจนคิดฆ่าตัวตาย ชีวิตของเขายังมีเรื่องโชคร้ายอันใดกว่านี้อีกหรือไม่

เธอทะลุมิติเข้าไปในนิยายรับบทนางร้ายที่จบไม่สวย แล้วดันมีพี่ชายเป็นลาสบอสที่ต้องตายอย่างน่าอนาถ เฮ้! ขอเปลี่ยนตอนจบได้ไหมเนี่ย

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

เธอผู้หลงใหลในตัวอักษรผ่านนิยายเล่มหนา ใครจะคิดว่าจู่ๆจะมีโอกาสเข้าชมรมคนทะลุมิติกับเขาด้วย แต่ทำไม๊ทำไมคนที่จบแค่ม3ทำงานโรงงานจึงต้องมาใช้สมองหาวิธีมีเงินแล้วยังต้องหลบหลีกย่าเลี้ยงให้ดีอีกด้วย

ห่างกันสักพัก ก็ไม่ต่างจากการบอกเลิกแค่ไม่ได้พูดมันออกมาเท่านั้น (เป็นเรื่องที่นำมารีไรต์ใหม่นะคะ เดิมชื่อเรื่องว่าร้ายก็รัก แต่ชื่อไปซ้ำกับคนอื่นเลยเปลี่ยนชื่อใหม่)

กลับมาครั้งนี้ ฉันต้องไม่ใช่เหยื่ออีกต่อไป!!

คุณจะทำยังไงถ้าได้มาเกิดใหม่ในนิยายที่ตัวเองแต่ง เปลี่ยนเส้นเรื่องดีไหม หรือว่าดำเนินเรื่องไปให้จบออกมาโดยที่ตัวเองไม่ต้องตายดี...ทำยังไงดีนะ

ถ้าบทบาทของนางเอกมันจะเหนื่อยขนาดนี้นะ...

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

สารทฤดูตอนอายุสิบหกนางเลือกคนผิด ชีวิตจึงไร้ค่าไม่เป็นที่ต้องการ สุดท้ายได้รับความตายเป็นรางวัล เมื่อลมสารทพัดหวนนางได้ย้อนกลับมาอีกครั้ง ทว่าหนนี้นางกลับลืมตาตื่นในร่างของผู้อื่นแทน

เธอรักเขาด้วยความจริงจัง แต่เขากลับมอบความเกลียดชังให้กับเธอ รวมทั้งย่ำยีทั้งกายและใจของเธออย่างแสนสาหัส กลับมาคราวนี้เธอจะเอาคืนคนอย่างเขาให้สำนึกในสิ่งที่ตัวเองทำ

ผู้หญิงมีเกียร์ = เมียวิศวะ “….ถ้าพริ้งไม่ดื้อเฮียจะไม่ดุ….เฮียว่ามั้ย ตอนนี้เราเหมือนคนเป็นแฟนกันเลยอ่ะ….”

เกิดใหม่ในโลกเกมจีบหนุ่มที่บิดเบี้ยว พ่วงมาด้วยตำแหน่งพี่สาวคนโตของบ้าน " เน่จังคนนี้จะพยายามให้พวกเราโตมาเป็นมิตรกับสังคมให้มากที่สุดนะ...."

รองเท้าส้นสูงกับเรียวขาที่เดินช้าๆ ไม่รีบร้อนใดๆ ใบหน้าและแววตาที่เศร้าหมองของเธอที่กำลังเดินข้ามถนนเหมือนคนสิ้นหวัง เธอโดดเด่นจากผู้คนที่มีร่มกันสายฝนที่โปรยปราย สายตาคมของชายหนุ่มกำลังจ้องมองดูเธอ

ยูทูบเบอร์สาวสวยมากความสามารถ มีคนคอยกดไลค์ให้มากมาย แต่มีเพียงเขาคนเดียวที่เธออยากให้กดเลิฟ

“เอก มาช่วยทางนี้หน่อย” หมวดเด่นตะโกนออกมา ผมจึงเก็บโทรศัพท์และรีบวิ่งไปทันที โดยลืมเธอไปเสียสนิท... และแล้วมันก็กลายเป็นตราบาปในใจของผมในเวลาต่อมา

จู่ๆ ก็นึกถึงเรื่องนั้นขึ้นมาได้ ในตอนที่กลายเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอีกก้าวหนึ่ง และรู้ดีว่าต่อให้หันกลับไป ความไร้เดียงสาแบบวัยเยาว์ก็ไม่มีอีกแล้ว