“เด็ก… ยังอยู่ในท้องหนูใช่ไหม”

ข้าจะลงทัณฑ์ ข้าจะมอบความยุติธรรมให้โลกที่โสมมแห่งนี้ ด้วยคมดาบและความหวาดกลัว

คุณนายเศรษฐีเสนอให้จันทรชาออกไปจากชีวิตลูกชายของหล่อน จันทรชาจึงตอบกลับไปทันทีว่า “ขอสักร้อยล้านแล้วกันค่ะ!” โดยคิดไม่ถึงเลยว่าการตัดสินใจของเธอ จะทำให้ใครบางคนต้องใช้เวลาถึงสองปีในการตามหาเธอและลูก

'ใบหย่าและอิสรภาพ' คือสิ่งที่เธอมอบให้เขาตามต้องการ ส่วน 'ลูก' ในท้องคือเศษรักที่เขาเหลือไว้ให้เธอในวันที่จากลา

“จำเอาไว้ให้ดีนะหมอพัฒน์ โดมิโนล้มแล้วสามารถเรียงใหม่ให้เหมือนเดิมได้ แต่ความไว้เนื้อเชื่อใจในชีวิตคู่ของหมอถ้ามันเสียไปแล้วอาจจะกลับมาเรียงใหม่ให้เหมือนเดิมอย่างโดมิโนไม่ได้”

"คุณอยากได้ฉันเหรอ" "คงงั้นมั้ง" แค่one Night แต่เขากลับอยากได้ every Night แบบว่าตลอดไป

ในวันวิวาห์ของพ่อของลูกในท้อง 'ทานตะวัน' กล้ำกลืนฝืนทนเป็นดีไซน์เนอร์ตัดชุดให้เจ้าสาวของเขาทั้งน้ำตา

เมื่อสามีไม่รัก...เขาเลยโอนบ้านเป็นชื่อเมียน้อยแทนที่จะเป็นชื่อลูกในท้องของเธอ เมื่อเขาไม่รัก...เขาก็ทำได้ทุกอย่างแม้นจะหักหาญน้ำใจแม่ของลูกอย่างเธอมากเพียงใด กระทั่งเธอหมดรักในที่สุด...

หัวใจที่มอบให้ไปกลายเป็นสิ่งไร้ค่าที่ถูกเมิน การเดินหันหลังจากลาในวันนั้น เป็นคำตอบที่ชัดเจนว่าเขาไม่ต้องการทั้ง ‘เธอ’ และ ‘ลูก’

เมื่อสาวโสดอยากเปิดซิงกับหนุ่มน้อยนุบนิบ แต่กลับได้ผัวทรงหื่นมาแทน งานนี้นอกจากเขาจะไม่เด็กแล้ว ยังไม่เล็กอีกต่างหาก

เมื่อรักของเธอมันไร้ค่า เทียบไม่ได้กับเศษฝุ่นใต้ฝ่าเท้าของคนในใจเขา วันนี้เธอกับลูกในท้องจึงขอลา...

รักกันมาสามปี อยู่ ๆ ก็ถูกบอกเลิก เขาบอกว่าหมดรักเธอแล้ว และขอให้เราเป็นแค่พี่น้อง 'พี่น้องที่นอนด้วยกันน่ะเหรอ'

นางเคยคิดอย่างโง่งมว่าความดีของตนคงจะชนะใจเขาได้สักวัน แต่จนกระทั่งนางตายก็ไม่เคยได้รับรอยยิ้มจากเขาที่เป็นสามีแม้แต่ครั้งเดียว "ท่านแม่ทัพหากชาติหน้ามีจริง ข้าจะไม่ขัดบุพเพของท่านกับคุณหนูฉินอีกแล้ว"

‘เจ้าเอย’ กำลังจะเป็นอิสระ ไม่มีข้อผูกมัดทางสัญญา แต่ตอนนี้กลับรู้สึกว่า ตัวเองกำลังเสพติดความใจร้ายจากชายเจ้าหนี้…อย่างคุณปีติพัฒน์

เพราะความจำเป็นทำให้พัดชานายหญิงแห่ง Kr ต้องมาพูดคุยธุรกิจกับทางBi.Dผับ แม้ผลประโยชน์นั้นจะคือตัวเธอก็ตาม

ถ้าจะอยู่ด้วยกัน อย่าแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ อย่าแสดงตัวออกนอกหน้าว่าเป็นอะไรกัน อย่างี่เง่าเพราะฉันไม่ชอบ คำพูดของฉันถือว่าเป็นสิทธิ์ขาด ห้ามแย้ง ห้ามเถียง ห้ามดื้อ

ตัวละครที่ถูกทิ้งตั้งแต่ต้นเรื่องและไม่ถูกกล่าวถึงยันจบเรื่อง อิฉันอยากเห็นที่มีวาสนาเข้ามาในนิยายขอยลโฉมหน้าเสียหน่อย

หนก่อนปรางหนีไปเพราะเราไม่ได้เป็นแฟนกัน ถ้าอย่างนั้นคราวนี้มาเป็นเมียพี่เลยดีกว่าไหม

เมื่อสาวสายมูถูกหมอดูทักว่าจะเจอเนื้อคู่ ทุกอย่างก็คล้ายจะไปได้ดี แต่ความบรรลัยมันอยู่ตรงที่คุณสมบัติของเนื้อคู่ที่หมอดูระบุไว้ดันไปตรงกับเพื่อนสนิทที่เป็นคาสโนว่าตัวพ่อ คนที่เธอมั่นใจว่าไม่มีทางรักลง

ใครสอนให้เธอกล้าอ้างตัวเป็นเมียฉัน / คิดเองได้ค่ะไม่ต้องสอน เฮียมาร์คควรดีใจนะที่พิมยอมรับผู้ชายนิสัยแย่มีดีแค่หล่อแบบเฮียเป็นสามี