เพื่อนและแฟนที่รักจงใจปั่นหัวดั่งเธอโง่งม ท่ามกลางไฟสลัวกลับมีมือคู่หนึ่งยื่นบางอย่างมาให้ พร้อมแสงสุดท้ายในโลกใบเดิม ทว่าเธอกลับได้เกิดใหม่ในร่างสตรีตัวร้าย ซ้ำยังถูกตราหน้าว่าอัปลักษณ์ทั้งกายและใจ

ในเมื่อข้ามีโอกาสกลับมาอีกครั้ง เช่นนั้นเจ้าก็อย่าหวังว่าจะได้ในสิ่งที่ต้องการ !!

ทุกคนลืมเลือนการมีตัวตนขององค์ชายสิบที่อยู่มาอย่างโดดเดี่ยวจนถึงอายุเจ็ดหนาวในตำหนักร้างท้ายวังหลวง มีคนดูแลจนโตมาไ้ด้เพียงสามคนเท่านั้น จนชายหนุ่มผู้หนึ่งฟื้นขึ้นมาในร่างขององค์ชายผู้ถูกลืม

จากศัลยแพทย์มือหนึ่ง ต้องทะลุมิติมาฝึกวิชาเสวียนเหมินจนกลายเป็นหมอผีที่เก่งที่สุด!

เพราะชาติก่อนหลงเชื่อคนผิดและโง่งมในรักจึงทำให้สูญเสียสามีที่รักยิ่งไป ชาตินี้ลู่หลินจะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นอีก นางจะเกาะสามีคนนี้ไว้แน่นๆและตื้อรักเขาจนกว่าเขาจะพอใจและมอบลูกชายตัวน้อยๆให้นางอีกครั้ง

ส่งนางร้ายทะลุมิติก็มิต่างจากการส่งมือตบเข้าไปในยุคโบราณ เป็นองค์หญิงเจ็ดของแคว้น พี่ชายเป็นองค์รัชทายาทแถมยังพ่วงตำแหน่งบุตรีที่ฮ่องเต้โปรดปรานมากที่สุด เฮงซวยก็แค่แต่งงานกับแม่ทัพผู้เย็นชา

ซูฮวาเป็นพี่สะใภ้นางเอก​ ใครจะไปคิดว่าเธอยังมีเจ้าก้อนดำๆเป็นลูก​ แถมยังมีสามีปากปีจอ​ ไม่พอแค่นั้น​ เธอยังเป็นซอมบี้ที่มีวิวัฒนาการ​

เมื่อสวรรค์มีตามอบโอกาสให้หวนคืน นางจึงคิดเลือกเส้นทางใหม่ แต่เหตุใดทางเลือกใหม่ของนางถึงได้กลายเป็นบุรุษรูปงามที่เอาแต่เรียกนางว่า ‘ฮูหยิน’ กันเล่า

“พี่น่ะเป็นบุรุษถือพรหมจรรย์ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับสตรีใด หวังเก็บเอาไว้ให้สตรีที่พึงใจ” เขากล่าวพลางมองนางด้วยสายตาหวานซึ้ง เอิ่ม...พี่ชาย ท่านพูดถึงเช่นนี้ กำลังล่อลวงข้าอยู่ใช่หรือไม่

"น้ำไม่มีพ่อไม่มีแม่ แต่เด็กคนนี้จะมีแม่ที่ต้องการเขา เขาจะไม่มีวันรู้ว่าตัวเองเกิดมาแค่เพราะความคิดต่ำๆ ของผู้ชายคนหนึ่ง" เธอลูบท้องเบาๆ แล้วเอ่ยพร้อมกับแค่นยิ้ม...

จู่ ๆ ก็ทะลุมิติมาเป็นเด็กสาวร้ายกาจ ที่ใครเห็นก็เบือนหน้าหนี ถ้าอย่างนั้นเธอจะพาครอบครัวร่ำรายให้คนอิจฉาไปเลย แต่อย่าคิดว่าเธอจะทิ้งคำว่าตัวร้ายกาจประจำหมู่บ้านไปละเพราะว่าใครร้ายมาเธอจะร้ายกลับให้ดู

ทำก็ตาย ไม่ทำก็ตาย ใครแม่งสันหาคิดภารกิจแบบนี้วะ!

หมอก หญิงสาวผู้โชคร้ายจาก พ.ศ.2558ได้พบกับพอตเตอร์ ดาราดังหนุ่มข้างบ้าน จนได้เกิดเป็นความรักครั้งแรกของเธอ แต่แล้วเมื่อวันนึงพอตเตอร์คนรักได้ หายตัวไปอย่างปริศนา จนสิบปีผ่านไป คนรักของเธอกลับมาอีกครั้งแต่ทว่าเขาคนนั่นกลับจำเธอไม่ได้ จนเธอต้องตามหาความจริง จนรู้ว่า เมื่อสิบปีที่แล้วเธอเป็นนักท่องเวลาไปยังพ.ศ.2568 ของโลกคู่ขนานอีกใบ แววตาคู่นั้นที่ไม่เหมือนใคร นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน ใบหน้างามได้รูป คิ้วเข้ม หนวดบางของหนุ่มรุ่นวัยยี่สิบกว่า เสื้อผ้าชุดเดินที่เคยใส่ตอนอยู่กับเธอเมื่อหลายปีที่แล้ว “พอตเตอร์!!!….” เสียงเรียกคนรักเบาๆในลำคอ ด้วยความตกตลึงกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า นั้นเป็นเรื่องที่ไม่ได้คิดไปเอง มันเกิดขึ้นจริง พอตเตอร์กลับมาแล้ว คุณยังเหมือนเดิมเลยนะ ไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อยเหมือนสตาฟเอาไว้ แล้วต้องอดยิ้มหวานกลับให้เขาไม่ได้ ที่ต้องเจอหน้ากันอีกครั้ง ทั้งที่ใจอยากอยากตีที่อกกว้างแรงๆ สักครั้ง แล้วถามว่าไปไหนมา? ถึงปล่อยให้รอมาเป็นสิบปีอย่างนี้ แต่ดูสายตาของคู่นั้นของเขาสิ มองกลับมาอย่างคนไม่รู้จักกัน โครตน่าน้อยใจเลย เรื่องนี้แต่งจบแล้ว จะมาลงให้อ่านวันละตอน และฝากติดตามภาคต่อของเรื่องนี้ด้วยในชื่อเรื่อง "รอคอย..หัวใจโลกคู่ขนาน" กล่าวถึงการรอคอยของพอตเตอร์อีกมิติโลกคู่ขนาน ตั้งแต่พ.ศ.2568 ที่ตั้งแต่จากกัน ชีวิตของเขาจะเป็นอย่างไร เขาทั้งสองจะได้กลับมาเจอกันอีกหรือไป เร็วๆนี้

เมื่อฉันต้องเกิดใหม่เป็นเพื่อนนางร้ายในนิยายบอยเลิฟ

เกิดใหม่ครานี้ขอชิลหน่อยไม่ได้หรืออย่างไร ไยมีแต่เรื่องปวดหัวเข้ามาไม่เว้นวัน ไหนจะฝ่าบาทที่อยู่ดีดีก็มาสนใจข้าอีกเล่า

เธอทะลุมิติมาอยู่ในร่างตัวประกอบที่เป็นฮูหยินของพระเอก เจ้าของร่างเดิมไม่ได้รักสามีแต่เลือกกลับไปคบชู้กับคนรักเก่าจนถูกจับถ่วงน้ำในตอนจบ พ่อไมโครเวฟน่ารักขนาดนี้กล้าทิ้งเขาไปได้ยังไง งั้นเธอขอแล้วกัน!

ข้าคือคนหาใช่โค ที่จะต้องอดทนมองดูท่านกับนางบำเรอรักกันได้ตลอด

ในวันสิ้นโลกที่อากาศผันผวนและร้อนระอุจนพืชผลปลูกไม่ขึ้นแถมยังราคาแพงหูฉี่ เซียวหมิงเยวี่ยและครอบครัวกลับมีชีวิตอย่างสุขสบายเพราะมีตัวช่วยอย่าง ‘มิติส่วนตัว’

วันหนึ่งแฟนของเธอดันหายไปหลายวันติดต่อไม่ได้เธอจึงตัดสินใจไปหาที่คอนโดกับพบจื่อหยางผู้จัดการส่วนตัวของหยางหยางเธอจึงคะยันคะยอจนได้ความว่าหยางหยางไปร่วมเกมตัวใหม่กลับออกมาไม่ได้เธอจึงอาสาจะเข้าไปในเกม