เขาให้เธออยู่ในฐานะแม่ของลูก ไม่ใช่เมียในสมรส เธอรับไว้ แต่จะเป็นแม่ของลูก ที่เขามิอาจแตะต้อง...

เย่เสี่ยวจิ่นพร้อมทำฟาร์มแล้วค่ะ!

"เด็กคนนี้วาจะยกให้เป็นกรรมสิทธิ์ของพี่ หรือวาจะเลี้ยงเองแล้วให้พี่เป็นคนรับผิดชอบค่าเลี้ยงดูทั้งหมด เพราะยังไงเราก็ต้องหย่ากัน นั่นหมายความว่าการอยู่ด้วยกันแบบสามคนพ่อแม่ลูกไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน"

ปัญญารัตน์กำแท่งตรวจการตั้งครรภ์ จนเหงื่อชุ่มเต็มมือ วันนี้เธอมาเพื่อบอกเขาว่าท้อง แต่นายแพทย์อนล กลับเอ่ยปากบอกเลิกความสัมพันธ์ที่มีต่อกัน เพื่อกลับไปคบกับแฟนเก่าของเขา

กิรณาตั้งใจจะหอบลูกไปก่อนที่ดลภัทรจะย้ายกลับมาเมืองไทย เธอไม่ต้องการให้เขาได้เจอลูก เธอกลัวว่าเขาจะแสดงท่าทางรังเกียจลูกของเธอ เธอกลัวว่ามันจะกลายเป็นภาพจำที่เลวร้ายฝังอยู่ในหัวใจดวงน้อย...

เมื่อรักครั้งแรกจบลงที่การเลิกรา ตลอดเวลาที่พลัดพรากจากกันไปไกล ไม่เคยมีวันไหนที่ลืมรักเรา

“อย่ามาว่าลูกนะ ลูกไม่ใช่มารหัวขน อย่ามาเรียกลูกแบบนั้น ลูกคุณเหมือนกันนะ”

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

เมื่อผู้ชายที่ได้ชื่อว่าสามีปล่อยให้แฟนเก่าเข้ามาพัวพันในชีวิต ครอบครัวที่เคยมีก็อาจจะไม่มีอีกต่อไป

รอคอยรักมาพันปีเพื่อได้กลับมาครองคู่กับนางอันเป็นที่รัก นาคราชผู้ยิ่งใหญ่จึงยอมผิดกฎของสวรรค์แปลงกายมาเป็นมนุษย์ แค่เพียงเพื่อให้นางอันเป็นที่รักจดจำเขาและคำสัญญารักเมื่อครั้งก่อนได้

เธอคิดว่าเขารัก แต่ความจริงทุกอย่างมันเป็นแค่…ความสงสาร

คนหนึ่งทำทุกอย่างเพื่อให้ครอบครัวอบอุ่น อีกคนทำทุกทางเพื่อหลุดพ้นจากพันธาการ

จากชีวิตนักเขียนนิยายวายสู่บุตรเกอของแม่ทัพตระกูลหรงผู้มีรูปลักษณ์ผิดไปจากค่านิยมของเกอในยุคนี้ เป้าหมายชีวิตคือเป็นฮูหยินของแม่ทัพไป๋ผู้หล่อเหลา แล้วเหตุใดฮ่องเต้คนงามถึงอยากมอบตำแหน่งพระสวามีให้ข้า!

แค่ผู้หญิงไร้ค่าที่เผลอใจไปรักเขา เฝ้ารอและใฝ่ฝันว่าสักวันเขาจะรักเธอเช่นกัน แต่สิ่งได้กลับมามีคำตราหน้าและความเจ็บปวด แล้วในวันที่เธอ'ท้อง'เธอจะอยู่กับความเจ็บปวดนั้นต่อไปหรือเก็บความรักของเธอกลับคืน

หัวใจที่มอบให้ไปกลายเป็นสิ่งไร้ค่าที่ถูกเมิน การเดินหันหลังจากลาในวันนั้น เป็นคำตอบที่ชัดเจนว่าเขาไม่ต้องการทั้ง ‘เธอ’ และ ‘ลูก’

“หมายความว่า คุณใหญ่กำลังจะบอกให้ขวัญทิ้งลูกของตัวเองอย่างนั้นหรอคะ” ไอวารินถามอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง จริงอยู่ว่าเธอไม่เคยมีลูก และคิดไม่ออกว่าความรักที่มีต่อลูกเป็นอย่างไร แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรู้ด

เยว่เล่อบุตรสาวอนุผู้ต่ำต้อยต้องแต่งงานกับมหาเสนาบดีผู้เย็นชาเพราะด้วยหน้าทีบางอย่าง เขามิได้รักนางแต่เขาดูเหมือนจะมีใจให้พี่สาวของนาง การแต่งงานครั้งนี้เขามิได้พึงพอใจเสียเท่าไร และนางเองก็มีภูมิหลัง

นับตั้งแต่รู้ว่าตั้งครรภ์เธอก็สับสนจนต้องบากหน้าไปหาพ่อของลูกเพื่อหารือแต่กลับได้รับการตอบสนองแบบที่คาดไม่ถึง...

“จะเข้าห้องผิดหรือเธอเป็นใครมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน เพราะยังไงเมื่อคืนเราก็มีเซ็กส์กัน แล้วฉันก็ไม่ชอบกินของฟรี ถึงจะเป็นแค่ของกินชั่วคราวหรือของเล่นราคาถูกก็ตาม นี่เงินสำหรับเรื่องเมื่อคืน"

ไม่รู้ว่าเหตุใดเธอถึงได้มาอยู่ในร่างเด็กคนนี้ได้ แต่ในเมื่อเกิดขึ้นแล้วย่อมต้องทำใจ