ความฝันของฉันมันไร้เสียง ทำได้เพียงกอดก่ายความฝันคนอื่นเป็นของตัวเอง ช่างน่าริษยา ความฝันของคุณช่างเสียงดังแม้ไม่เคยตะโกนออกไป

หลังรู้ว่าตัวเองเป็นนางร้ายในนิยายและหลีกหนีความตายมาได้ ฉันจึงพยายามทำตัวสงบเสงี่ยม แต่คงมีอะไรผิดพลาด เหล่าวายร้ายถึงได้หันมาเล่นงานฉันแทนคู่พระนาง! (ฮาเร็ม)

ตอนอ่านนิยายเธอไม่เคยเข้าใจ..ทำไมรักแรกของพระเอก ต้องเป็นนางร้ายด้วยนะ แต่ก็แค่สงสัยไง..ไม่จำเป็นต้องส่งเธอมาพิสูจน์ก็ได้

ก่อเรื่องอะไรไว้ก็ต้องรับผิดชอบครับ อ้อ! ไม่เอาคำขอโทษนะครับ เพราะรับคำขอโทษได้แค่คำว่า 'เมีย' เท่านั้น!!!

ชีวิตก่อนบังคับสามีขายที่ดิน บังคับให้เขาพาไปอยู่ในเมืองใหญ่ ทั้งเธอยังตัดสินใจเรื่องค้าขายผิดพลาดโดนหลอกจนแทบหมดตัว เมื่อได้โอกาสข้ามเวลากลับมาเริ่มต้นใหม่เธอจะช่วยสามีทำสวนให้มั่งคั่งร่ำรวยเอง...

ระทึกขวัญ

เมื่อความรักก่อตัวจนสุขงอม การจดทะเบียนสมรสจึงเกิดขึ้น และเมื่อการจดทะเบียนสมรสสิ้นสุดลง ความรักที่เคยสุขงอมกลับค่อยๆจางหายไป เพราะอะไร? แล้วแบบนี้ "ชีวิตคู่ของเขาและเธอ จะสิ้นสุดลงที่ตรงไหนกันนะ"

ความรู้ครูน่ะท่วมผัว แต่ถ้าอยากได้ผัวก็บอกหนูได้นะครู "ถ้าต้องมีผัวเป็นเธอ ครูมีความรู้ท่วมหัวจนตัวตายอย่างเดียวส่ะยังดีกว่า... เจ้าเด็กเกเร"

เมื่อเนย์รันนักศึกษามหาวิทยาลัยที่กำลังทำธีสิสจบ ดันสลบหมดสติแล้วฟื้นขึ้นมาอยู่ในร่างตัวร้ายในนิยาย เป้าหมายหลักคือผันตัวจากตัวร้ายไปเป็นพ่อสื่อ แต่ทำไมเหล่าตัวเอกถึงได้มาตามติดอย่างนี้ล่ะ!?

จะให้ฉันรักพวกมันลงได้อย่างไร ในเมื่อแม่ของพวกมันทำให้คุณมี๊ของฉันต้องตรอมใจตาย และจะให้ฉันเลิกไม่ชอบหน้าแกได้อย่างไร ในเมื่อแกกล้าด่าฉันแบบที่ไม่เคยมีใครกล้า "ไอ้บ้า!!"

เมื่อโชคชะตาพาให้เธอได้พบเจอกับเขาอีกครั้ง ครั้งนี้แหละ ฉันต้องได้เธอเป็นสามี

เมื่อมารดาประสบอุบัติเหตุจนกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา เมื่อนั้นบิดาจึงมีสาวน้อยสาวใหญ่ไว้บรรเทาความเหงาแทบจะไม่ซ้ำหน้า และหล่อน เด็กในสังกัดคนใหม่ ที่ฉัน เกลียดชังยิ่งกว่าสิ่งใดบนโลก นังแพศยา

เธอผิดเองที่เลือกทางเดินโง่ ๆ นี่ พิมพ์นาราทรุดตัวอยู่กับพื้นอยู่ตรงหลังประตูบ้าน ตรงที่ที่กวีวัธน์เพิ่งจะเดินออกไป

รู้ทั้งรู้ว่าการเลือกรักเขานั้นเสี่ยง เสี่ยงอกหัก เสี่ยงเสียใจ เสี่ยงจะต้องผิดหวัง เสี่ยงไปหมด แต่มันก็.... ก็คงคุ้มที่จะเสี่ยงล่ะมั้ง

ทั้งๆที่คิดว่าตัวเองตายไปแล้วแท้ๆ​ แต่พอลืมตากลับเจอแม่ที่ยังสาว​ ตัวเองที่ยังเด็ก​ และพ่อที่ทิ้งฉันไปมองมาด้วยความเป็นห่วง

การรอคอยมันแสนยาวนาน และทรมานมากเหลือเกินสำหรับคนที่เฝ้ารอจะได้กลับมาพบเจอกันอีกครั้ง "แม้จะเป็นการพบเจออีกแค่สักครั้ง ก็ยังเฝ้ารอ"

ต่อให้เวลาจะผ่านมานานแค่ไหน จะนานสักกี่ปี เธอคนนี้ก็ยังคงงดงามในหัวใจของเขาเสมอ "เพราะเป็นคุณ จากการพบเจอกันโดยบังเอิญในวันนั้น วันนี้ความรักที่มีต่อคุณก็ยังอยู่ในหัวใจเสมอ"

ปรกติก็เลี้ยงเด็กเอาไว้ตอบแทนการกระทำของสามี และสนองความต้องการทางกายของตัวเองอยู่แล้ว แต่ทำไมนะ ทำไมกับเด็กคนนี้ถึงได้เก่งกล้าใส่หัวใจที่ตายด้านของฉันนัก "เจ้าเด็กใหม่ เจ้าตัวดี"

ก็แค่อยากลองมี เ x ก ส์ ใครจะคิดว่าคนที่ติดเบ็ด จะเป็นประธานบริษัท!

"มาบ่อยขนาดนี้ ติดใจเจ้าของร้านก็บอกมาเหอะ"