เล็งเขาไว้ตั้งแต่เด็ก ชอบเขาตั้งแต่ตัวเล็กๆ ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก เต๊าะเท่านั้นที่จะครองหัวใจ...

“ได้กันแค่ครั้งเดียว แกอย่าทำนิสัยแบบนี้” “ทำไมจะทำไม่ได้” ปรเมษฐ์ถาม “ก็เราไม่ไม่ได้เป็นอะไรกันไงโว๊ย!” “เป็นเมียฉันไง“

เธอเก็บแมวจรตัวหนึ่งกลับบ้านมา ใครจะคิดว่ามันจะนำพาโชคชะตาแปลกประหลาดมาให้เป็นของแถม เธอเรียกมันว่า 'เฉาก๊วย'  แต่เขากลับเรียกมันว่า 'แมวผี'

เธอคือสายลับยุค 2030 ที่ย้อนไปจีนยุค 70 พร้อมกับมิติที่แสนจะคาดเดาไม่ได้ อีกทั้งเธอต้องแต่งงานกับชายพิการ...

เขาคือลูกชายเจ้าของบริษัท เธอคือพนักงานที่จับพลัดจับผลูได้มาสอนงานให้เขา เธอหวังแค่ให้เขาตั้งใจเรียนรู้งาน ส่วนเขาหวังแค่จะได้แอ้มเธอ

ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอเริ่มต้นด้วยคำว่า 'เว้าวอน'...

แค่ผูกพัน มันไม่ใช่ความรัก

"อย่ายุ่งกับคนไข้คนนี้ของกู เข้าใจ๊?" "แปลว่าต่อไปถ้าไม่ใช่คนไข้แล้ว ก็ยุ่งได้?" "มึงอ่านดีๆ หลังคำว่าคนไข้" ‘...คนนี้ของกู’

เมื่อสาวสายมูถูกหมอดูทักว่าจะเจอเนื้อคู่ ทุกอย่างก็คล้ายจะไปได้ดี แต่ความบรรลัยมันอยู่ตรงที่คุณสมบัติของเนื้อคู่ที่หมอดูระบุไว้ดันไปตรงกับเพื่อนสนิทที่เป็นคาสโนว่าตัวพ่อ คนที่เธอมั่นใจว่าไม่มีทางรักลง

ถ้าคู่กัดต้องตื่นมาบนเตียงเดียวกันมันจะเป็นอย่างไรนะ ถ้าสิ่งที่เห็นไม่ได้เป็นแบบที่คิด เราต่างก็ค้นหากันผ่านรสชาติของไวน์ ลิ้มลองจนรู้ว่ารสชาติไหนถึงจะเหมาะกับปลายลิ้นตัวเอง

อยู่บ้านพ่อเรียกบิลลี่อยู่มหาลัยให้เรียกพี่ว่าเยลลี่เพราะพี่คือเชียร์ลีดเดอร์ซู่ๆซ่าๆ ปาทังก้าปาทังกี้

ด้วยความที่ลูกเกิดมาเป็นเบต้าจึงทำให้รชากรเมินเฉยต่อครอบครัวของตนเอง นั่นคือสิ่งที่เขาได้ทำผิดพลาดมากที่สุดในชีวิต แต่เมื่อได้โอกาสย้อนเวลากลับมาเขาก็พร้อมที่จะแก้ไขทำให้ทุกอย่างดีขึ้นกว่าที่เคย

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

เมื่อมีหมอดูทักว่า ดวงปักเขตจะมีคนอุปถัมภ์เป็นเด็ก และเด็กจะนำมาซึ่งทุกอย่างในชีวิต ทั้งเงินทอง ทรัพย์สิน และ...สามี (บรื้อ...น่ากลัวเกินไปแล้ว)

แฮร์รี่ย้อนกลับไปแก้ไขอดีตที่ได้ทำพลาดกับเด็กจ้ำม่ำที่ตายเพื่อเขา ทฤษฎีผีเสื้อขยับปีกได้เกิดขึ้นพลานให้หลายอย่างเปลี่ยนไปแม้แต่ใจของเขาที่มอบให้'น้องสาว'ไปแล้ว

“อยากมีลูก แต่ไม่อยากมีผัว ผิดเหรอ?”

สี่ปีก่อนความสัมพันธ์ลึกซึ้งระหว่างเขาและเธอเกิดขึ้นเพราะฤทธิ์ยาและจังหวะชีวิตพาไปเจอ สี่ปีให้หลังใครจะคิดว่าเขาจะได้เจอเธออีกครั้งพร้อมกับเด็กแฝดที่เรียกเธอว่าแม่จ๋า...นั่นลูกเขาใช่มั้ย?

"คุณหลวงกำลังจะออกเรือน แต่มิใคร่ไปโรงรับชำเรา ข้าจึงอยากมาวานให้เอ็งไปช่วยดูแลคุณหลวงสักครั้ง ให้คุณหลวงได้ 'ขึ้นครู' สักครา"

เงินก้อนนี้แลกมาด้วยอนาคตและความสิ้นหวังของเธอ...หญิงสาวจะถือเสียว่าชายผู้เป็นพ่อได้ทำหน้าที่เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย ตั้งแต่วินาทีนี้ไปให้เราทั้งสามตายจาก อย่าหวนกลับมาพบกันอีกเลย

ชายคิดว่าเคราะห์ใหญ่ในชีวิตที่เขาต้องเจอตอนอายุสามสิบห้าปีไม่ใช่อุบัติเหตุหรอก แต่เป็นการต้องแต่งงานกับคัทรินต่างหาก !