ข้า 'ซูเมิ่ง' แบกความจงรักภักดีไว้ในใจอย่างหนักแน่นปรารถนาที่จะเป็นเพียงแค่เศษก้อนหินไร้ค่าคอยมองเขา 'เจียงอวี่หยาง' อยู่ไกล ๆ ดั่งเดิม ช่างน่าแค้นใจมีบุพเพแต่กลับไร้วาสนา

ความเจ็บช้ำในอดีตจากครอบครัวสารเลว ถักทอเป็นความอาฆาตจนนางต้องกลับมาเกิดใหม่เพื่อพลิกชะตาตัวเอง แต่บุรุษอีกผู้ที่ไม่ได้อยู่ในผังความแค้นกลับมาสนิทสนมกับนาง

พระเจ้าที่กำลังท่องเที่ยวโลกสีฟ้าอยู่เป็นนักสร้างโลกใบจิ๋ว เผลอทำให้มีคนบนโลกสีฟ้าตายโดยบังเอิญทำให้ต้องรับผิดชอบต่อดวงวิญญาณดวงนี้ และเรื่องราวชวนปวดหัวจะเป็นอย่างไรตามไปดูกันได้เลย

ทะลุเวลามาเกิดใหม่ทั้งทีดันเกิดมาเป็นนางร้ายร่างท้วมในนิยายที่เพิ่งอ่านได้เพียงสามบทเป็นภรรยาที่ร้ายกาจแล้วยังเป็นมารดาที่แสนใจร้ายที่สำคัญในรีวิวของเรื่องยังบอกจุดจบไว้ว่า นางร้ายผู้นี้ตายอนาถอีกด้วย

เมื่อสามปีก่อนเธอเป็นคนเอ่ยปากบอกลาเขาโดยให้เหตุผลว่าเธออยากมีชีวิตที่ดีกว่าคนที่เจ็บช้ำจะเป็นจะตายก็คือเขา ทว่าวันนี้เธอก็กลับเข้ามาในชีวิตของเขาอีกครั้งพร้อมกับคำที่เขาหยิบยื่นให้ "ผู้หญิงหน้าเงิน"

ในวันที่เขาแม่ง...โคตรจะรักเธอฉิบหายเลย

"อย่ายุ่งกับคนไข้คนนี้ของกู เข้าใจ๊?" "แปลว่าต่อไปถ้าไม่ใช่คนไข้แล้ว ก็ยุ่งได้?" "มึงอ่านดีๆ หลังคำว่าคนไข้" ‘...คนนี้ของกู’

ทะลุมิติมาทั้งทีดันกลายเป็นองค์หญิงตกอับที่ถูกเฉดหัวไปอยู่ท้ายวัง แถมคนรักก็มาตีตัวออกห่าง อยู่ท่ามกลางเหล่านางร้ายนางอิจฉาทั้งหลายที่คอยแต่รุมรังแก นี่มันวังหลวงหรือสมรภูมิรบกันแน่ !

มังกร คือสิ่งมีชีวิตขั้นสูงสุด จุดสูงสุดของบรรดาทุกสิ่งบนโลก ซึ่งผมได้เกิดมาเป็นมัน เเถมไม่ใช่มังกรธรรมดาด้วย เเต่เดี๋ยวเฮ้ย! นี่มันโลกเกมHonkai Star rail ไม่ใช่หรอว่ะ!

เยว่ฉีตื่นขึ้นมาในร่างของสตรีผู้หนึ่ง ตรงหน้าเธอคือบุรุษรูปงามชวนมองทว่าเขากลับนั่งอยู่บนรถเข็น บุรุษหนุ่มตรงหน้ามองมาอย่างสงสัยใคร่รู้ ก่อนเอ่ยออกมาว่า "ภรรยาเจ้าฟื้นแล้ว"

ชีวิตที่แสนสงบสุขของฉันมีอันต้องเปลี่ยนไป เมื่ออยู่ ๆ แฟนเก่าที่เลิกรากันไปนานหลายปีกลับมายืนอยู่ตรงหน้าพร้อมกับคำพูดที่ว่า "เราลองมาเล่นเกมตกหลุมรักกันอีกครั้งดูไหม"

เธอผิดเองที่เลือกทางเดินโง่ ๆ นี่ พิมพ์นาราทรุดตัวอยู่กับพื้นอยู่ตรงหลังประตูบ้าน ตรงที่ที่กวีวัธน์เพิ่งจะเดินออกไป

“แค่น้อง ไม่ได้คิดอะไร” >>>>> “ผู้ชายคนนี้ใครเหรอครับ” “ พี่ชายข้างบ้านค่ะ” แล้วทำไมไอ้คนที่ถูกแนะนำว่าเป็นพี่ชายข้างบ้าน ไอ้คนที่บอกว่าไม่ได้คิดอะไรต้องหงุดหงิด ทำไมต้องโมโห ไม่พอใจ

ท่องไปในโลกทั้งใบ ล่องลอยไปตามสายน้ำแห่งกาลเวลาอันยาวนาน ชื่อของฉันคือ เฉินหมิง ฉันเป็นเพียงผู้สัญจรไปมาในโลกทั้งหมด แต่ตำนานของฉันก็ถูกทิ้งไว้ในทุกโลก

"ทารกผู้นี้เกิดมามีวาสนาดี แต่เคราะห์กรรมสาหัสนัก ทุกๆ 7 ปี จะเจอเคราะห์หนัก และชะตาจะขาดเมื่ออายุ 23 ปี"

ตอนอ่านนิยายเธอไม่เคยเข้าใจ..ทำไมรักแรกของพระเอก ต้องเป็นนางร้ายด้วยนะ แต่ก็แค่สงสัยไง..ไม่จำเป็นต้องส่งเธอมาพิสูจน์ก็ได้

กี่ปีแล้วกับการทุ่มเททั้งกายใจให้เขา ทว่าเขากลับเห็นความรักที่นางมอบให้เป็นเพียงสิ่งไร้ค่ายิ่งกว่าเศษดิน เช่นนั้นคงถึงเวลาแล้วที่นางควรพอเสียที

ปฏิเสธการแต่งงานแทบตาย แต่สุดท้ายกลับหลงรักเธอหัวปักหัวปำ

"ขี้โมโห ปากหมา สันดานเหี้*ย! ตัวร้ายเรื่องนี้ ครบสูตรความชั่วช้า! แต่นางเอกหน้าหวานกลับพลิกบท กลายเป็นพี่สาวสุดเท่ จนมาเฟียหมาดุใจสั่น!"