ค้นหานิยาย: นิยายจีนข้ามภพ | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

จำปีช่างแต่งหน้าติดโครวิท19 ตายฟื้นมาในร่างไป๋หลานฮวาชายาแม่ทัพถูกไล่ออกจากจวน ใช้อาชีพแต่งหน้าและหลักเศรษฐกิจพอเพียงหาเลี้ยงชีพและลูกสาวตัวน้อย บิดาของลูกรึข้ามิรู้จัก ชีวิตรักข้าไม่อยากมี

ปลูกผักอิหยังวะ ย้อนเวลาไปปลูกผักคงเป็นเวรกรรมที่เธอไม่ชอบกินผักสวรรค์จึงหอบเอาร่างอ้วนไปปลูกผักเสียให้เข็ด

ฉันจะต้องร้ายที่สุด ฉันจะต้องงามที่สุดในปฐพีและฉันจะต้องเก่งที่สุด 'หม่านซื่อหลิง'สาวโชคร้ายผู้เกิดอุบัติเหตุ(นอน)เสียชีวิตและได้รับชีวิตใหม่ในร่างนางร้าย!

ชาติก่อนข้าเสียทุกอย่างไป… เสียท่านพ่อ ท่านแม่ ลูกชายและเสียความเป็นตัวเอง ยอมเป็นหญิงสาวที่โง่งมที่สุดในใต้หล้า ยอมสมรสกับคนที่สังหารพ่อและแม่ของตนอย่างเลือดเย็น.. และในชาติที่2 ข้าจะกลับมาแก้แค้น

ย้อนอดีตมาเข้าร่างนางร้าย ทว่าเธอกับแบ้วจนพระเอกอดที่จะรักเสียไม่ได้จะทำใจให้เกลียดน้องได้อย่างไรก็แบ้วออกอย่างนี้ แล้วไหนจะแผนการซื่อๆที่ทำเอาพระเอกต้องอมยิ้มนั่นอีก

เขารักนาง กล่าวโทษว่าหลันเล่อส่งคนย่ำยีนางเป็นหลันเล่อที่หลงใหลในตัวเขา จะเป็นคนอื่นได้หรือ แก้แค้นแทนนางจนหลันเล่อไม่อาจรักษาชีวิต 18ปีผ่านมา ทุกอย่างเปลี่ยนไป

ตัวร้ายเรื่องนี้ทำไมเ-ี้ย อย่างนี้อย่าให้หืม อยากไปอยู่ตรงนั้นจริงๆแม่จะตบให้ควำเลย สวรรค์แกล้งให้มาพบตัวเป็นๆจะทำอย่างไรกับเจ้าตัวร้ายคนนี้ดี

ลมหายใจสุดท้ายที่สิ้นสุดนำพามายังสถานที่ใหม่ที่ไม่เคยรู้จัก แถมยังพบว่า ตื่นขึ้นมาอีกครั้งกับมาอยู่ในร่างของหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ซะแล้ว

เมื่อดาราสาวชื่อดังของไทย พลัดหลงภพไปสู่ยุคจักรพรรดิ์ แห่งเมืองต้าเซี่ย เมืองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของจีนในยุคนั้น ความสวย ความมั่นใจ และความฉลาดของเธอ ทำให้เป็นที่ถูกตาถูกใจของฮ่องเต้หนุ่มสุดหล่อมาดเย็นชา

“บัดซบ ทำไมจบแบบนี้ นักเขียนห่วยแตกกล้าดีอย่างไงให้จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง นางเอกกับพระเอกได้กัน อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ทำไมไม่กล้าจบเศร้าเหมือนที่ปูมา แล้วลงนิยายไว้ในหมวดดราม่า โถ่เสียความรู้สึกที่สุด

ดับอนาถ แต่เมื่อฟื้นขึ้นมาอนาถยิ่งกว่าตอนตาย องค์ชายขี้เมาตัวเหม็นผมเผ้ารุงรัง กับความคาดหวังของไทเฮาว่าจะเปลี่ยนกองขยะให้กลายเป็นผู้เป็นคน

อยู่ดีๆก็หลุดเข้าไปในร่างของนักโทษประหาร แต่ดันมีใครก็ไม่รู้มาช่วยไว้พร้อมกับคำพูดทิ้งท้าย...อย่าลืมที่ตกลงกันไว้...มีเงื่อนงำ

คนึงหาท่าน ชั่วกัปกัลป์ไม่อาจบรรยาย เพียงเรียงร้อยถ้อยคำเป็นบทกวีไม่อาจหวนคืนสู่อ้อมกอด ที่ใดเล่าท่านพักพิงกายที่นั่นข้าพร้อมติดตาม หากจะกลั่นน้ำตาให้หยดรินเป็นสายน้ำ ก็ไม่อาจพบพาน คนึงหาชั่วนิรันดร

จากการตายแบบสายฟ้าฟาดโดยที่ยังไม่ทันรู้ตัวของเหมยหน่วน ไม่รู้เป็นเพราะเหตุผิดพลาดประการใดทำให้นางมาอยู๋ในร่างของ ถงเหม่ยเหริน สตรีที่มีจุดจบเลวร้ายรออยู่เบื้องหน้า~~~~~~

ปิงปิงแฟชั่นนิต้าตัวแม่ นี่แค่ดึงด้ายแดงจากชุดเดินแบบจีนโบราณดันข้ามภพซะงั้น! ดึงมาดึงกลับได้มั้ยอ่าก็คนกำลังฮอต แต่ดันเป็นชุดเจ้าสาวของท่านชายร้านเสื้อจอมหวงไม่ยอมให้แม้แต่เอามือแตะ