ถ้าจะอยู่ด้วยกัน อย่าแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ อย่าแสดงตัวออกนอกหน้าว่าเป็นอะไรกัน อย่างี่เง่าเพราะฉันไม่ชอบ คำพูดของฉันถือว่าเป็นสิทธิ์ขาด ห้ามแย้ง ห้ามเถียง ห้ามดื้อ

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

เมื่อชีวิตในเมืองใหญ่พังทลาย“หลี่เจิน”หญิงสาวยุคปัจจุบันกลับถูกส่งย้อนเวลาไปยังยุค90 ในร่างของเด็กสาวชาวชนบทจากสาวออฟฟิศกลายเป็นชาวไร่แต่ด้วยความรู้จากอนาคตเธอจเปลี่ยนแปลง

ในเมื่อเฮียไม่รัก ได้ตัวเฮียสักคืนก็ยังดี

How to เปลี่ยนแมวจรจัดให้เป็นแมวบ้าน #แต่บ้านไหนก็อีกเรื่อง

'ต่อให้ข้าพยายามมากแค่ไหน สุดท้ายคนที่เจ็บปวดเหตุใดยังเป็นข้า เหตุใดคนที่ต้องสูญเสียทุกอย่างก็ยังเป็นข้า' ชะตาร้ายของ 'หยางจื่อเว่ย' จะจบสิ้นไป เพราะนับจากนี้นางจะเปลี่ยนชะตาที่เลวร้ายของตนเอง!!!

ในนิยายที่เคยอ่าน ทุกคนเกิดใหม่มีความสามารถ ส่วนข้านอกจากไร้สามารถยังไร้ความทรงจำ จนไม่รู้เลยว่าเจ้าของร่างนี้เป็นบ้าอะไรถึงคอยลอบฆ่าสามีตัวเองอยู่เรื่อย นี่ให้ข้ามาเกิดใหม่เพื่อตายเปล่าหรือไง!!!

ผมมันเป็นลูกคนใช้ ไม่ว่าอะไรที่เลวๆ ทุกอย่างผมต้องเป็นคนรับ รวมความทรมานที่ได้รับจากไอ้เด็กวอดก้า! ฮึก ผมเกลียดมัน! เกลียดๆๆๆ ผมรังเกียจมัน!

สาวโสดอย่างเธอ เกิดมาแล้วยังไม่ทันจะมีแฟนสักคน ก็ต้องมาตาย มาอยู่ในร่างของคนอื่น เธอขอคู่ครองนะ ไม่ใช่ส่งเธอมาที่ไหนก็ไม่รู้ ยังต้องมาสู้ชีวิตอีก

“คนหนึ่งยึดมั่นในคำสัญญา” “ส่วนอีกคนกลับลืมทุกอย่าง ลืมแม้กระทั่งความรักของเรา”

เขาทำคู่หมั้นตัวเองท้อง ทั้งๆ ที่กำลังจะถอนหมั้นกับเธอเพื่อไปเริ่มต้นชีวิตใหม่แสนลั้นลา แต่เอิงท้อง! ฉิบหายแน่ๆ กู!

นิยายที่จะกระชากอารมณ์ และดึงคุณเข้าไปสู่ยุุคที่ "ดิสโก้เธค" กำลังเฟื่องฟู ระคนไปด้วยกลิ่นอายแห่งยุค 90 ที่หลายต่อหลายคนต่างก็ถวิลหา เขาและเธอต่างก็ได้พบเจอกันที่ "เดอะพาเลซ" ดิสโก้เธคอันหนึ่งของไทย!

แม้ชีวิตตรากตรำแสนอาภัพ ย้อนกลับมีเหตุน่าค้นหา สืบเสาะความแค้นย้อนชีวา ศักดิ์ศรีต่อสู้กู้กลับคืน พบรักดั่งพรหมลิขิต หมายฝากชีวิตสิ้นกังขา แต่กลับอาภัพนับต่อจากโชคชะตา มิอาจพึ่งพาสิ่งใดมีเพียงตน...

เพราะแอบรักมานานเธอจึงตอบตกลงเป็นเมียจ้างของเขาง่ายๆ แม้รู้ว่าสุดท้ายแล้วเธอจะไม่มีวันได้เป็นเมียตัวจริงของเขาก็ตาม

"จะไปยากอะไร ถ้าเฮียตาย ม่านก็แค่หาผัวใหม่" หาผัวใหม่?

คุณทำงานเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายไปทำไม ในเมื่อผัวอย่างผมเป็นความมั่นคงให้คุณได้

ตายอนาถแบบไม่ทันตั้งตัวก็ว่าแย่แล้ว แต่การเวียนว่ายตายเกิดในนิยายเรื่องเดิม ซ้ำยังเป็นบทบาทเดิมถึงสองชาติ มันช่างเลวร้ายยิ่งกว่า นางเอกก็ไม่ได้เป็น เป็นได้แค่นางร้ายที่ต้องถูกฆ่าตายตอนจบ!

เธอยอมทนอยู่กับคนไร้หัวใจ ใช่แค่เพราะรัก แต่เพราะพันธะที่ผูกไว้ แม้ต้องจมหยาดน้ำตาหรือสูญสิ้นทุกสิ่งอย่างเธอก็ยอม

“เพราะเวลาที่แป้ง...เรียกพี่เบียร์ขา มันน่าฟัง”

เขาเข้าหาเธอเพราะคิดว่าเธอคือทายาทคนสำคัญของตระกูล แต่เมื่อวันที่รู้ว่าเธอเป็นเพียงเบี้ยที่ไร้ราคา ธายุกรก็พร้อมที่จะเขี่ยผู้หญิงอย่างปภานันท์ทิ้งอย่างไม่ไยดี